Chapter 21

22 6 0
                                    

Salem's Hospital

I am now In front of the building of this hospital.

Its already 6pm at the evening and I feel sorry for him that I didn't come earlier. I haven't ready for this scenario. Even I don't want to come over here to him. But he need it he needs me. I need him.

I still can't get over that this is happening to his life and our lives now.

Again my tears are starting to run over my eyes. I can't hold back my tears knowing that it because of him.

"Dale! You can do this! This is for Casper." I wiped my tears and took a deep breath.

I walk inside the entrance and walk through the elevator. Dad told me that his on private room on the 10th floor.

The elevator gets closer on the floor the more I'm getting nervous in pain.

Maybe I can't hold back my tears when I saw him.

9th...

10th....

The elevator rang that I am on the 10th floor now.

I slowly move my feet on floor.

And walk nervously.

This is it Dale... Three more rooms to get to him.

291

That's the number of his room.

I carefully knock to the door and a seconds later.

The door opened and I saw Cristy red eyes. She smiled at me but I hug her tight. I know they're been all crying on what Casper situation.

When I saw the bed where my love laying. I slowly took off our hug and slowly walk to him.

Oh god! I can't saw him like this!

An oxygen mask cover to his nose. A apparatus on his hand face. The pale on his face.

The tiredness to his eyes.

Sinasabi ko na nga ba... Makita ko lang na ganito ang kalagayan niya Hindi ko na kakayanin.

Dahang dahan akong napahikbi dahil ayoko siyang magising at makita akong naiyak... Hinawakan ko ang kamay nito.

Walang salitang nalabas Sa bibig ko kundi ang hikbi at sakit lang.

Bakit ba to nangyayari? Naguguluhan nako.

Naramdaman Kong may humawak Sa balikat ko Pero Hindi ko to nilingon.

"Iha... Alam Kong masakit to para sayo. Saamin din Dale." Mahina rin itong napahikbi.

"Nuong umalis ka kahapon ng gabi. Bigla nalang siya nahilo at nawalan ng Malay. Agad namin siyang idinala dito Sa hospital at ang ninong ni Casper ang umasikaso sakanya. Ngayon lang din namin nalaman na may ganoon siyang sakit... Tinatanong ko ang sarili ko kung bakit 'Hindi ba ako naging mabuting ina at Hindi ko naramdaman na may dinadam dam na pala siya.' Naging bulag ako Sa kinikilos niya." Tuluyan na itong umiyak Sa tabi ko.

Nilingon ko si tita... Saka siya niyakap.

"Tita malakas si Casper alam Kong kakayanin niya ito. Magtiwala lang tayo at ipagdasal nalang natin ang kalagayan niya ha." Kahit sobra akong nasasaktan Sa loob Pero kailangan kong maging matatag para sakanya at Sa pamilya ni Casper.

Mas kailangan nila ngayon ang motivate.

Agad kaming natahimik ng may magsalita.

Si Casper.

Wake Up Beauty It's Time To Beast (COMPLETED)Where stories live. Discover now