This Innocent hides a Demon

Chapter 2: Wanted

Jemma Lim's POV:

      Recess na namin. Kasama ko ang dalawa kong ka gang mate. Maraming mata ang nakamasid sa amin. Alam kona din ang dahilan kung bakit nila kami tinitignan. Ako lang naman kase ang queen ng aming gang.

      Habang naglalakad kami ay nakita kong nakamasid sakin si Monica Nilapitan ko ito. Ngayon ko lang ito kakausapin sa tanang buhay ko. I don't talk to weak people kaya. Marami na rin akong narinig tungkol kay Monica. Isa siya sa mga top notcher sa school.

     Hindi maipagkakailang maganda siya at matangkad. Ngunit may kakaiba sa kanya. Lumapit ako sakanya. Tinapon ko ang mga basura sa harap niya. "Hi Marina, pwede bang pakipulot ang mga basura sa harap ko?", tanong ko rito. Napangisi na lamang ito. Hindi ba ako kilala nito?

      Yumuko siya at pinulot ang mga basura at nginitian ako. Hays akala ko hindi na susunod sakin. No one can beat me. I'm the queen. The only queen. Hinihintay ko pa din ang kanyang sasabihin. Inismidan ko lamang ito.

       Nagulat ako sa kanyang sinabi. "𝐎𝐇 𝐄𝐓𝐎 𝐁𝐀𝐒𝐔𝐑𝐀 𝐌𝐎, 𝐏𝐈𝐍𝐔𝐋𝐎𝐓 𝐊𝐎𝐍𝐀 𝐏𝐀𝐑𝐀 𝐒𝐀𝐘𝐎, 𝐀𝐋𝐀𝐌 𝐌𝐎𝐁𝐀 𝐀𝐍𝐆 𝐊𝐀𝐒𝐀𝐁𝐈𝐇𝐀𝐍𝐆 𝐏𝐀𝐆 𝐁𝐀𝐒𝐔𝐑𝐀 𝐌𝐎 𝐈𝐓𝐀𝐏𝐎𝐍 𝐌𝐎?", maangas nitong tugon sakin. Wtf is she doing? Don't she know me? I'm the queen. Napahiya ako don ah. But kailangan kong lumaban. Palaban din pala ang isang to. Tignan nalang natin kung anong mangyayari sakanya mamaya.

         Marami pang sagutan ang nangyari sa amin. Umalis na lamang ako. Habang naglalakad ako ay naririnig ko ang mga bulong-bulungan ng mga estudyante dito sa campus. Syempre at the end ako ang pupurihin. They're scared at me. Di nila alam ang kaya kong gawin.

         Uwian na namin. Pinaghandaan kona ang gagawin sa Monica na iyon. Nanggigigil na ako. Tinawagan ko ang mga lalaking ka gang mate ko. Inutusan ko silang kunin si Monica.

        Nauna na akong pumunta sa aming secret hideout. Hinihintay kona lamang ang pagdating nila Monica. At pagkalipas ng ilang minuto ay narito na nga siya. Walang emosyon ang kanyang mukha. May kakaiba talaga sakanya na hindi ko mawari kung ano.

   
        Lumapit ako rito at pinagsasampal at tinulak tulak. Pinagbugbog ko rin ito sa mga kasamahan ko. Kailangan niyang mag tanda. Halata ko sa itsura niya ang pananakit ngunit wala pa rin itong emosyon. Nagulat ako ng tumawa siya ng pagkalakas lakas na animo'y nasisiraan na ng bait.

           Nagulat na lamang ako ng napatumba niya lahat ng kasamahan ko. Tumawa ito. Nakakatakot siya. Para siyang demonyo. Nanginginig na ako at nangangatog ang aking mga tuhod. Napatay niya ang mga kasamahan ko sa isang iglap lang at mukang di siya nahirapan. Anong meron sakanya. Natatakot na ako. Ayoko pang mamatay. Mali ako ng kinalaban.

          Nagmakaawa ako sakanya. Tumawa lamang ito. Pinagbantaan niya ako.

********************************************

        Kasalukuyan akong nakaupo sa aking kwarto. Iniisip ang nangyari kahapon. Sino ba talaga si Monica Strauss? Anong meron sakanya?

        Papasok ba ako ngayong araw? Ayoko siyang makita. Nakakatakot. Pumunta akong sala at binuksan ang TV. Lumabas sa balita ang mga bangkay ng aking kasamahan.

         𝑀𝑎𝑔𝑎𝑛𝑑𝑎𝑛𝑔 𝑢𝑚𝑎𝑔𝑎 𝑠𝑎 𝑖𝑛𝑦𝑜𝑛𝑔 𝑙𝑎ℎ𝑎𝑡. 𝑀𝑎𝑦 𝑛𝑎𝑡𝑎𝑔𝑝𝑢𝑎𝑛 𝑛𝑎 𝑎𝑛𝑖𝑚 𝑛𝑎 𝑏𝑎𝑛𝑔𝑘𝑎𝑦 𝑠𝑎 𝑖𝑠𝑎𝑛𝑔 𝑙𝑢𝑚𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑟𝑘𝑒 𝑚𝑎𝑙𝑎𝑝𝑖𝑡 𝑠𝑎 𝑆𝑎𝑛 𝑁𝑖𝑐𝑜𝑙𝑎𝑠 𝐴𝑐𝑎𝑑𝑒𝑚𝑦. 𝐴𝑛𝑔 𝑚𝑔𝑎 𝑏𝑎𝑛𝑔𝑘𝑎𝑦 𝑎𝑦 𝑚𝑔𝑎 𝑒𝑠𝑡𝑢𝑑𝑦𝑎𝑛𝑡𝑒 𝑛𝑔 𝑛𝑎𝑡𝑢𝑟𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑎𝑟𝑎𝑙𝑎𝑛. 𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑚𝑎𝑤𝑎𝑟𝑖 𝑘𝑢𝑛𝑔 𝑠𝑖𝑛𝑜 𝑝𝑢𝑚𝑎𝑡𝑎𝑦 𝑠𝑎𝑘𝑎𝑛𝑖𝑙𝑎. 𝐾𝑢𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑦 𝑛𝑎𝑙𝑎𝑙𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑘𝑎𝑦𝑜 𝑤𝑎𝑔 𝑘𝑎𝑦𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑡𝑎𝑘𝑜𝑡 𝑛𝑎 𝑚𝑎𝑔𝑠𝑎𝑏𝑖. 𝐾𝑎𝑠𝑎𝑚𝑎 𝑛𝑖𝑦𝑜 𝑠𝑎 𝑙𝑎𝑏𝑎𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑢𝑙𝑖𝑠𝑦𝑎.

        Pinatay kona lamang ang telebisyon at nag muni muni. Maaasahan ko ba ang mga pulis? Paano kung patayin niya rin ako? Ititikom kona lang ba ito? Natatakot ako.

         Hindi ako pumasok ng paaralan dahil sa nangyari sa amin kahapon. Binuksan ko ang aking cellphone at nag Facebook. May nag chat sa akin. Lumipat na raw ng paaralan si Monica. Paano? Natatakot ba siya? Kailangan kona bang mag sumbong? Mag susumbong na sana ako ng may kumatok sa bintana ko. Sinilip ko ito ngunit walang tao, sabay nito ay ang pag tunog ng messenger ko.

𝙼𝙾𝙽𝙸𝙲𝙰 𝚂𝚃𝚁𝙰𝚄𝚂𝚂: 𝙷𝚎𝚢, 𝙸 𝚊𝚖 𝚠𝚊𝚝𝚌𝚑𝚒𝚗𝚐 𝚢𝚘𝚞. 𝚁𝚎𝚖𝚎𝚖𝚋𝚎𝚛 𝚝𝚑𝚊𝚝.

      Natakot ako lalo kaya napagpasyahan ko nalang na hindi mag sumbong.

     Natatakot na ako sa susunod na mangyayari. Paano na ako? Anong gagawin ko? Kailangan kong gumawa ng hakbang.

A/N: 𝘏𝘪 𝘢𝘶𝘵𝘩𝘰𝘳 𝘩𝘦𝘳𝘦, 𝘯𝘢𝘨𝘶𝘴𝘵𝘶𝘩𝘢𝘯 𝘮𝘰𝘣𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘪𝘬𝘢𝘭𝘢𝘸𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘣𝘢𝘯𝘢𝘵𝘢 𝘯𝘨 𝘢𝘬𝘪𝘯𝘨 𝘪𝘴𝘵𝘰𝘳𝘺𝘢? 𝘋𝘰𝘯'𝘵 𝘧𝘰𝘳𝘨𝘦𝘵 𝘵𝘰 𝘷𝘰𝘵𝘦 𝘢𝘯𝘥 𝘤𝘰𝘮𝘮𝘦𝘯𝘵.

𝘗𝘚: 𝘚𝘰𝘳𝘳𝘺 𝘨𝘶𝘺𝘴 𝘮𝘢𝘵𝘢𝘨𝘢𝘭 𝘢𝘯𝘨 𝘶𝘱𝘥𝘢𝘵𝘦 𝘮𝘢𝘴𝘺𝘢𝘥𝘰 𝘥𝘪𝘯 𝘢𝘬𝘰𝘯𝘨 𝘣𝘶𝘴𝘺 𝘴𝘢 𝘮𝘰𝘥𝘶𝘭𝘦𝘴 𝘬𝘰. 𝘏𝘰𝘱𝘦 𝘺𝘰𝘶 𝘢𝘱𝘱𝘳𝘦𝘤𝘪𝘢𝘵𝘦 𝘪𝘵. 𝘓𝘰𝘷𝘦 𝘭𝘰𝘵𝘴, 𝘬𝘦𝘦𝘱 𝘴𝘢𝘧𝘦.