ÖLÜMSÜZLÜĞÜN KİTABI

3.bölüm

Genç kız sabahın ilk ışıklarında gözünü açtığında kolundaki ağrıyı umursamadan etrafına bakıp ayağa kalktı. Profesörü göremeyince içinde bir korku kaplamıştı. Tabi ya dedi kendi kendine, en son kurtlar saldırmıştı gece. Kim bilir nerdedir diye içinden geçirdi Aprodithe.

"PROFESÖRR, DUYUYORMUSUN BENİ. EGER DUYUYORSAN CEVAP VER"

Sinirle soluyup etrafıma baktmıştı. Biraz daha ormanda ilerlerken bir yandan elini kullanarak sesini yükseltmeye çalışıp bağırdı.

"POFESÖR NERDESİN?"

Aprodithe her sayine başı 'profesör' diye bağırmaktan yorulmuştu. Kırılmış ve yana yatmış bir çınar ağacı görünce bacaklarının yorulduğuna dair sinyal verirken dayanamayıp ağaca yöneldi. Oturup koluna bakmak için kıyafeti yukarı doğru kaldırıp pençe izine baktı. Kan akmaya devam ediyordu, ama yapabileceği hiçbirşey yoktu. Tekrar kıyafetini düzeltip içindeki korku hissini bastırmaya çalışıp ayağa kalktı ve ormanda yoluna devam etti ta ki karşına bir o kadar da tuhaf  olan etrafında kara bulutlar olan gizemli bir şato görene kadar.

Aprodithe şatoyu görünce ilk yüzünde bir tebessüm olmuştu ama şatodaki anormalliği fark edince yüzündeki gülümseme soldu. Kendi kendine mırıldanmıştı.

"En azından uyuyacak bir yer buldum, belki şatoda kimse yoktur?"

İçine bir kuşku düşmüştü. Nedense bişeyler ters gideceğini hissediyordu.

"En iyisi kötü düşünmemek.. Bakalım şatoda kimler var" Aprodithe yorgun ama bir o kadar içindeki korkuyla şatoya doğru ilerledi.

*********

Aprodithe şatoya vardığında kapının tam önünde durup kolundaki acıyla karışık içindeki tuhaf ama rahatsız edici duyguyu bastırmaya çalışıp kapıyın kolundan tutup yavaşça içeriye girdi. Girdiğinde ilk gördüğü şey kapının arka kısmında asılı bir kutuydu. Kutu dikkatini çekmiş, adımlarını kutuya yönlendirmişti genç kız. Ama içindeki korkuyla nolur nolmaz diye kutudan birkac adım geriye giderek uzaklaşmıştı.

"Kutuya bakmamalısın Aprodithe, kutuya bakmamalısın." kendini ikna edip şatonun içine giren Aprodithe, karşısına çıkan uzun merdiveni fark edince tedirgin adımlarda etrafına bakarak bitmek bilmeyen merdivenlerden çıkmaya başlamıştı. Merdivenin son basamağına geldiğinde kolundaki ağrı dayanılmaz olmuştu. Daha fazla dayanamayıp merdivenin son üst basamağında yere yığılmıştı. En son duyduğu şey "sen de kimsin" diyen bir erkek sesi olmuştu.

Atlas;

Bana verilen narkozun etkisi geçmişti. Yataktan doğrulup küçüklüğümden beri kaldığım bu şatoyu inceleyip ayağa kalktım. Etrafın dağınık halini gördüğünde sinirle soluyup tam odayı temizleyecektim ki aşağıda kapı açılma sesi duyunca şok olmuştum. Çünkü yıllardır bu şatoya uğrayan yoktu. "Kim geldi acaba?" kendi kendime söylenip odadan çıktım. Merdivenlerden tam inicektim ki bir kızın yere yığılıp kaldığını görünce yanına gidip çömeldim.

"Sen de kimsin?" diye sorunca kızın tepkisi sadece gözünü kapatmak olmuştu. Kolunun kanadığını gördüğümde kurt tarafından saldırıya uğradığını anlamıştım.

"Siktir, kurda yakalanmış." ayağa kalkıp kızı kucağıma aldım ve odaya giderken Zeus' a seslendim.

"Zeus acilen büyücüyü çağır, kız her an ölebilir" Zeus başıyla beni onaylayıp büyücüyü çağırmaya gittiğinde odaya gidip kızı kucağımdan yatağa bırakıp tam gidicekken kolumdan tutmuştu.

"Anne, nolur gitme beni yanlız bırakma."

Kızın dediklerini duyunca içimde bir burukluk oluşmuştu sanki.  Nedense kız kolumu tutunca aniden sıcak basmıştı. Acaba neden?

Neyse diyip kızdan kolumu kurtarıp, büyücü gelene kadar üzerini örtüp odadan çıkmıştım. Yine her zamanki gibi kral olmama rağmen bu işleri bana yaptıran babamın ruhu sinirimi bozuyordu. Odama resmen 'dalıp' kapatmayı unuttuğum camı kapatıp yatağıma uzanmıştım.

"Ne de olsa büyücü kadın gelicek, o zamana kadar kestirim biraz" diye mırıldanıp gözümü kapattım.

Kestik🎬

Diyesim geldi jdhgvhhfg
Kesmiş gibi de oldum yani ayol bişey olmaz. Neyse bir dahaki bölümde görüşmek dileğiyle.