Hard To Believe

Chapter 16

One week na ang nakakalipas nung nalaman ko kung sino ang aming outstanding student

One week na ren sinusubukan ni lance na kausapin ako

Pero di ko sya pinaapansin

Di ko matanggap na hindi na ko ang outstanding student

Pinaghirapan ko pa naman yon

Para kung sakaling ako pa ren yung outstanding student

Baka umuwi si mommy and daddy

Para malaman nila na kaya kong humabol sa talino nila

Pero lahat yan

Nawala

Nang dahil lang sa kapabayaan ko

Masakit para sakin mawala si lance

Dahil kahit papaano may pinagsamahan naman kami

Di ko talaga matanggap

---- Ring Ring Ring--

"Hello?" Ako

"Aycee bumaba ka jan. Nandito ako sa tapat nyo " Anderson

Bumaba ako para tignan kung nandito nga sya.

Kahit na alam kong hindi sya nagbibiro

"Bakit ka nandito ? "ako

Sabay call ended

"Tara labas tayo. May pupuntahan tayo " Anderson

Sumama ako kay Anderson

Kahit na di ko alam kung san kami pupunta

"Aycee pumikit ka. Ibblindfold kita " Anderson

"Bakit?" Ako

"basta " anderson sabay blind fold sa kin

Hawak ni anderson yung kamay ko

Para gabayan ako sa pag lalakad

Nakailang hakbang na kami ng pinaupo ako ni anderson

Umupo ako sa damuhan

Alam ko kase nararamdaman ko

Tinanggal na ni anderson ung blindfold ko

Nang makita ko kung nasaan ako

Napaluha na lang ako bigla

"Aycee. Naalala mo ba yung kapag may problema tayo dito tayo pumupunta ? Nakakamiss no ? kase simula nung magkahiwalay tayo wala na tayo communication. Nasaktan ako non aycee at alam ko ren na nasaktan ka ren ng sobra. Pero sana patawarin mo ko sa lahat ng nagawa ko sayo. Di ko alam kung pano bumawi pero kung may gusto kang pagawa, wag ka mag alala gagawin ko lahat ng yon para lang mapatawad mo ko. Aycee Mahal pa rin kita sobra, feeling ko nga nung nagkahiwalay tayo mas lalo pa kita minamahal. Kaya nga di ko natuloy yung sinabi ko na 5 years ako mawawala. Actually 2 years lang ako don sa states. Yung 1 year ay inubos ko sa pag gabay sayo. Gusto ko safe ka pa lagi. Lahat ng nangyayari sayo alam ko. Pati yung pag aaway nyo ni sab at corrine lahat yon nakita ko. Aycee may isang tanong ako at kailangan ko ng sagot. Mahal mo pa ba ko Aycee ?" Anderson

hindi ko alam kung ano ang sasagot ko

Alam kong ang dapat kong isagot ay oo.

Pero may pumipigil sakin

Mahal kita Anderson pero hindi ko alam kung ganon pa ren kita kamahal katulad ng dati

"Naiintindihan ko aycee kung di mo na ko mahal o di mo masasagot ang tanong ko pero sana di mo nakakalimutan ang sinabi ko sayo dati na wag kang magtiwala sa bagong kakilala mo pa lang kasi baka di mo alam paglalaruan o bibilugin ka lang nila. Aycee lagi mong tatandaan nandito lang ako para sayo palagi" Anderson

"Tara dito aycee. " Anderson

hinatak nya ako papunta sa mga butterflies

nandito nga pala kami sa PACEM Ecopark sa antipolo

ito ang lagi namin pinupuntahan ni Anderson

"Aycee may dala nga pala ako pagkain, saka pang latag tara kain na tayo" Anderson

habang naglalatag para sa uupuan at kakainan namin

"amm.. A-anderson ?" Ako

"Bakit aycee?" Anderson habang naglalatag pa rin

Di nya man lang ako tinignan

"Lahat ng sinabi mo. Totoo ba yon ?" Ako

Tumitig si Anderson sakin

"It's true. I meant it. All of that" Anderson

"How about Colline? di ba sya ung pinuntahan mo sa states? Why all of the sudden you will come here and tell all your feelings for me" Ako

"Di ko sya pinuntahan non. Honestly, wala ako pinuntahan don. Nagstay lang ako dun hanggang sa makilala ko sya " Anderson

"Pano na lang sya ngaun ? iiwan mo na lang sya sa ere ganon ? yung parang ginawa mo sakin ?" Ako

"I have my reasons aycee. You won't understand" Anderson

"Then tell me. Explain to me " Ako

"It's all about Montevira Family" Anderson