I'm seating down under a big tree while humming softly, breathing fresh air.
I looked around where my foot carried me everyday a abandoned park with a huge building infront of me as if it will broke down anytime soon.
I wish I have this kind of life, peaceful, napangiti ako ng mapait sa'king naisip, that would never happen.
Nagising ako dahil sa lamig ng hangin na tumatama sa aking balat. Nakatulog pala ako. Inilibot ko ang tingin sa paligid at hindi na ako nagulat ng makitang madilim na, napasimangot ako.
Napapansin ko ang bilis ng oras kapag na andito ako dahil ba iyon sa nasisiyahan ako? Kainis!.
Tumayo ako at nagpagpag ng aking saya at nagsimulang humakbang paalis sa abandonadong parke. Sa tagal kong pumupunta dito hindi ako nakaramdam ng takot na gaya ng iba.
Pagkarating sa aming bahay ay rinig na rinig ko ang sigawan ng aking magulang na aabot pa ata sa kabilang Kanto dahil sa lakas nito.
Walang ingay kong tinungo ang aking kwarto ng hindi di nila napapansin agad akong naghugas sa aking katawan at nagpalit ng pantulog, hindi na ako kumain wala rin naman akong gana.
Nagising ako dahil sa kalabog na nangagaling sa baba. I sat on my bed and scratch my eyes ngunit mas lumalakas pa ang mga boses na nasa baba. Kaya tumayo na ako at sinuot Ang aking roba dahil ayoko ko pang marinig na lumala ang away nila at nakakarindi sa tenga.
Pagkababa ko hindi na ako nagulat, they are arguing again. Hindi ko alam kung kailan nagsimula ang pag-aaway nila at anong dahilan, nagising nalang ako isang araw na hindi na sila gaya ng dati. Kampanti naman ako na kahit anong pag-aaway nila my father would never, ever hurt mom.
"No! She's my daughter end of discussion." I heard my mom's voice. She's angry.
"Yes hon, but--" pagputol ko sa sasabihin ni dad.
Inisang hakbang ko ang pagitan namin linakasan ko ang bawat hakbang na ginagawa ko so that they should know that their daughter is pissed.
"Mom! Dad? are you fighting again?" I said full of hatred.
Hindi ko maiwasang dalhin ang galit ko sa bawat pag-aaway nila I don't even know what they're fighting for and it's bothering me parang wala silang anak na araw- araw nakikinig sa pag-aaway nila!.
" Do we always be like this? Aren't you two tired argueng each other? It's 6 in the morning for God sake!" I shouted.
Pariho silang natahimik at umawang ang kanilang mga labi sa ginawa kong pagsigaw. Kung hindi sila pagod, ako pagod na.
Akmang lalapit sa akin ang aking ina ngunit umatras at tumakbo ako patungo sa aking kwarto at pilit pinakakalma ang sarili.
Nanatili ako sa likod ng pinto ng ilang mga segundo huminga ako ng malalim at nagtungo sa bintana at binuksan ito hinayaan kung pumasok ang malamig na hangin na nangagaling sa labas dahil sa umaga pa lamang ay talagang malamig ang hangin dahil sa hamog.
Mula sa aking bintana 'kita ko ang bawat studyanting dumadaan sa highway wearing their uniforms. Hindi ko maiwasang mainggit sa kanila they are free and happy may mga kaibigan na mapupuntahan sa t'wing sila'y malulungkot.
Akmang isasara ko na ang bintana ng may mapansin akong isang pigura ng lalaki nakatayo siya 'di malayo sa bakanteng lote na pag-aari ng kasosyo ni dad sa kompanya. Napansin kong nakatingin siya saakin i know his looking into me kahit malayo siya ay ramdam ko ang kanyang mga titig, kinapa ko ang aking dib-dib dahil sa lakas ng pintig nito. Sandali akong kinabahan at baka narinig niya, ngunit natawa ako sa'king naisip. Naagaw ng aking atensiyon ang ingay ng aking telepono kaya't ng muli akong lumingon sa kanya ay wala na siya. Patalon akong huminga sa malambot kong kama at tumitig sa kisame.
I'm an homeschooled student, ayaw ng aking ina na ipasok ako sa isang unibersedad simula ng tumuntung ako sa pag aaral, feeling ko tuloy isa akong especial child at may kapansanan na hindi pweding ihalo sa maraming tao. My mom is always like that kahit saan ako punta gusto niya kasama ko siya ayaw niya raw kasing nawawala ako sa kanyang paningin, naiintindihan ko siya ngunit malaki na ako! hanggang ngayon isang taon nalang at matatapos na ako sa aking pag aaral sa kursong Education gano'n parin ang trato niya sa'kin isang munting paslit.
" Iha, can I come in Anak?"
Umayos ako ng higa at inayos ang aking magulong buhok. Ilang segundo ko muna tinitigan ang pinto bago sumagot.
"It's open" I coldly said.
Nakita ko siyang dumungaw muna sa pintuan bago tuluyang pumasok.
"I'm sorry honey, I know it's hard for you na nag-aaway kami palagi ng dad mo but believe me it hard for me either" Aniya.
Huminga siya ng malalim at umupo sa dulo ng aking kama. Tiningnan niya ako sa'king mga mata at yun ang kahinaan ko, makita ko siyang malungkot is one of my biggest weakness.
"Kahit anong mangyari I'm your mom and no one can change it okay? " Aniya.
Lumapit siya sa akin at dahan-dahang hinaplos ang aking pisngi dahilan upang mawala ang galit kong kani-kanina lamang ay nagaapoy.
Nakatulog ako sa kanyang malambing na paghaplos sa aking pisngi kasabay ng maganda niyang tinig.
Nagising ako dahil sa ingay na nagmumula sa baba bumangon ako't isinuot ang aking roba. Ngunit nagulat ako ng makita ang grupo ng mga kalalakihan na isa-isang binubuhat ang aming mga gamit patungo sa labas ng aming bahay nagtaka ako kung anong nangyayari nakita ko ang lalaking dinadala ang aming sofa.
"What are you doing? Bakit mo kinukuha gamit namin?" My brows moved a bit.
Hindi siya sumagot at nagtuloy lang sa paglalakad hindi alintana ang presensiya ko.
"Mom! Dad! What is happening in here?" Tumatakbo kong nilapitan ang aking mga magulang ng makita ko sila sa na nakatayo malapit sa pinto at pinagmamasdan lamang kung paano kunin isa-isa ang mga gamit namin.
Yumuko lamang ang aking ina at pinaglaruan ang kanyang mga daliri na ginagawa niya lamang sa tuwing balisa siya at hindi Alam ang gagawin. Hinawakan ko ang magkabilang braso niya ngunit nag-iwas lamang siya ng tingin. Tama nga ako balisa siya.
" Honey, go pack your things now" my father interrupted.
Napangiti ako sa aking narinig mula sa aking ama naisip ko baka we are going to have a break? Vacation? ngunit bakit kinukuha ang mga gamit namin?
"Why? Where are we going? Bakit 'di ko alam?" I exitedly ask.
"Our company got bankrupt, pupunta kami ng daddy mo sa states para magtrabaho and for the meantime do'n ka muna sa kaibigan ko" My mom said in a serious tone.
Napaawang ang aking labi Hindi ko inaasahan ang ganung sagot. Pilit kong isinisink in sa aking utak ang aking narinig.
" What?! We wait mom, dad! What is this! What the f*ck! is happening?" I am perplexed!
Halos sabunutan ko na ang aking sarili dahil sa bilis ng pangyayari! this is to quick!
"Pack your things now." My dad said with his commanding voice.
Hinanap ko ang tingin niya ngunit umiiwas ito. Sinubukan kong abutin ang kamay niya ngunit inilagay niya ito sa kanyang bulsa.
"Dad--" I beg with teary eyes.
"Pack your things now!"
Muntikan na akong mapalundag sa ginawang pagsigaw niya, for the first time sinigawan ako ng lalaking ayaw na ayaw na sinisigawan ako o inaapi at yun sigaw na wala ng makakapagpa bago pa.
"I love you honey, magpapakabait ka sa tita Brenda mo wag mo siyang bibigyan ng sakit ng ulo" Parang nag sslowmo ang paligid, wala akong marinig kundi ang boses lamang ng aking ina na hindi ko rin naman maintindihan.
" And one more thing, call him mama yun ang tawag sa kaniya" Saad niya.
Nararamdaman ko nalang ang pag-andar ng kotseng sinasakyan ko.
