Alleen hij (ON HOLD)

08- Safe

Laura pov

Ik ben bang. Ja, doodsbang. Hij is nu gelukkig weg, uit 'ons' huisloodsding, en ik hoop dat hij lang weg blijft. Ik loop zoekend rond voor iets wat mij kan helpen om uit te vinden hoe ik hier weg kan. Zouden Justin en Julia al naar mij op zoek zijn? Ik hoop het, want lang hou ik het hier niet uit. Hij heeft mij vannacht vastgebonden aan een stoel en zo de hele nacht laten zitten. Het was zó koud!

Dan hoor ik de deur dichtslaan. Mijn hartslag slaat een slag over. Ik vlieg terug naar de stoel en ga zo normaal mogelijk zitten. 'Joehoeee meisje van me, waar zit je?' hoor ik Tristan gillen. Ik verroer me niet. 'He bitch! Geef antwoord!', schreeuwt hij boos. Puh, wat denkt ie wel! Grappig dat hij denkt dat ik mij zo makkelijk laat paaien. Sukkel.

Dan hoor ik hem deze kant op lopen. Ik kijk voorzichtig in zijn richting. Hij loopt op mij af met een mes. Ohnee, hij zou toch niet....

Justin pov

Waarom duurt het bij de politie toch altijd zo lang! Julia en ik hebben de hele nacht hier gezeten. Ik heb bewondering voor Julia. Ze is groot fan van mij en heeft zich nog geen enkele keer laten gaan. Én ze blijft gewoon de hele nacht hier, alsof het niks is. We hebben de hele nacht voer koetjes en kalfjes gepraat en wat op twitter gezeten. Slapen konden we toch niet. Gelukkig kreeg ik allemaal begripvolle mentions terug van mijn Beliebers. Wat zou ik toch zonder ze moeten, ze zijn echt mijn rots in de branding.

Na nog een halfuur gewacht te hebben komt er een politieagent naar ons toe gelopen. 'Julia en Justin?' vraagt hij. Julia springt op, eveneens als ik. 'Ja! Is er nieuws?'antwoordt Julia. 'Ja mevrouw, we hebben het remspoor getraceerd en we weten welke auto het is. En er zat nog een vroeger ingebouwde chip in de auto, dus we weten ook waar hij is', zegt de agent. Julia springt van blijdschap in mijn armen.

'Zullen we dan nu naar haar toe gaan?' vraagt Julia terwijl ze vragend naar de agent kijkt. De agent kijkt bedenkelijk. 'Nou, we weten ook van wie de auto is, en-' 'Ik vermoord die klootzak!', grom ik er boos tussendoor. Die gast, die is zo goed als dood. Zomaar mijn meisje ontvoeren! Wat denkt hij wel!

'Nou, die 'gast' die haar heeft, is een professionele huurmoordenaar, dus we moeten voorzichtig te werk gaan', zegt de agent. Ik kijk Julia verschrikt aan. Zij kijkt even bang als ik. 'Ik stel voor dat jullie twee met mijn collega in de auto meegaan, en dat ik met mijn team de loods omsingelen en hem dwingen eruit te komen. Dan geef ik jullie een teken en kunnen jullie Laura gaan halen. Is dat een idee?' Ik kijk Julia vragend aan. Zij knikt bevestigend. 'Ja, dat is goed', zeg ik. 'Dan, let's go!'

Laura pov

Ik kijk met verschrikte ogen naar Tristan, die steeds dichterbij komt. Hij ziet dat ik bang ben en zegt: 'Is mijn arme meisje bang?' en streelt met het mes langs mijn keel. 'Wwwat heb ik je misdaan?', vraag ik angstig. 'En ik ben je meisje niet Tristan, ik ben Justin's meisje!' 'Ohja? En waar is Justin nu dan?' vraagt hij sarcastisch en wijst met zijn armen rond. 'Ik zie hem niet, jij?' Dat klopt, hij is hier niet. Maar ik geloof dat hij komt, hij komt mij redden.

'Hij komt wel!', bijt ik hem toe. Hij lacht, echt zo'n creepy lach. Ik krijg er de rillingen van. Ondertussen loopt hij nog steeds om mij heen met dat verdomde mes. Ik weet dat ik weg kan rennen, maar waar moet ik heen? Er is hier niks, alleen een dichtgespijkerd raam en een gebarricadeerde deur. En bovendien maak ik Tristan alleen maar bozer, en dat is het laatste wat ik nu wil.

Hij komt weer op mij af gelopen. 'Wat zou ik eens met jou doen meisje? Ik kan je nu toch niet meer laten gaan...' Ohja, hij had mij alles verteld van zijn verleden, en dat hij nu een professionele huurmoordenaar is. Net alsof mij dat gerust stelt. Nou, alles behalve dat! 'Ik zeg niks! Nooit! Ik beloof het!', zeg ik, min of meer smekend. 'En jij dacht dat ik jou ga geloven? Op je woord? Hahaha, ik dacht het niet!' lacht hij. 'Wat wil je dan?', vraag ik bang, bang voor het antwoord. 'Ik wil jou, alleen maar jou, en mij ín jou...', fluistert hij. 'Maar ik wil niet...' fluister ik terug. 'Te laat meisje, te laat!', schreeuwt Tristan, en sleept me mee naar het bed in de hoek van de kamer. Ik tril van angst. Ik weet wat er gaat komen.

Julia pov

We zitten bij de politieagent, die zich had voorgesteld als michael, in de auto. Justin vreet zich helemaal op, en ik ben ook bloedje zenuwachtig. Straks is ze er niet, en heeft hij haar ergens anders ondergebracht...

We zijn aangekomen bij de loods. Ik kijk vol ongeloof ernaar. Heeft Laura hier een nacht doorgebracht?! Brr, ik word al misselijk als ik ernaar kijk. Het lijkt meer op een ingestorte bouwval! Oke, ik overdrijf, er zit tenminste een dak op, maar aslnog! Iewl! 'Ongelooflijk, die gast is zo dood!', hoor ik Justin boos mompelen. Ik wrijf troostend over zijn arm. Justin kijkt me aan. Wat heeft hij toch ook mooie ogen! Zucht, en zijn haar en zijn hoofd en zijn alles! Pff Julia, blijf erbij met je hoofd! Het gaat hier om je vriendin!

'Het komt vast goed Justin, ze is hier vast wel!', zeg ik. Hij knikt. Dan zien we hoe de politiemannen het gebouw omsingelen. Nu nog wachten op het seintje...

Laura pov

Tristan heeft me op zijn bed gegooid ligt nu mijn kleren uit te trekken. Ik protesteer uit alle macht. Ik gil, bijt, schop uit alle macht. 'Kutslet, hou op!' en weer krijg ik een trap. Ik zit al onder de blauwe plekken van de keren dat hij me geslagen en geschopt heeft. Dan horen we gebons op de deur.

'Wattefuck?!', gromt Tristan. Hij kijkt om. Op dat moment vliegt de deur open. Er komen politieagenten naar binnen gestormd. Ik maak gebruik van de verwarring en ren naar een hoek van de loods. Het moet er wel erg dom uitzien, in mijn beha en vieze skinny. Maar daar maak ik me nu niet druk over.

Vol ongeloof kijk ik naar wat er zich afspeelt. Er rennen twee politieagenten op Tristan af en nemen hem mee naar buiten. Dan zie ik Justin binnen komen. Mijn Justin! Hij rent op me af en neemt me in zijn armen. Dan komt ook Julia naar binnen gestormd. 'Omygod Laura! Gaat het!'?, schreeuwt ze boven al het tumult uit. Ik hou het niet meer en barst in huilen uit. 'Ssst baby, alles komt goed, je bent nu veilig bij mij, ik hou van je', fluistert Justin zachtjes.

--------------------------------------------

Yay, weer nieuw stukje! Sorryporry dat het zo lang geduurt heeft, zit midden in proefwerkweek. Ulg, hoe kunnen leraren zoveel leerwerk opgeven! Maarja, gelukkig nog maar 2 pws :)

Maar hoe dan ook, ik ben jullie echt dankbaar dat jullie mijn verhaal lezen! Echt dankje! Maar miss kunnen jullie ook voten of reacties geven? Dan weet ik of het goed gaat, en of ik wat moet veranderen! Lemme know! Thankyou alvast!

Loveyouguyssss,

xxx