Mapapansin Kaya(CRUSHSERIES#1)

K.A.I.B.I.G.A.N.

Harry's Pov

Simula pa lamang ng una. Ako'y nabihag na sa kanyang ganda. Bawat kalyeng kanyang nilalakaran ay aking sinusundan kahit metro oh kilometro pa. Sa bawat pagpatak ng kanyang mga luha ay nandoon ako. Ako na nagpapagaan sa loob nya dahil lang sa umiyak sya at ang dahilan nun ay ang taong gusto nya. Kaibigan lang naman ang turing nya saken eh. Isang tao na lagi nandoon para sa kanya at hindi isang tao na kaya nyang panindigan at mahalin dahil isang kaibigan lamang ako na laging nakalalay at suporta sakanya. Oo, sabihin nyong torpe ako. Hindi ako tatanggi sapagkat sa bawat gawi na aking gagawin ay di nya pa rin mapansin ang aking pagtingin . Ayaw kong sabihin, ayaw ko, di naman sa dahilanang duwag ako,Natatakot lang ako. Natatakot,na sa bandang huli sya pa rin ang gusto nito at yun ay hindi magiging ako.Oo, tanggap ko na sa pangyayaring ito na talo ako, Talo sa puso mo na alam ko na nung una pa lamang. Dapat nung una pa lamang huminto na ako sapagkat akala ko may tsansa pa ako sayoYun pala nagkakamali ako. Ako itong loko-loko eh na naniniwalang may tsansa pa ako kahit alam kong hindi magiging ako.At ako lamang ito ang KAIBIGAN mo.

(Tinry ko pong magsulat ng spoken poetry upang mas magkaroon ng damdamin ang POV ni Harry Hope ya like it ;))) *c r i n g e*

Nasa labas na ako ng airport habang bitbit ang luggage ko. Namiss ko na sya! Ang taong gusto ko. Ano na kayang nangyari sa kanya?

Madaming tanong sa aking isipan nang makita ko syang umiiyak sa canteen. Nasa harap lamang nya ang crush nya. Nakatingin nga lang lahat ng tao sa kanya. Madaming nagbubulong bulungan at nakatingin sa kanya.

Di na ako nagdalawang isip sagipin at kunin sya. Bigla na lang ang gulat ng mga tao doon ng kunin ko sya at dalhin sa clinic kung wala masyadong tao

Nakatingin lang ako sa kanya. May pagtinign pa rin kaya sya sa taong yun. Bakit parang mas gumanda sya? Tss andami ko namang tanong sa isipan ko. Hoy utak tumigil ka nga

Nagulat na lang ako ng bigla syang tumahan at tumingin sa akin. Napa ka epic ng mukha nya dahil sa sobrang gulat. 

"Harry?! ikaw ba yan o nammalikkmata lang ako" sabi nya saken at gulat na gulat

Kinurot ko ang pisngi nya "Totoo nga kase ako, Ano ako multo?" I chuckled and see her reaction more shocked

"Baket namiss mo ko?" paasar na sabi ko.

"Baliw" sabi nya sa akin pero parang galit na sya

"You Never Changed" I said. Mas naging maganda nga lang ito  ngayon . I came back to my senses when she talked again

"Oh pano ka napunta dito?" tanong nya saken na nakakunot ang noo habang titig na titig pa rin saken

"Baket ayaw mo ba?" Kaya nga ako umuwi para sakanya tapos ito ang sukli sa lahat?

"Ah yun na nga. Unti na lang kase client namin doon kaya nagpasya kaming lumipat ng dito" pagpapaliwanag ko sa kanya. Trying to lie. Kaya lang naman ako umuwi dito is because of her. Sya lang naman ang dahilan ng lahat. But I really go there to study. I went back here because I miss our House and her. But I don't think she missed me

"Bakit itong school ang napili mo?" tanong nanaman nya. For fuck's sake kung ayaw nya ako pa-aralin dito sabihin nya na lang aishhhh.

"Gusto ko kase kasama kita" nagulat din ako sa sinabi ko. I think I just slipped

"Oh baket nangangamatis yang mukha mo?" I asked then chuckled. DI ko alam na natutunaw na sya sa mga simpleng banat ko. Pero kahit bumanat pa ako ng bumanat alam kong hindi pa rin ako sapat.

"Luh di kaya!" she hissed trying to look away. I thing she never changed. She is still the Lia that once be my bestfriend but she will never accept me more than a bestfriend. So I stay quiet for many years. Trying to hide what I feel for. Kase alam kong masasaktan din ako