İnsanoğlu mutluluğu hep hor kullanıyormuş… Hep şikayetçi hep bıkkınmış… Birgün melekler mutluluğu saklamaya karar vermişler… Saklayalım, zor bulsunlar… Zor buldukları için belki belki kıymetini bilirler diyerek başlamışlar tartışmaya… sorun büyükmüş… Mutluluğu saklamak kolay değilmiş.Çünkü… Kimisi… ”Everest’in tepesine saklayalım” demiş,kimisi; ”Atlas okyanusu’nun dibine” demiş. Taç mahal kubbesi,Mekke sokakları,italyan sofrası… Bir hastanenin yeni doğan odası,dondurma külahı,şarap şişesi… Sigara paketi,lale bahçesi… Pek çok yer düşünmüşler ama hiç biri yeterince zor gelmemiş… Derken Meleklerden biri:
”İÇLERİNE SAKLAYALIM” demiş… Kimsenin aklına gelmez içine bakmak… İşte o gün bu gündür mutluluk insanın içinde saklıymış… Hiçbir mutluluk kolay gelmiyor.Kolay kolay gülmüyor insanın yüzü… Emekte ve insanın içinde saklı mutluluk… Ne başkasının ekmeğinde,ne başkasının evinde,ne de başka bir şeyde… Bu yüzden gözünüz hep içeride olsun… Siz dışını boşverin,içine bakın…
