I'm already Dead

Part 3

Έκλεισα την πόρτα και κοίταξα με ευχαρίστηση γύρω μου. Δεν μπορώ να σταματήσω να χαμογελάω για κάποιο λόγο. Μου αρέσει παρά μα παρά πολύ το σπίτι. Ανεβαίνω τις σκάλες και πάω στο δωμάτιο μου. Όταν σηκωθώ θα φτιάξω την σοφίτα. Ξαπλώνω και κλείνω τα μάτια μου.
Ένας θόρυβος με κανει να τιναχτώ και να κοιτάξω πανικόβλητη γύρο μου. Δεν ειναι κανείς. Τρίβω τα μάτια μου και σηκώνομαι. Το κινητό μου επιβεβαιώνει οτι δεν κοιμήθηκα και πολύ ώρα. Σκέφτομαι οτι ειναι μια καλή στιγμή να πάω να φτιάξω την σοφίτα μου. Βγαίνω από το δωμάτιο και προχωράω στον διάδρομο για να πάω στην σκάλα της σοφιτας. Ανοίγω την πόρτα και ανεβαίνω πάνω. Το λιγοστό φως δεν με βοηθάει και πολύ. Ψάχνω τον διακόπτη μέσα στο σκοτάδι αλλά αντί για αυτο ακουμπάω την βιβλιοθήκη μου. Προσπαθώ να μην σκονταψω πάνω στις κούτες αλλά δεν καταφέρνω και πολλα. Μετά από αρκετές προσπάθειες βρήκα επιτέλους τον διακόπτη. Γυρίζω αν δω τις κούτες. Ειναι άδειες και ανοιγμένες και τα βιβλία στην θέση τους! Δεν καταλαβαίνω! Τι στο καλό;; Κοιτάω γύρω μου. Κατεβαίνω κάτω τρέχοντας στο σαλόνι. Κάποιος μάθετε στον καναπέ. Ωω Θεέ μου!
Ν- Μαντι πας καλά;;; Με τρόμαξες!!
Μ- Ήθελα να σου κάνω έκπληξη! Ειναι υπέροχο το Ιανουάριο σπίτι! Σου έβαλα-
Ν- Το είδα! Ήθελα να το κάνω μόνη μου αλλά ευχαριστώ...που βρήκες κλειδιά;
Μ- Θα σε κλέψουν και δεν θα το πάρεις χαμπάρι το πιστεύω! Είχες αφήσει τα κλειδιά στην πόρτα.
Ν- Ωω...
Μ- Ορίστε.
Ν- Ευχαριστώ. Τα πήρα στην χούφτα μου και τα άφησα στο τραπέζι.
Μ- Λοιπόν δεν θα μείνω πολύ ήρθα απλά να δω τι κανείς αφού μετακομίσεις εδω τώρα θα ερχομαι πιο συχνά.
Ν- Ναι, θα ειναι ωραία!
Μ- Ωραία, εγώ τώρα πρέπει να την κάνω σιγά σιγά γιατί έχω κανα μισάωρο δρόμο για να πάω στο αεροδρόμιο να πάρω τον Όλιβερ.
Ν- Γυρίζει; Τυχερή!
Μ- Αχα! Όποτε...τα λέμε. Αύριο άμα δεν έχεις τιποτα να κανείς μπορούμε να πάμε καμία βόλτα.
Ν- Ναι δεν ειναι κακή ιδέα θα δούμε.
Μ- Ωραία.
Σηκώθηκε και προχωρήσαμε προς την πόρτα. Την άνοιξε και βγήκε έξω. Την φίλησα σταυρωτά και έφυγε.
Εφόσον τα βιβλία μου ειναι έτοιμα ίσως πρέπει να πάω μα πετάξω τις κούτες. Κοιτάω έξω και βλέπω έναν κάδο. Κλείνω και ανεβαίνω πάνω. Περνώ τις κούτες και ξανά κατεβαίνω. Περνώ τα κλειδιά μου, τα βάζω στην τσέπη και βγαίνω έξω. Από τον αέρα η πόρτα πίσω μου κλείνει.
Ν- Άστο καλό!
Οι κούτες ειναι αρκετές όποτε περνώ αρχικά τις πρώτες 3 και πάω προς τον κάδο.
Χ- Θες βοήθειας μήπως;
Γυρνάω και κοιτάω τρομαγμένη. Από που ξεφύτρωσε;
Ν- Ο-όχι ευχαριστώ πάντως.
Χ- Μα ειναι πολλές.
Πέρνει και εκείνος τις υπόλοιπες και προχωράμε να πάμε στον κάδο. Τις αφήνει κάτω καιμου ανοίγει να τις πετάξω.
Ν- Εμ ευχαριστώ.
Χ-Τιποτα Νορα.
Ν- Π-Που με ξερεις;
Χ- Είσαι ψυχολόγος. Ήμουν παλιά ασθενής σου.
Ν- Όντως κάτι μου θυμίζεις.
Χ- Ωω σίγουρα σου θυμίζω.
Ν- Δεν θύμαμε το όνομα σου.
Χ- Δεν πειράζει δεν χρειάζεται.
Ν- Εμ...οκ. Ευχαριστώ για την βοήθεια.
Χ- Τιποτα.
Γύρισε και προχώρησε προς το στενό έτσι και εγώ πήγα προς το σπίτι μου.
Ν- Αλλο και αυτο...