Almost A Sad Story

CHAPTER 32

"Magbihis ka na dali"

"Are we going out?"

"Oo"

I'll take him to amusement park ^^

*riiingg

Mama calling..

"Ma"

"May balak ka bang bumisita dito? Ni hindi mo man lang kami kinukumusta"

><

"Sorry ma, busy ako nung mga nakaraang months."

"Nabalitaan kong may sakit si Diether" 0_0

"Sinong nagsab-"

"Si Che. Dahil hindi ka naman tumatawag, sa kaniya ako nag papa update" ><

"Ma, hindi siya-"

"Hiwalayan mo na siya"

0_0

"Ano?"

"Hindi siya makakabuti sa career mo. Tingnan mo, naka leave ka ng 6 months para ano. para alagaan siya"

><

"Ma, malaki na ko, alam ko na ang mga desisyon ko sa buhay"

"Sinasaktan mo lang ang sarili mo anak. Pano nalang kapag hindi ka na niya maalala, iiyak iyak-"

"Alam ko ang ginagawa ko ma. Sinisigurado ko sayo na hindi ko pagsisisihan ang desisyon ko."

Binabaan ko na siya.

Wala akong time makinig sa sasabihin ng iba kahit pa galing kay mama.

"Who's that?"

"Ha? Wala. Tara"

---

Dahil pareho naming trip ang mga extreme rides, sinakyan namin lahat ^^

At sabay pa kaming sumuka.

"Are you alright?"

"Hmm. That was fun"

"Yeah. There's still one left. Anchors away"

"Tara!"

--

"Kain tayo"

"Alright"

*riiinngg

"Wait lang. Tumatawag si JC"

"Baby"

"Oh?"

"I already have a girlfriend!!"

O_O

"OMG! Talaga? Sino?"

"Uh.. Si Che"

0__0

"Ano??"

"Yeah, I know you'll be shocked. Ichichika ko sayo pag nagkita tayo"

Omg Nakakaproud naman silang dalawa ^^

"Okay sige."

"Tara na- Diether?"

0_0

"Diether? Nasaan ka?"

Bigla nalang siya nawala
I started to get nervous.

I should've been more careful.

"Diether! Nasaan ka?!"

Sobrang daming tao dahil weekend ngayon.

Naiiyak na ko.

Hindi ko siya makita sa crowd.

"Diether. Magpakita ka please"

Siguro muka akong 4 year old na umiiyak dahil nahiwalay sa magulang :(

I tried to call him pero hindi niya sinasagot.

"Diether! Nasaan ka na ba? Magpakita ka-"

I burst into tears when I finally saw him in the crowd.

He's smiling at me with a teddy bear and a bouquet in his hands. 

"Hey, this is for you. Why are you crying?"

Agad ko siyang niyakap.

"I was scared. Akala ko nawala ka na. Akala ko hindi na kita mahahanap"

"Don't cry. I just want to give you gifts. I'm sorry"

---

Pauwi na kami ngayon.

Napansin kong mali kami ng dinadaanan.

"Diether"

"Hmm?"

"Gusto mo ako na ang magdrive?"

"No. We're almost there."

I held his hand.

"Diether. We're in the wrong way"

"Huh? Really?"

I nodded.

"Uh. Okay, you drive. I'm sorry"

"Wag ka nga magsorry. Iwasan mong sabihin ang salitang yan"

"Alright"

I'm trying my best to understand him more day by day.

---

"Have you seen my uniform?"

"Anong uniform?"

"My school uniform."

"Diether-"

"I'm running late. Can you help me find it?"

-

"Aren't you going to Ja's debut?"

"Diether-"

"C'mon, we're already late"

-

"Do you know who it is? She had been calling me since earlier"

Ja calling..

--

Ganiyan ang takbo ng bawat araw na lumilipas sa amin.
Limot niya na ang bestfriend niya at si cho.

Ang sakit.
Sa bawat paggising ko sa umaga, palagi akong nagdadasal na sana tanda niya pa rin ako, na sana mahal niya pa rin ako.

Walang araw na hindi ako umiiyak bago matulog.
Oo masakit, pero choice ko to.
At hindi ko pinagsisisihan.
Sasamahan ko siya hanggang sa araw na tuluyan niya na kong hindi maalala