Professor Gian Vicencio expects nothing but another typical academic year in the university. His excellent track record as a former student helped him qualify for the job at a very young age.
Everything seems fine--not until he saw a familiar guy, A...
NGINITIAN ko ang dalawang babaeng estudyanteng bumati sa akin na nakasalubong ko habang naglalakad ako sa pasilyo.
"Ang pogi niyo po talaga sir-" dagdag pa ng isa sa kanila. Napansin ko naman na agad ding tinakpan ng katabi nito ang bibig ng kasama at dali-daling hinila palayo.
I chuckled. Mga bata talaga.
Lumipas ang ilang segundo ay nakarating na rin ako sa silid kung saan ako huling magkaklase ngayong araw. Agad din namang napansin ng mga estudyante sa loob ang presensya ko kaya nagsitayuan na sila.
"Good afternoon third year students," bati ko sa kanila. Pagkatapos nilang bumati sa akin ay agad ko na rin silang pinaupo.
"I am Gian Vincencio, your professor in Readings in Philippine History. Today, I'll just give you a short orientation about this subject, but before that I would like to know something about you first," saglit akong huminto ay iginala ang aking paningin sa kanila. "Please introduce yourselves to the class. Let's start here."
After I pointed out my finger to the first student on the leftmost portion of the seat plan, students began to stand up and introduced themselves alternately.
The flow of our introduce yourself portion went smoothly-not until the turn of the last student seated at the back came. He was covered with sunglasses, headphones and black hoodie which I found weird.
He was about to speak as he stood up when I interrupted him. "Can you please put off those stuff on your head, mister? Show your face to the class as you introduce yourself."
Ngunit bahagya kong ikinagulat ang sagot nito. Gano'n din ang ibang mga estudyante sa loob. "Are you serious, sir?"
Di naman bago sa akin ang mga ganitong uri ng estudyante. Di talaga maiiwasan na maka-encounter ka ng mga pasaway sa klase mo. But it's just strange that I could taste an unusual flavor between his words. I felt like he was trying to provoke me.
"Yes, of course," I responded casually.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Kasabay ng pagbaba nito sa head cover ng hoodie niya, headphones at sunglasses ay ang paghiyawan ng mga babae sa klase maging ang pagmulagat ng aking mga mata. Napalunok ako sa gulat. Pakiramdam ko'y namamalik-mata lang ako.
"Ang gwapo!" Nagtilian ang marami.
"Good afternoon. Arvin Nicholas Montejo, 21. I'm currently taking up BS Information Technology." Right after he uttered the last word, I caught him gave me a wink that sent chills throughout my system.
Napabuntong hininga ako at pinunasan ang pawis sa noo ko ng dala kong panyo. Hindi ako makapaniwala. 'Yan yung lalaking nakaano ko noong nakaraang linggo. Kapag minamalas ka nga naman oh.
"May I be seated, sir?" he asked, smirking at me like a jerk.
I answered, stuttering. "Y-yes, you may."
Medyo distracted ako the whole time na nagsasalita ako sa harapan. Para kasing naka-glue yung mata nung isang nasa likod sa akin. Nakaiilang.
Sa sobrang awkward ay binilisan ko na lang ang orientation ko at nag-dismiss nang maaga. Pinalusot ko na lang sa mga estudyante ko na may urgent matter pa akong kailangan puntahan.
Nang medyo nakalayo na ako sa building ay agad kong tinawagan si Sheila, ang high school friend kong ubod ng walanghiya. Kung hindi ba naman dahil sa kanya ay hindi to mangyayari sa 'kin.
"Sheila, di ka maniniwala sa sasabihin ko. That perv at the bar I had one night stand with is my student." Napasabunot ako sa ulo ko habang hinihinaan ang boses ko. "And I'm sure he recognizes me."
Upon hearing her high-pitched scream, I distanced my ears from my phone. "Wait. What? Akala ko ba walang nangyari sa iyong dalawa? So you lied to me, Gian?"
Dahil dumadami na ang mga taong nakakasalubong ko ay nagdesisyon akong ipagpaliban muna ang pakikipag-usap kay Sheila. "I will tell you everything later. Go to my place."
"Hey! You liar-"
Pumunta muna ako sa isang rest room para ayusin ang sarili ko. Pagkatapos kong maghilamos ay dumiretso na ako sa parking lot. Habang binubuksan ko ang pinto ng kotse ko'y bigla akong napatingin sa likuran ko nang marinig ko ang isang pamilyar na boses.
It was him again, leaning on the car next to mine. His hands were placed in the pockets of his jeans.
"So we met again, Gian. I thought I would never know your name. You should have left me a note or something."
I inched away from him, wrinkling my forehead as if I am confused. "Excuse me?"
Kailangan kong mapaniwala 'tong mokong na 'to na di ko siya kilala para lubayan na niya ako. Andami ko nang problema sa buhay, ayoko na nang dumagdag pa siya.
"I doubt you can easily forget that kind of pleasure I gave you on bed. Even the heavens cheered us that night." The jerk stared at me, giving me his mischievous perv smile again.
Nanindig ang mga balahibo ko sa mga narinig ko. Bakit ba to nangyayari sa akin? Nasa proseso na ako ng pagkalimot sa kamaliang 'yun pero bakit parang ayaw yata akong bigyan ng peace of mind ng langit?
"Watch your mouth kid. I get that you're delusional, but I don't have time for this kind of crap," I replied as I opened the door of my car. I have to stick with my decision.
"Kid?" he chuckled. "You mean, baby? You had been yelling 'baby that hurts' that night don't you remember?"
Puno na ang tasa ko. I can't keep up with this. Masyado nang cringy ang pinagsasabi ng mokong na 'to. "Leave me alone if you don't want failing marks."
Ngunit bigla kong ikinagulat ang paglapit nito sa akin. Pakiramdam ko'y nabato ako sa kinatatayuan ko nang ipinulupot niya ang kanyang kamay sa beywang ko at inilapit ang kanyang mga labi sa aking tainga.
"I have our video, prof. And if you don't want that get leaked on the internet, better be good to me and grant me another round. I'll tell you when."
Pagkatapos no'n ay agad na siyang umalis habang ako naman ay naiwang tulala. Parang gumuho ang mundo ko sa narinig ko.
