1

9 0 0
                                    


Nama aku Kim Saeri. Umur aku 18 tahun. Umur ni jugak la yang banyak perkara yang berlaku. Setahu hidup aku, aku jalani kehidupan yang normal macam orang lain. Tapi, tak sangka jadi macam ni pulak... Hu Hu Hu......


Loceng sekolah pun berbunyi.. (kringgg!!!!!) tu tanda masing–masing nak ke kantin sebabnya malas nak beratur panjang. Ada jugak yang tak pergi ke kantin. Katanya tak mahu makan ataupun tiada duit... aku dengan selambanya lalu dekat ramai orang berpusu-pusu ke kantin. Tiba-tiba ada suara sayup dari belakang panggil nama aku...

"Oii!!! Saeri!!!! Kim Saeri!!!!". Ok, mesti sekarang korang ingat yang panggil aku tu mesti kawan aku ataupun kawan rapat aku, maaf, hapuskan imaginasi korang cepat sebabnya aku ni nak kata rapat pun tak de lah sangat setakat gitu-gitu je dengan orang lain. Selebihnya aku diam sebab malas nak berborak.. tah la bukannya tak ajak berborak tapi diorang layan aku macam tu lagi sejak awal tahun lagi so aku teruskan aje.

"Oiii!!!! Pekak!! Orang panggil kau tak dengar ke ha?!" ni lagi sorang... cakap elok-elok tu tak boleh ke. Tahu nak jergah orang je. "ye nak apa cik intan payung sorang ni?" aku pun jawab sambil pandang belakang. Nampak la orang yang lalu lalang kat tepi koridor kelas pandang aku dengan semacam. Ada yang berbisik kata aku ni berani sangat la, ada yang kata aku cari pasal la, macam-macam lagi lah. Aku malas nak ambik tahu sebabnya aku tahu bukan masalah aku pun. Bukan aku yang cari masalah. Minah-minah ni ha tetiba meroyan meraban macam hilang teman lelaki.

Masa aku pusing tu, nampak la yang sorang lagi berdiri sebelah yang meroyan tadi tu angkat tangan sambil suruh aku dekat dengan diorang. "Ha korang nak apa?" tanya aku malas gila nak mampus. "Amboi kau! Dah pandai menjawab ea kau!" marah minah belakang minah meroyan tu sambil tunjal-tunjal kepala aku. Eiii ni dia memang nak makan tangan aku ke tak cukup ambik kaki aku sekali? Main tunjal-tunjal kepala orang pulak. Arwah mak bapak aku marah pun tak pernah main kepala tau tak! Tu setakat dalam hati boleh la. Nak cakap depan-depan memang dapat. Tapi disebabkan diorang kaki report dan mak ayah diorang tukang support sekolah ni apa boleh buat... redho aje la....

"Ni aku nak kau siapkan semua keje sekolah yang cikgu bagi, faham?!" arah minah meroyan tu dengan gaya pusing-pusing tangan ala diva. Ada tangan buat la sendiri. Bila gred tak cantik, mula la salahkan sekolah yang tak ajar betul la, banyak main-main la, makan gaji buta la. Kalau aku jadi anak orang kaya negara ni, memang aku hukum habis-habisan la diorang bertiga ni. Tangan tu ada jugak yang aku patah kang. Minah yang meroyan,yang tangan gatal dan yang lagi sorang sedap mengarah orang tu adalah satu kumpulan dan mak bapak masing-masing adalah orang yang boleh katakan orang jutawan. Apa nama diorang? Aku pun malas nak ambik tahu. Tapi yang kepala kumpulan tu minah meroyan tu.

Aku dengan nak sedapkan hati aku, aku hanya angguk je sebab malas nak gaduh. Kang gaduh ada yang masuk hospital wad separa kritikal kang. Tak pun zon kritikal terus. Diorang dah dengar jawapan aku, diorang pun pergi la dengan senang hatinya. Hadap la Saeri, selagi diorang tak kacau hidup kau sudah. 

A NEW LIFEWhere stories live. Discover now