Üç Nokta

İlk ve Son Bölüm

Eien

...Yağmur hiç bu kadar güzel olmamıştı.

Kafamı kaldırdım ve yağan yağmura gülümseyerek baktım. Bu gün onunla buluşacaktık. Onu ilk gördüğüm yerde ona veda edecektim. "Son kez," diye fısıldadım.

Her zamanki gibi onun için en güzel kıyafetlerimi giydim. Bu gün belki ölüm günümdü. Çantamı alıp evden çıktım, evi satmıştım. Bir iki haftaya yeni birileri taşınacaktı. Geride bana ait hiç bir şey kalmasın istiyordum. Bir defter bırakmıştım ona.

Başka hiç bir şeyim yoktu zaten. Evden çıktıktan sonra sokakta yürümeye başladım, bir süre sonra evler yerini çimlere bıraktı. Sonunda her şeyin biteceği çardağa yaklaştım. Birlikte yapmıştık bu çardağı. En güzel anlarımıza şahitlik etmişti. Kahkahalarımıza, en çok da onlara. Onu bu gün neden çağırdığımı bilmiyordu. Ama tahmin ettiğini biliyordum. Çok yorulmuştum bu kısacık yürüyüşten bile.

Belki de hayattan yorulmuştum. Yaşamaktan. Onu biraz çardakta bekledim. Kırmızı atkımla oynadım. Bunu bana o vermişti. Sonra ellerimle oynadım. Ve sonunda adım seslerini duydum. Arkamı dönmedim. karşıma geçti ve oturdu. Gözlerinin altları çökmüştü ellerinin üstünde kedisinin tırnak izleri vardı. Her zamanki ceketini giymişti.

"Neden inanmıyorsun?" dedi, verecek cevabim yoktu. Sadece istemiyordum ve hissediyordum."Sadece hissediyorum." Sinirlenmişti.

"Nasıl öleceğini hissediyorsun. Neden vazgeçiyorsun? Beni bu dünyada bir başıma mı bırakacaksın?" bütün bu cümleleri tek bir bakışıdan anlamıştım. Ama verecek cevabım yoktu. Kafamı eğdim. "Veda mı ediyorsun?"

"Böyle olmasını istememiştim. Hoşçakal," dedim ve son kez anlamasını istercesine gözlerine aşkla baktım. Anlamamıştı. Ayağa kalktığımda yağmur daha da hızlanmıştı. Çardağı arkanda bırakıp bir kaç adım atmıştım ki adımı bağırdığını duydum. Ayaklarım daha fazla ilerlemedi. Arkamdan sarılışını hissettim. Sıcak kollarını son kez gövdeme sarıyordu.

"Zorlaştırmayalım."dedim kollarını yavaşça üstümden çekti. Arkamı dönmeden ordan ayrıldım.

Birkaç gün sonra

Hastaneye gelmeyeceğini biliyordum. Ama bir umut bekliyordum. Bir süre birinin gelmesini bekledim, hemşireler odaya girdi ve ardından doktorumu gördüm. Sonunda iğneyi yaptılar ve her şey bulanıklaştı. Elveda hayat. Elveda bir tanem. Elveda...

Genç adam hastaneye gelmekte çok geç kalmıştı, sevdiği ölmüştü. Evet onu seviyordu, yıllardır bunu içinde tutuyordu. Hemşirelerden biri elinde bir defterle yanına geldi. Genç adam ağlamaktan kıpkırmızı olmuş gözlerini defterde gezdirdi. Bu onun defteriydi. Alırken yanındaydı. Ilk sayfasını açtı, tek bir şey yazıyordu.

Seni seviyorum...

Genç adam o kadar ölmek istiyordu ki tanrı bu dileğini duydu ve onu kızın yanına aldı. Hastaneden çıktığı anda hızla gelen bir araç genç adama çarptı. Yapılan bütün işlemlere rağmen yaşayamadı ve bir aşkın daha Sonsuzluğu başladı...

Onlar geç kaldılar, siz kalmayın...