Gözleri görmeyen bir adam evinin geçimini sağlayabilmek için çalışmak ister.Yakınları buna gerek olmadığını söylesede o kimseye muhtaç olmadan yaşamak istediğini söyler.
Elinde küçük bir tezgah içinde kırtasiye malzemeleri ile bir durağın yanına yerleşir.Her gün aynı yere gidip gelmeye başlar.Satışları çok iyidir ve bayağı keyiflenmektedir.Çünkü bir işe yaradığını hissetmektedir,bundan çok hoşnuttur.Bir müddet sonra yanına bir dilenci gelir ve dilenmeye başlar.Bu durum kör satıcının hiç hoşuna gitmez.Fakat hiç bir şey söylemez,insanların sırtından geçinmesine sinir olur.Kendisi bu halinde çalışmaktadır,oysa o önüne gelene el açıp dilenir.Adam bunu hazmedemez çok kızar ama belli etmez.
Daha sonra durağı ordan kaldırırlar.Ve adamın işleri yavaşlar artık zorlanmaktadır.Ama yinede yüksünmez işine devam eder.Bir gün bir adam gelir ve okul müdürü olduğunu söyler.O gün daha sonraki günler bir çok defa kör satıcıdan alışveriş eder.Ama bir müddet sonra ortadan kaybolur.
Kör satıcının işleri büsbütün bozulur,o arada artık dilencininde gelmediğini fark eder için,için sevinir etrafındaki esnafa ondan kurtulduğuna sevindiğini söyler.
Bu arada inşaat halindeki bir evin bodrumunda bir ceset donmuş olarak bulunur.Cesedin bulunduğu yerde bir yığın defter,kalem kırtasiye malzemesi bulunur.Polisler buna bir anlam veremezler.
Kör satıcı yine bir gün esnafa dilenciden kurtulduğunu ondan nefret ettiğini söyler ve sorar siz görüyormusunuz o asalağı?
Esnafın söylediği sözlerle yıkılır yerin dibine girdiğini hisseder. O asalak dediği dilenci ve kendini okul müdürü diye tanıtan elindeki kırtasiye malzemelerini alan dilenciden başkası değildir.Ve bu defterler onun ölüsünün etrafında bulunmuştur.
Adam duyduklarından sonra tezgahını toplar ve o günden sonra bir daha onu hiç kimse görmez...
