Herzman asık suratla dolaşan,kimsenin sevmediği çocuk.
Herzman arka sırada oturan.
Sarı saçlı elma prensi.
Işte ben Draco malfoy.Benden herkese sırıtmamı bekleyemezsiniz.
En azından soğuk malikane duvarları arasında mutsuz suratlar görerek büyüyünce kolay olmuyor.
Buyum ben herzman böyleydim. bilmiyroum belki genlerde var piçlik yapmak.
Mükemmellik hep bu kelime öğretildi bana.
Asil ol,sadık ol,bulanıklardan nefret et.
Belki de bunlar kafama çekiçle vurulmasaydı böyle olmazdım...
Belki daha iyi biri olurdum.Beni daha Iyi biri yaptın hermonie.
Herzmanki gibi boktan bir sabaha açmıştım gözlerimi.
Uyanmaktan nefret ederdim...Hazırlandım ve büyük salona gittim.
Masama oturdum ve pansy'nin şikayetlerini dinlemeye başladım.
Gözüm bi an senin olduğun tarafa gitti.
Hadi be!
Weasley ile beraber gülüşüyordun.
Kalbim birden bire acımaya başladı.
Kötu hissetim kendimi.
Ne oluyordu bana,umrumda olmayanın bir Kız için neden böyle bir duygu hissetmiştim .
Belki de açıyordum sana.
Sana olan duygularımı hep bahanelerle kapatmaya çalışmam komikti doğrusu.
Evet kabul ediyorum artık.
Olmuyordu.
Seni düşünmeden tek bir saniye tek bir gün tek bir saat bile geçiremiyordum.
Kafamı bozuyordun.
Bende uyuşturucu etkisi yaratıyordun.
Bağımlılık ve mutluluk veriyordun fakat en çok ta kendine zararlıydın
O kadar iyi ve o kadar saftınki sana zarar vermekten köpek gibi korkuyordum Hermonie.
Sana daha dokunamazken seni kendimden bile korumaya çalışıyordum.Başaramadım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Malfoy'un kıvırcık prensesi.(bitti)
Fiksi Penggemar"Öldür o bulanığı Draco!" Kân beynime sıçardı . Donup kaldım bi an. Birşey yapmam gerekiyordu. Asamı elime aldım ve sana doğru tuttum. Ve bağırdım