~KIZ ÇOCUĞU ~

Evet Gidiyorum

Filmin en heyecanlı yerinde kapı çalmıştı, kesin baş belası Emredir dedim içimden. Bir türlü rahat bırakmıyordu beni. Hakkını da yiyemem ama gıcık bir tip işte. En büyük acımda yanımda oldu, iyi de olsa kötü de olsa yanımda olması benim için çok önemliydi. Tam olarak güvenemiyordum ama varoluşu biraz kafamı rahatlatıyordu. Zaten bir insan karşıdaki insana tam olarak nasıl güvenebilir ki, bu imkansız. Tam olarak kimse kimseye güvenmiyor. Güvenmiş gibi yapıyorlar. Bu kendini kandırmaktan başka hiçbir şey yapmaz insana.Kapıyı açtım ve karşımda duran adama baktım.Kim olduğunu bilmediğim adam öylece benim uğraşıyordu.Beni mutlu etmek için her şey yapmaya hazır gibiydi.Bazen bunu neden yaptığını sorduğumda sadece gözlerime bakıyor ve susuyor. Bugün iyi gibi görünüyorsun dedi aynı zamanda içeriye girerek. Sen filmi bölene kadar çok iyiydim dedim.salona geçti oturdu .Uzun zamandır söylemek istediğim şeyi pat diye söyleyiverdim.

 " Ben gidiyorum"
"Nereye?"dedi şaşkın şaşkın.
"Yani ben gidiyorum. Artık geri dönmicem.

" Yine iğrenç şakaların beni güldürüyor" dedi gülerek. " Bidaha böyle şakalar yaparken söyle lütfen."
" Şaka falan yapmıyorum.Ben gidiyorum.Daha fazla burda durmak istemiyorum." Bana şaşkın şaşkın bakmaya başladı.
"Gerçekten gidiyor musun?"
Bunu söylerken sozlerindeki üzüntü beni içten içe yıprattı.
Aynı ses tonuyla" Evet gidiyorum." Dedim.
" Tamam.".
Bu söylediğine ben inansam da kulaklarım inanmıyordu. Tamam dedi evet yanlış okumadın tamam dedi. Ne bir ısrar ne bir cümle her şeyi sadece bir kelimeye sığdırmakla yetindi. Şu kelimeyi söyledikten sonra yanıma yaklaştı ve gözlerime derin bir şekilde uzun uzun baktı. "Kalman için sana ısrar etmeye hakkım yok. Sen özgür bir kadınsın. Benim senin peşinden koşmam romantiklik değil bencillik olur. Sadece kendimi düşünmemeliyim. Senin de hislerin duyguların , düşüncelerin önemli. Ama benim yanımda kalman beni inanılmaz mutlu eder Zeynep. Ben senden kopmak istemiyorum.". Söyledikleri burnumun ucunu sızlatmaya yetti. Gözlerim doldu ama şükür ağlamadım. Sözleri beni çok etkiledi. Beni burda zorla tutmaya çalışan  maço tavırlı çocuğa ne oldu bilmiyorum ama gerçekten çok etkilendim sözlerinden. Ama kararımdan vazgeçemezdim. Kendi başıma onun da dediği gibi özgür olmak zorundayım. Ondan bende nasıl kopardım bilmiyorum. Beni kendisine iyice alıştırmisti aptal. Aslında yanında kalsam beraber yaşasak çok güzel olurdu ama benim içim hiç rahat değil. Hem biz sevgili falan da değiliz ama öyle gibiyiz. Beni sevdiğini söylemedi hiç. Sevgili olalım da demedi. Ee biz neden beraber yaşıyoruz anlamıyorum. Belki ben bile kendime bunu itiraf edemedim. Onun bana verdiği enerji ,etki ve samimiyet gerçekten olağanüstüydu. Evet yakışıklı ama samimiyeti her şeyden üstün gelebilirdi. Peki ben şuan ne yapıcam bilmiyorum. Onunla mı yaşamalıyım , kendi ayaklarımın üstünde mi durmalıyım?

Ne yapsın?(yorumlarda belirt)