Capturing the Doctor's Heart

PROLOGUE

Breaktime ko at Nagpapahinga ako sa Hardin nito'ng Restaurant ng tumawag ang kaibigan ko...

"Rina, i'm sorry di ko sinasadya may sinagot lang ako na call tapos di ko namalayan na umakyat pala si brent sa hagdan habang dala ang laruan nya, nhulog sya i'm sorry napabayaan ko sya" humahagulgol s'yang umiiyak sa cellphone, tumalbog ng husto ang kabog ng dibdib ko sa sobrang kaba, napatayo ako habang humahakbang papasok ng quarters area namin.

"Nasaan kayo?please calm down hindi ako magagalit kumalma ka at mas kailangan ko ang kooperasyon mo ngayon, okey? wala kang kasalanan aksidente ang nangyari , so please calm down, Serina." Kahit kinakabahan ay kailangan ko syang kausapin upang parehas kaming kumalma sa ganitong sitwasyon dahil walang mangyayari, kung parehas kami'ng magpapanic.

"Dinala ko s'ya dito sa Pentagon Medical Hospital, aantayin kita mag-iingat ka huh! I'm sorry talaga" Umiiyak sya habang sinasabi nya yun.

"Okey sige, just calm down magpapaalam lang ako sa trabaho ko, bye." pagkababa ko ng call ay agad akong nagtungo sa manager namin at nagpaalam, ipagpapasalamat ko na kaunti ang costumer kaya napayagan akong makaalis dahil na rin sa emergency ang sinabi ko.

Pagkababa ko ng taxi ay agad akong pumasok sa hospital at pumunta sa Information upang hanapin ang anak ko. Ngunit may nakabangga ako'ng di inaasahan na makikita ko after 3 years.

Nagkatinginan kami at parehas na nagulat ngunit mas una akong naka bawi at binigyan sya ng walang emosyon na mukha.

Lalagpasan ko na sana sya ng hawakan nya ang palapulsuhan ko at hinarap ako sa kanya. Pagka harap ko ay agad ko'ng winaksi ang kamay n'yang nakahawak sa'kin.

"Ano bang problema mo?" kalmadong tanong ko, sapagka't nagmamadali na rin ako at wala akong oras magalit ngayon dahil nakita ko lang naman ang lalaki'ng sinaktan ako noon.

"Kamusta ka?" kinakabahang tanong nya.

"I'm totally fine , yun lang ba ? kasi nagmamadali ako so please , can i go?" Walang emosyon kong tugon sa kanya.

"U-uhmm Okey , maybe next time ? If we meet again? " Umaasang tugon nya.

"No , and the're will be no next time , at sisiguraduhin ko yun." pagkasabi kong yun ay tinalikuran ko na sya kahit naririnig ko pa na tinatawag nya ko, pero di na ako tumingin pa uli, dahil tapos na ako sa nakaraan.

Nang nalaman ko kung saan ang kwarto ng anak ko mula sa information ay lakad-takbo ang ginawa ko.

Nang nasa tapat na ako ng pinto ay di na ako nag abala pang katukin to at kaagad na binuksan, ngunit may narinig akong dumaing at natamaan ya'ta ng pagbukas ko.

"Aray ! Sino bang hinayupak ang nagbukas ng pinto bigla , di mo ba alam ang salitang katok muna bago pumasok ha ? ikaw kaya umpugin ko at—— hehehe ikaw pala." natutop ang bibig nya sa pagratatat ng makita na ako ang nagbukas, parang demonyo na nahiya at niluwa ng impyerno ang itsura ng lokaret kong kaibigan hahahahhahaha.