I don't care | Hyunin

Konuşma benimle

Oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın 😔✊🏻

"Sakın hareket etme."

"Neden?"

Bana doğru uzanıp elini saçıma uzatmıştı. Ben ise ne olduğunu kavramaya çalışıyordum.
—
O saçıma dokunurken korkmuş ve gerilmiştim. Korkmamın nedeni bunu neden yaptığını bilmememdi. Ellerimi olduğum yerde yumruk yaptım.

"Neler oluyor?"

Sorduğum soruya cevap vermemeyi seçmişti. Ben ise onu izlemeye odaklanmıştım. Bu yüzden elini saçlarımdan çektiği anda korkudan yerimde zıpladım.

Yaptığım şeye hafif utanırken saçıma ne yaptığını kestirmeye çalışıyordum. Refleks olarak saçlarımı düzeltmiştim. Hyunjin'e döndüğümde ise parmağıyla ilgileniyordu.

"Heyy~!"

Son anda kafasını benim olduğum tarafa çevirmiş parmağını gözümün dibine sokmuştu. Beş saniyelik algılamamdan sonra gördüğüm kırmızı böcek yüzünden ayağa kalkıp olduğum yerde tepinmeye başladım.

Onların fotoğraflarını bile görmeye dayanamayan ben, canlısını gördüğüm an istem dışı değişik hareketlerde bulunuyordum. Kendimi sakinleştirmeye çalışırken Hyunjin'in kahkahası kulaklarıma doluyordu.

Komik olan bir şey yoktu. Sinirle ona dönüp bağırmaya başladım.

"Sen ne yaptığını sanıyorsun? Böcek o!"

Böceği tutmayan eliyle kalbi sıkışıyormuş gibi hareketler sergiliyordu.

"İnanamıyorum. Bu gerçekten böcek mi?"

"Dalga geçme. Korkuyorum..."

"Ama bu minicik bir uğur böceği."

"Bu onlardan korkmadığım anlamına gelmiyor. Ayrıca minik falan değil!"

Parmağındaki uğur böceğini seyrederken dudaklarını büzüyordu. Şaka mıydı bu? Resmen elinde sevimli kedi varmış gibi davranıyordu.

"Takma sen onu böcecik. Sen minik, şirin bir uğur böceciğisin. Oyş..."

"At şunu!"

Şiddetle kafasını iki yana sallarken böceği ona zarar gelmeyecek bir şekilde ağaca bıraktığını gördüm. Burada daha fazla durmak istemiyordum. Her an böcekler tarafından saldırıya uğrayabilirdim.

"Kalkalım mı? Durmak istemiyorum."

"Delirdin sanırım. Daha yemeğimi bile yemedim. Boşuna buraya gelmiş gibi olmak istemiyorum."

"Çok mu açsın?"

"Evet, çok açım."

Yanaklarımı şişirip olduğum yerde dikilmeye devam ettim. Onun yemesini bekliyordum fakat bana boş boş bakmaktan başka bir şey yapmıyordu.

"Neden azrail gibi başımda dikiliyorsun?"

"Yemeğini yemeni bekliyorum da ondan. Aç kalmana göz yumamam."