2

8 0 0
                                    

Dalam pukul 3 petang, loceng sekolah pun bunyi untuk pelajar pulang ke rumah. Saat yang ditunggu sangat-sangat dalam kelas. Haih, tak sabarnya nak balik!. Dengan gopoh-gapah aku pun kemas-kemas barang yang patut dan simpan barang yang lebihan ke dalam loker. Aku baru je nak sampai dekat pintu gate, ada la tiga abang ni macam tengah mencari seseorang. Sebabnya, tengok kertas, tengok orang yang baru nak balik sekolah. Aku tengok baju yang diorang pakai pun ada brand la jugak, kereta pun bukan calang-calang. Siapa diorang nak cari ni? Pelik aku. Aku pun dengan niat nak bantu, aku pun pegi la dekat diorang. "emm, encik cari sapa ya? Sebab saya tengok dari tadi encik cari tak jumpa-jumpa. Nak saya tolong?" tanya aku dengan sorang abang ni. Dia pandang aku pastu dia senyum je. Dia geleng kepala. Ooh, ok. Tu tandanya dia tak perlukan bantuan aku. Kenapa rasa sentap semacam ha? Hu Hu Hu...

Bila aku tengah hu hu hu sorang diri, abang yang aku tegur tadi macam baru perasan ada benda tak kena. Dia pun pegi la dekat aku yang sedang merenung diri yang tak laku pertolongan, dia tanya "adik ni, Kim Saeri ke?" tanya dia sambil cakap dengan leher baju dia. Aku rasa tu walkie talkie kot. Macam dalam movie orang puteh. Aku ni tak tahu apa-apa, aku pun angguk je la. "Saya la Kim Saeri. Kenapa ya?" tanya aku dengan curiga sebabnya elok aku tenang terus gelabah semacam. Tengok ramai sangat yang datang kat aku. Aku ingatkan tiga orang je. Rupa-rupanya enam orang terus datang.

Aku dengan kelam-kabut nak angkat kaki. Nak chau dulu. Belum apa-apa lagi, ada satu tangan tarik lengan aku. Ah sudah!. Dah nak kena culik ke?! Oh, orang yang bernama Kim Saeri tak pernah mengalah. Belum sempat nak tarik balik tangan, terus abang tadi tu cakap " eh? Adik nak pegi mana? Kitaorang memang cari adik dari tadi. Nasib jumpa." Dia punya muka memang nampak lega sangat sebab dah jumpa orang yang diorang duk cari dari tadi lagi. "Eh! Encik salah orang ni!" aku dengan cepat-cepat menidakkan apa yang abang cakap tadi tu. Keluarga aku ada hutang ke?. Takkan la sampai cari dekat depan sekolah.

"Nama adik Kim Saeri kan? Betul la ni. Dah lambat dah ni dari waktu yang sepatutnya. Nanti terlambat pulak" abang tu sambil tengok jam. Aku dengan peningnya aku ikut je la sebabnya sebelum masuk kereta, abang tu cakap la sebab tengok muka aku dah pucat. "Adik jangan risaulah. Kitaorang ni bukannya penculik. Kitaorang diarahkan untuk bawak adik balik ke kediaman adik" dengan senyuman manis dia cakap dengan aku. Ok. Jujur aku cakap, abang ni memang kacak. Bukan dia sorang je tau, keenam-enam orang tadi pun semuanya kacak. Nasib la kacak, boleh la dipercayai. Sikit.

Baru je masuk kereta, telefon abang tu pun berbunyi. "Hello, ye saya. Saya dah jumpa dia. Ye saya akan bawak dia berjumpa dengan orang atasan. Tak, dia tak apa-apa. Ye, nanti saya maklumkan ke orang bawahan kita. Baik." Dia pun matikan panggilan. Aku tengok dia dengan perasaan yang sangat takut. Apa dia? Orang atasan? Orang bawahan?. Ok. Sekarang ni aku nak lari sekarang. Biarla kalau diorang marah ke apa. Aku sayang nyawa aku. Terus aku buat kecuh dalam kereta tu. "Saya nak turun! Saya nak turun! Cepat bukak pintu ni! Cepat! Saya tak nak ikut awak semua!" aku jerit dengan sekuat hatinya bagi sakit telinga diorang tu.


A NEW LIFEWhere stories live. Discover now