Güzel bir sonbahar günüydü.yapraklar sararmış,yavaş
Yavaş dökülüyorlardı.bir bankta
Oturup ellele dolaşan mutlu çiftleri
İzlerken,denizin kıyısına oturmuş
İhtiyar bir adam çarptı gözüme yoksul olduğu her halinden belliydi.
Eski bir çift ayakkabı,her yeri yamalı ceket ve pantolon vardı üzerinde.acıkmıştım denizin kenarında bulunan bir simitçi gördüm bir simit aldım,bir kere ısırıp o ihtiyar adamın bana nasıl acıklı baktığını gördüm.o bakış adeta içime işlemişti.bir simit daha
Aldım ve ihtiyarın yanına oturup "yanlızda yenmiyor"dedim.simiti
İhtiyara uzattım.ihtiyar teşkkür etti ve simiti aldı.bir ısırık aldı ve yemek arayan martıları gördü.elindeki simitin kalanını da
Martılara verdi.ihtiyar adamın bu haraketi niye yaptığını bir türlü anlam veremedim,adama ters ters baktım.adam tekrar teşekür etti ve gitti.bir şişe bıraktı arkasında şişeyi aldım adamın peşinden koşturdum ama yetişemedim.bir anda şişenin içinde bir not olduğunu farkettim.
Notu okumak ve okumamak arasında teredütte kaldım ve en sonunda okumaya karar verdim.notun içinde "hiç unutma ki sevgi,mutluluk,sevinç paylaştıkça çoğalır paylaşki mutlu olabilesin."
O anda o adamın ne yapmak istediğini anladım.dünyada bu kadar iyi yürekli insanlar olduğu için çok mutluyum.
