ajanın kızı

part 5 - kavga

Medyada görkem :D

Sanırım artık bir işim var. Sanırım ne ya Basbaya kendi paramı kendim kazanıcam !!!!! Bu harika birşey. Tabi bundan daha harika olan birsey daha var.  Babam bunu öğrenince ne diyecek ? Ne diyeceğini bilmiyorum ama benim kararım net. Birde  Her nekadar bu işi çok sevsemde benim yüzümden eylem işinden oldu.  Belki de onun bakması gereken bir ailesi vardır.  Bu düşünceler içimde istemeden  bir vicdan azabı yaratıyor. Herneyse...

Bizim grupla birsüre daha başarımı konuştukdan sonra kafeden kalktık.  yeterince para topladığımızdan Bugünlük eve gitme vakti geldi sanırım. Tam ayrıma gelmiştik ki elif cem ve Doğuş dershaneye gitmeleri gerektiğini söylediler.

Elif =hayal  itiraz istemiyorum Doğuş seni eve bıraksın

Hayal = ulan çocuk muyum ben ?

Elif = hadi ama

Hayal = konuşma bitmiştir

Piç smileyimi yüzüme yerleştirdikten sonra mahalleye doğru yürümeye başladım . Bir anda durup demirin beni sıkıştırdığı duvarı süzdükten sonra  kafamdaki düşüncelerden arınıp kaldığım yerden devam ettim yürümeye.

Mahalleye girdiğim anda gördüklerimle dehşete kapıldım.  50 ye yakın kişi birbirine girmiş bıçaklar sandalyeler ellerine ne geçerse fırlatıyorlardı.  Geriye dönüp kaçmaya çalışacakken kapşonlu biri beni kavganın içine çekti.  çıkmak için çabalarken gözyaşlarımı Tutamıyordum. Aglarken Omzumda hissettiğim acıyla inlemeye de başladım. O sırada biri tek hamleyle beni o cehennemden çıkardı. Yanimdakine bakmadan olabildiğince koşmaya başladım.  Nereye gittiğimi bilmeden sadece koşmak istiyordum ki beni kavgadan çıkaran el bu sefer omzumdan yakaladı.  Omzuma dokunduğu an çığlığı bastım. Omuzum feci şekilde agrıyordu. Elini hemen çekti. Elini çektikten sonra omzuma baktım.  omzumdan akan sıvı kan mı?...

Gözlerimi açtığımda yatağın üstünde yatıyordum.  Gözlerim istem dışı omzuma gitti. Güzelce sarılmış olduğunu görünce derin bir oh çektim. En son ah evet en son omzumdan akan kanı görmüştüm kan  tutuyor da beni.

  peki bu hastane odasına nasıl geldim ? Derken uzun boylu kaslı bedenini görünce gözlerimi yapılı bedeninden ayıramadım sonunda gözlerimi ikna edip o  kahverengi gözlerine bakakaldım.  Ben şaşkınlıkla ona bakarken konuşmaya başladı.

" nasılsın daha iyi misin ? Ha bu arada ben görkem " dedi gülümseyerek.

Bende ona gülümseyerek cevap verdim " iyiyim Teşekkürler bende hayal.  Şey sen yani beni.. "

" evet kurtardım seni. artık o olayı hatırlayıp üzülmeni de istemiyorum."

" ben... senin için ne yapabilirim ? " Of salak hayal  yapabilirsin ki. Ne diye saçma sapan konuşuyorsun.

" benim için yapabilecegin tek şey gülümsemek. Hadi ama sulu gözlülerden hoşlanmam "

Kendime hakim olmayarak gözümden yaş akmıştı. Tamam sakinim. En icten gülümsememi yüzüme Yerleştirip konuşmaya başladım.

-peki şimdi anlat bakalım

-neyi

-neyi olacak , bizim mahallede misin sende ?

- bizim mahalle ? Ben zaten burada yaşıyorum. Seni hiç görmemiştim yeni misin ?

- evet.  Babamın işinden dolayı buraya taşındık.

- hıı anladım şimdi gidip şu taburcu işlemlerini tamamlayayım.

- tamam bekliyorum

Görkem kapıdan çıktıktan sonra çok geçmeden geri geldi. Hastaneden çıktıktan sonra taksiyle mahalleye  geldik. Vedalaştıkdan sonra  eve girip biraz uyumaya karar verdim. Belki görkem girir rüyama :D