Her zamanki gibi alarmsız 6 da kalktım. Kahvaltı etmemek bende huy. Annem uyurken kahvaltsını hazırladım ve yanağına bir öpücük kondurdum. Okul için hazırlanmaya başladım. O sırada Furkan hafifçe kapıyı tıklattı. Botlarımı giyip evden çıktım.
Sarı ve yumuşak saçlarını 30 saniyede bir düzeltiyordu. Kaslı bir vücut yapısı vardı. Okuldaki popülerliğine rağmen her sabah gelip beni almayı ihmal etmiyordu. O gerçekten iyi bir arkadaş. Ona mesaj atan kızlardan birini gösterdi. Dün konuşmaya başlamışlar. Adı Eylül. Ufak tefek hoş bir kız. Bana gösterdiğine göre Furkan' da ondan hoşlanıyor olmalı.
Popüler olduğu için tam bir ergen hayatı var. Ebeveynlerle tartışmak, halı saha maçları, arkadaşlarla buluşmalar, sevgililer, kızlar, kızlar ve kızlar. Çevresi ciddi anlamda geniş olsa bile kendi hayatı ona sıkıcı geliyordu. Aslında o benim hayatımı ilginç buluyordu. 15 yaşındayım. Antidepresanlar, psikolog seansları, epilepsi , ciddi anlamda ileri düzeyde olan kansızlık, babamın sürekli eş değiştiriyor olması, aylardır kardeşimi görememem ve sıkıcı arkadaş sorunları. Bunların arasından beni etkileyen sadece babamla yaşayan kardeşim Barış. Umarım onu kısa zamanda görürüm. Onu en çok etkileyense her şeye rağmen hayatında tanıdığı en güçlü kız olmammış. Bana bunu her sabah söyler.
''Agh! İlaçlarım ilaçlarım hemen gelirim.''
''Birgün gerçekten onları unutacaksın ve bunu olmasını ikimizde istemiyoruz.''
En son onları unuttuğumda gözlerimi hastanede açmıştım. Ve gerçekten bunun olmasını istemiyorum. Hızlı hızlı çıkarken bir yere takılmamak için yere doğru bakıyordum. Sonra birisine çarptım. Düşmemek için omuzlarından tuttum. Kafamı kaldırdığımda o sola doğru olan ahmak gülüş. Kollarımı aşağı indirdi ve beni sağa doğru kaydırdı. Bir şey söylemeden gitti. 2 sene peşinden koştuğum ve yanlızca 3 ay çıktığım daha sonra beni en yakın arkadaşımla yiyişerek aldatan eski sevgilim Kuzey. Tüm günümü onu düşünerek geçirmemeliyim. Bu gerçekten iyi olmaz. İlaçlarımı alıp koşarak aşağıya indim.
''Kesinlikle bir şey oldu değil mi ?'' Gözlerimi Furkan'dan kaçırdım ve mırıldanarak,
''Şey... Mm.. Belki o daracık merdivenlerde yanlışlıkla çarpışmış olabiliriz '' diye kekeledim.
Ellerini hayal kırıklığına uğramış bir şekilde yüzüne kapadı ve derin bir Of çekti. Daha sonra ikimizde kulaklıklarımızı taktık ve hiç konuşmadan minibüs bekledik. Çok keskin bir soğuk vardı. Aslında havanın sadece bana bu kadar soğuk geldiğini bliyordum. Furkan montunun içine giydiği mavi kapşonluyu bana verebileceğini ima edecek şekilde kapşonlusunu gösterdi. Bende kafamı iki yana sallayarak ihtiyacım olmadığını belirttim. Furkan'la okuldayken takılmıyoruz. O çok meşgul. Ama istediğim zaman onu çağırabileceğimi söylüyor. Her tenefüs başkalarıyla beraber. Bu popülerlik işinin onu yorup yormadığını bi ara konuşmalıyım.
Sınıfa girdiğimde her zamanki gibi herkes kendi halindeydi. Kaloriferin yanındaki iki kişilik sırama tek başıma oturdum. Dersler bu sınıfta normalde olması gerekenden daha iyi geçiyordu. Ama sadece derslerde. Hepsi sinir bozucu derecede şımarık.
Son 10 dk kapı tıklatıldı.- Nöbetçiler ilk ders gelmez değil mi ?- - Kesin Tuana geç kalmıştır.-
Ne? Yo yo yo. Bunun hayal gücümün eseri olduğunu söyle tanrım. Tanrım lütfen! Beyaz tenli, uzun boylu, sola doğru sırıtışı olan bir çocuk mu? Yoksa eski sevgilim Kuzey mi?
