💘4. bölüm

65 22 58
                                    

Günler birbirinin ardını kovalıyor hep aynı kader, yas, matem devam ediyor.

İçimdeki inatla hayata tutunma isteği yavaş yavaş sönüyordu.

Bana yapılanları anneme anlatmayı isterdim beni suçlamasından sen kuyruk sallamissin demelerinden korkuyordum .

Kadın sohbetlerinde hep duymuşumdur herzaman kadın suçluydu hatta kadını köpeğe benzetmişlerdi
(dışı köpek kuyruk sallamaz ise erkek onu takip etmez )
çok şaşırtıcı değil mi ?
Cinsine bunu yakıştırmak bende bazı şeyleri söylememeyi öğrenmiştim...

Annem ise dahada zayıflayıp sürekli kusuyordu.
Gozleri yuvasından çıkacak gibiydi onun yüzüne bakmaktan korkuyordum akşam yemeğini yedirmeye çalıştım ağzını zorla açıyordu gözlerimi ondan kaçırdığımi fark edince açıklama gereği duydu sanirim ...

kızım Senin için vicdan azabı duyuyorum ilgilenemiyorum seninle sen bana bakıyorsun affet beni saçmalama anne lafımı olur. dedim
Olur ya tabi bu yaşta kaldıramayacağım yük bindi omuzlarına...

Rahat ol anne zor gelmiyor bana abilerim öldüğünden beri ilk defa benimle ilgili konuşuyorduk.
Üzülme anne iyileseceksin dedim .

Sabahın ilk ışıkları ile uyandım etrafta bir telaş vardı.
Evimiz tek odaydı zaten bölümlere ayrılmıştı.
Annemi tam ortada yatırmışlar gözleri açıktı nefes almiyordu
Komşumuz hacer abla;
"Gel kızım yanıma bak
Gözleri açık gitti kızını arkasında bırakıp gitmek kolay değil" dedi.

O anki acımı asla anlatamam öylece durdum konuşmadım ağlamadım.
Herşey sessizlesti herkes bişeyler anlatıyordu ama duymuyordum sinek vızıltısı gibi geliyordu.
Ne yapacağım ben

Bencilcemi bilmiyorum
bana ne olacağını düşündüm kimsem kalmadı ne yapardım kime giderdim ablam çocuklarına bakamıyor

eniştem pisliğin teki
ondan herşey beklenirdi .

ortalikta koşturan kadınları izledim taki cenazeyi evden çıkarma girdiklerinde bağırmaya başladım o zaman başladı göz yaşlarım akmaya böyle bırakamazdı beni daha akşam konuşmuştuk
"Götürmeyin bırakın ,ne olur anne bırakma beni"
Hacer abla
_melek oldu onun için üzülme tüm acıları son buldu
_peki benim acıların
Hacer abla seni hiç birakmiyacam sen benim kızımsın diyordu
Kocasının bana yaptıklarını anlatsam
Ne yapardı kendi anneme güvenmezken o beni savunurmuydu

Oda beni suçlarsa ne yapardım
okusaydım belki bu hayattan kurtulurdum ama okutmadılar.

Evlilik tek caremdi peki salih amcanın bana yaptığını anlarlarsa beni babamın evine geri yollarlar sonra herkes duyardı.
Bizim köyde kader abla vardı mikropmus gibi bakıyorlardı ona babası çok zengin bir adam kızını okutmak istemiş kizi hamile kaldığını duyunca öldüresiye dövüp bizim köyün yaşlı fakir bir gözü olmayan adama verdiler geldiği günden beri onunla konuşmayı çok istiyordum hiç çıkmıyordu
Evden o adam da onu sürekli dövüyor iş yapsın diye saçlarından sürüklüyordu.
Kader abla  gibi olmasın diye hergun allaha dua ettim bir gün salih amcayı öldüreceğim düşünmek bana hayata tutunmaya neden oluyordu.

Gözü olmayan yaşlı adam 3 evlilik yapmış.
Söylentilere göre önceki eşini döve döve öldürmüş yaşli çirkin ve korkunç bir adamdı.
Kader abla ise çok güzeldi onun başına gelenler benim başıma gelmesin diye sustum bende ya hacer abla ya kuma yada yaşlı bir adamla evlendirilecektim ...

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Nov 03, 2020 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

ElfidaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin