انت منزلى

حبهم المجهول

ذهب رامى الى صديقه المقرب بعد ما عزمه على الغداء
رامى:عيزا احكيلك على حوار قبل ما مراتك تيجى
اسماعيل:احكى
رامى:قبلت بنت انهرداا اول ما بصيت فى عنيهاا دوخت
اسماعيل:ياااا اخيرا حبيت
رامى"بخنقه:بطل هبله بقا احب اى ناقص انا
اسماعيل:طب كمل كمل
رامى"ظل شارداا وهو يحكى كانه يتخيلها امامه:بس واول ما شوفتها حسيت انى شوفتها قبل كده فاكر البت الى قلتلك خبط فيهاا ومقدرش انسااها وحسيت انى لازم اشوفها تانى طلعت هى بس للأسف طلعت هبله ومجنونه
اسماعيل:طب حكيتو قولتو اى
رامى:دى رااغيااايه بشكل اكنها بلعه رديوو المهم اول حاجه شوفت بنت
وقص له كل ما حدث
اسماغيل:اوف واديتك بلقلم
رامى وضع يده على خده مكان الضربه:ايوه بنت الجزمه الاهى تتشل
اسماعيل:اول وحده تمد اديها عليك يا معلم
رامى:وربناا لوريها
اسماعيل:انتا ناوى تشوفها تانى ولا اى
رامى شارد:مش عارف تفتكر
اسماعيل:معاك رقمها
رامى:لا معايا عنون بيتهاا
اسماعيل:اشطا روحلها بحجه انك تطمن عليها
رامى:مش عارف بس وانا اعمل كده لى فكك فكك انا مش بحبها ولا هحبهاا اصلا مجرد وحده وخلاص
:اسمااااعيل
اسماعيل:جيين يا حببتى يلا يا رامى بدل ما تموتناا
قامو الى سفره الغدااء
اساعيل :تسلم ايدك يا حببتى
مراتو:تسلم يا حبيبى تعالى ورايه عيزاك
جلس رامى وحده على غرفه الطعاام منتظرهم وهو شارد فى تلك العيون الرئعه التى لا تفارق بالو وليقضته مرات صديقه من شروده:اى اى مش هتاكل
رامى:لا باكل اهو
نهله:هى شغله بالك قوى كده
رامى"بتوتر:هى مين
نهله:الى قبلتها انهردا
نظر رامى الى اسماعيل
رامى:هو انت لحقت تقلها
اسماعيل:هى الى زنت
نهله:فكك دلوقتى احنا زهقنا منك يا اخى مش رادى تتجوز لى
رامى:مش عايز
نهله:طيب برحتك بس احنا هنخدك غصب عنك معرفك على وحده تانى يمكن تنفعك
رامى:قلتلكو مش هتجوز انا الله
اسماعيل:انت يا ابنى هتفضل كده بس بردو هتيجى معانا البت دى كويسه اوعدك
رامى:اووف ماشى كلوو يلاا
اسماعيل فى نصف الطعام:بقلك اى حفله مازن بكرا متيجى
رامى:لا انا مش بطيقكوو
اسماعيل:تعالى فرفش ملكش دعوه بى وبعدين هات معاك الى تحبوو التذاكر ليناا ببلاش
رامى:منتا عارف انى مش بطيقو ولا هو ولا مديرو
اسماعيل:انا قلتلك وخلاص
وفجأه وقفت القمه فى زور رامى وتذكر ان رونا واختهاا يحبون ماذن
اسماعيل:خد ميه يا ابنى فى اى
رامى شارد:مفيش مفيش هات 3 تذاكر
اسماعيل"بغمزه:لى بقا 3
رامى:هتجيب ولا مش هروح
اسماعيل :خلاص خلاص
انتها الغداء ودعهم وروح الى بيتو مرمى على الكنبه يفكر فما حدث اليوم وما هو
رامى:هى ملهاا معلقه معاياا لى بس انا مش اى وحده بتلفت نظرى وبعدين دى رغاايه ومجنونه وضحك  بس بحسهاا طفله رقيقه فى بعض الاوقاات بس انا لى فكرت فيها انى اخدها الحفله يا ترااا
وظل يفكر حتى زهب فى سباات عميق هو الاخر

صباااح يوم جديد برااق ملئ بلسعاده والبهجه

استيقظ رامى من نومه مرتدى ملابسه واخذ عربته واتجه نحو بيت روناا
ولاكنه عندماا وصل كان روناا تقف فى شرفتهاا تتخيله وعندما راتهوو احست انها تتخيل انهو امامهاا وظلت تنظر اليه وهو ينظر اليهاا لبعض لحظات ولاكن لاحظت روناا انهو يشاور لها بيدااه ان تنزل ولاكنها لا تسدق حقاا انهو امامهاا ونزلت جرى الى تحت كالعميااء وعندماا وصلت امد له يده ولاول مره مدت يداها وهى عيناها لا تفارق عينه الجذابه واحست ان عينه تجذبها اليه
رامى:عمله اى
روناا:كويسه
رامى:قولت اجى اتطمن عليكى
روناا:كويس
رامى:هو اى الى كويس
روناا"بتوتر:هاا لا عادى
رامى:طيب انا عزمكو انهردا على حفله مازن
رونا :بجد
رامى:ايوه معايه تذاكر قولت اجى اقلكم تيجو معاياا
روناا:موفقه طبعاا
رامى:طيب جهزو نفسكوو على الساعه 7 الحفله هتبدأ 8
روناا:ماشى
رامى:بااى
واتجه ناحيه عربتو ولاكنه احس بشئ يجزبه اليها مره اخرى ولاكنها محاا هذا الاحساس ركب عربته وتحرك فوراا لاكن روناا ظلت واقفه تنظر الى داها كالمجنونه وتقول:هو سلم علياا بجد ايدو لمست ايدى فعلاا انا مش مسدقه نفسى ولاكنها وفجأه حركت يداها الى فمها لتشم رائحه يداا التى تشبه رائحه الياسمين الجذابه واتلفت الناحيه الاخر لترا اختهاا تنظر لها برمنسيه وتمعن وتضحك
هاندا:اى يا مجنونه بتعملى اى
رونا"شارده فى ريداها:اناا ولا حاجه
هانداا:مين الى كان واقف ده
رونا:انتى شوفتيه يعنى انا مكنتش بتخيل
هانداا:اهه دنتى شكلك خرفانه على الاخر انتى سخنه يا ماما تعالى حببتى جوه احكيلى
دخلت روناا الى الداخل وجلست مع اختهاا على السرير
هاندا:هاا احكيلى
رونا:مفيش
هاندا:اخلصى يا رونا مش وقتك
روناا:جه
هاندا:هو مين
رونا شارده:حبيبى
هاندا وضعت يداها على جبين رونا :انتى سخنه يا ماما ولا اتجننتى اكتر
رونا:مجنونه بى
هاندا:ااهه شكلك اتهبلتى روحى
رونا:لا وبعدين اجهزى على الساعه 7 هنروح حفله
هاندا:لمين
رونا:مازن
هاندا"بفرح:انتى بتتكلمى جد ولا بتهزرى
رونا:بتكلم جد والله هو جبلنا التذاكر
هاندا:هو الى كان تحت ده رامى
رونا:ايوه
هانداا:وربناا قمر اوى
رونا"بعصبيه:متحترمى نفسك يا ماما الله وبعدين انتى مالك بى
هاندا"بغمزه:مش حبيب اختى ازاى بقا مالى
رونا "مبتسمه:ايوه ايوه تعالى نحلم

وظلو فى احلامهم سويااا

اما عند رامى ارتداا البدله الانيقه وربت الكرفات ورش البرفاان الذى يحبه واتجه نحو عربته وركب وذهب الى بيت روناا

اما روناا ارتدت فستاان قصيرر احمر وجزمه انيقه للغايه حمراا وعليها حبات من الكرستال البراقه

وهاندا ارتدت فستان طويل اصفر انيق ايضاا ولاكن جزمه صفرااء تبدو جميله للغايه

وفجأه سمعو صوت عربه تذمر فى الخارج
روناا ظلت تتنطط كالطفله:جه جه انا شكلى حلو حلز
هاندا:اهدى اهدى قمر والله
وضعت رونا يداها على بعضها ونظرت الى الاغلى تتأمل:يااا لو انهردا كان فرح
هاندا:اه دى لسعت منك خالص يلا يا روحى

خرجو الى الخارج بعد ما سلمو على امهم وذهبت روناا الى عربت رامى وكان رامى واقف خارج العربه يربط يداه ببعضهاا ويتأمل الملاك التى تقترب عليه ولاكنه احس بنااار الغيره على فستانهاا القصيرر ولاكنه امحاا هذا الاحساس فور اقترابهاا
روناا كانت تتقدم اليه ببظئ تتأمل وجهه وعيونه الساحره التى تجذبها اليه فوراا وعندما وصلت
رامى:اى القمر ده
رونا"بخجل طفولى:بيجد شكلى حلو
رامى:بلرقه دى طبعاا حلو
هاندا:احم احم
رامى افاق:اتفضلى انسه هاندا
ركبو العربه وروناا ركبت بجانب رامى وهنداا فى الورااء
كان رامى يسوق العربه ولاكنه نظر اليها لقاها سرحانه فى الشبااك
رامى:سرحانه فى اى
روناا:"بتوتر:لا مفيش عادى
نظر اليهاا ولفت وجهه ناحيه السياره امام
وظلو صامتين حتى وصلوو

رامى:وصلناا
نزلو كلهم من العربيه
وعندماا نزل رامى القه نظره على صديقه اسماعيل ولاكنه لا يرااه
ظلو متحركين نحو الحفل ولاكنه نظر لليسار وقع نظره على طفل فى ال6 من عمره يبكى
اتجه رامى اليه
رامى:مالك يا حبيبى
الطفل:عايز اتصور مع مازن بس مش رادين يدخلونى
رامى:طيب يا حبيبى تعالى
رامى فى سره:اى ده معرفش بيحبوه على اى
رونا:مين ده
رامى؛ولد عايز يتصور مع مازن هاخدو ادخلو لى بس ربنا يستر
رونا:من اى
رامى:متخديش فى بالك
رونا:طب جيه معاك
هاندا:طب روحو وانا هسبكم للحفله بقاا
ذهب رامى وروناا الى المكتب الخاص للمكييااج
رامى:ممكن ادخل لمازن
الرجل:اتفضل
دخل رامى لمازن وكان ينظر اليه نظره قرف
رامى:لو سمحت الولد ده كان عايز يتصور مع مازن
نظر اليه مازن نظره حقد وكراهيه:تعالى يا حبيبى
المدير الخاص بمازن:اهلا اهلاا يا رامى بيه ولا وجيت بقيت تخلى الناس تتصور معاناا
رامى:ميشرفنيش اصلاا ده الولد كان بيعيط
المدير:قلتلك يا ابن الناس تعالى اشتغل معاناا وانتا مش رادىى
رامى:ميشرفنيش اشتغل مع ناس زباله زيكم
المدير ببرود:تؤ تؤ بعدين متزعقش قدام السنيوريته ولا الستيوريته متعرفش ان كان فى وحده قبلها ولا اى
نظرت رونا الى المدير وانتبهت اليه وتحولت نظراتها الى رامى
ولاكن رامى **

تفتكروو هيحصل اى بقاا رامى هيسكت انو عاكس روناا ولا عادى بنسبالوووو
يتبع