Een strijd naar een mooier leven

2.

6.30 uur. Ja hoor ik hoor dat bekende geluid weer. Mijn wekker. Zoals elke dag nog even een kwartier snoozen. Na het kwartier moet ik echt mijn bed uit. En dan begint de dagelijkse routine. Tanden poetsen, douche, aankleden en make up. Als ik alles heb gedaan zijn we een uur verder. Snel pak ik mijn school boeken sprint naar beneden. Het moet zo gehaast mogelijk lijken. Ik geef mama snel een kus en ren het huis uit. Eenmaal buiten kan ik alleen maar denken, yes! geen ontbijt. Ik pak mijn fiets en fiets naar het station. Weer een paar calorieën verbrand. Op de fiets ben ik al bezig met de pauze op school. Alles afslaan wat je aangeboden word. Wat heb ik gister ook alweer gezegd? De hele weg ben ik nieuwe smoesjes aan het verzinnen. Op school aangekomen zie ik mijn vriendinnen. Het eerste wat ik zie is dat sommige staan te eten. Ik loop naar ze toe en samen lopen we naar de les. He bah Nederlands. Mijn mentor en docent Nederlands staat al in de opening. Voordat ik bij het lokaal was voelde ik dat er iets was. Ik wil naar binnen lopen maar ze houd me tegen. Jou wil ik even spreken. Samen lopen we naar buiten. Ik ga aan een ronde tafel zitten. Mijn docent komt tegenover me zitten en begint meteen met vragen. Hoe is het met je? Waarop ik standaard zeg, prima! En dan vraagt ze opeens door. Echt prima of is er wat. Ik kreeg het gewoon warm. Shit ben ik te stil geweest afgelopen week. Kijk ik te depri? Ik antwoord op haar vraag, nee mevrouw het gaat echt goed. Ze zegt oke ik wou het even zeker weten. Jeetje wat een opluchting. Ik lach nog even snel naar haar en ga het lokaal in. Na de les hebben we pauze. Het moment waarop ik me de hele ochtend heb voorbereid. Eerst naar buiten even roken. Daarna gelijk naar binnen om te eten. Ik loop altijd nog even langs de wc. We hebben nog 5 minuten pauze. Ik ga bij mijn vriendinnen zitten. Gelukkig ze vragen niet waarom ik niet even wat eet. Als de pauze voorbij is lopen we met zijn alle naar de volgende les. Shit docent is ziek. Dat betekend een uur pauze. Maar hier heb ik me niet op voorbereid. De paniek is er weer. Standaard als we tussenuur hebben gaan we naar de Mac Donalds. Op de scooter erheen. Ik heb 5 minuten om na te denken, hoe kom ik hier onderuit? Ik zeg tegen de meiden, ik ga wel alvast aan een tafel zitten. Ja is goed zeggen ze. Dat ging makkelijk vandaag! Dat dacht ik. Als ze aan komen lopen met de bestelling zegt mijn beste vriendin Anne: ik heb ook voor jou besteld. Ik kijk een beetje met geschrokken ogen en vraag wat ze heeft besteld. 6 kipnuggets en een kleine friet. Lief van je Anne! 2 minuten later ligt het voor me neus. Starend voor me uit eet ik het op. Ik voel al het vet in me komen. Ik voel mijn buik uitzetten. Als alles op is ga ik nog snel naar de wc. Snel kijken of er niemand in de buurt is en daar gaan we weer. Haren in een staart en boven de wc hangen maar weer....