"Lalabas ka ng bansa sa ayaw at sa gusto mo" sigaw sa akin ng aking ina
"But Mom!!" I shouted too
hindi ko na napigilan ang pagsigaw dahil sa sobrang frustation .....
"No buts . You will leave this country gusto mo man o hindi . End of discussion." She said in a cold way
now she's mad i know she hates it everytime na sisigawan ko sya ... di ko lang napipigilan ang sarili ko hayss
" I'm sorry for shouting you . I didn't mean it, alam mo naman mom na nawawala ang kontrol ko pag nagagalit ako hindi ba? " I said
I have an control disorder. Pag nagagalit ako nawawala ang control ko sa sarili ko at sa oras na mangyari yun hindi ko na alam kung anong ginagawa ko dahil nalamon na ako ng galit ko which is iniwasan ko dahil ayoko matakot yung taong lalapit sakin , ayokong wala akong kaibigan dahil gusto ko ng may matatakbuhan sa oras na may kailangan ako .
"Yes honey i know. So please don't be like this , just do what i've said ... this is for your own sake" she said and holds my face carefully
"Ayoko man bumalik sa pilipinas dahil sa mga nangyari sakin dun pero sige para sayo mom . I will." I said then i hugged her tightly like there's no more tommorow
"Thank you sweetie" she said and kissed my forehead
"So kelan ako lilipad papunta ng pilipinas mom?" I asked
"It's up to you sweetie. When do you want to go there? " she asked me
"Tommorow mom." I said then walked away
