„გემუდარები, ჩემი ანნა, ქალაქიდან გაიყვანე“
...
ქერამ სწრაფად გაიარა კოლიდორი და ხისფერი კარი მსუბუქად შეაღო, ოთახში მხოლოდ არეული, თეთრი საგებელი და შიგ გახვეული პატარა პუტკუნა ბიჭუნა დაუხვდა. ქერა თმა სახეზე ეფინა, ხოლო პატარა ტუჩები ლოყების მსგავსად დაებუშტა და მშვიდად ისუთქავდა ბალიშზე შერჩენილ სურნელს.
-აქ რა ჯანდაბა გინდა?-კაცი მედიდურად გამოვიდა სააბაზანო ოთახიდან და წინ გადაშლილ სურათზე წამით შეყოყმანდა.
-ჩემს შვილს მოვაკითხე, თავის საწოლში არ დამხვდა და მივხვდი აქ იქნებოდა.-ქერა მშვიდადაა მოკალთებული საწოლზე, უყურებს შიშველ მკერდს და დაკუნთულ ფეხებს.-ლამაზი საცვლებია.-ანიშნებს მასპინძელს და ბავშვის ასაყვანად იხრება.
-წუხელ შეეშინდა და რადგან სახლში ვეგულებოდი ჩემთან მოვიდა.-კითხვის დაუსმელად განმარტა კაციმა და პატარას და მის მამიკოს შეაცქერდა.
ქერა თეთრ, ატლასის, საღამურში იყო გამოკრული. ფეხზე თხელი, ოთახის ჩუსტები ეცვა.
-მადლობა რომ იზრუნე მასზე, სხვა დროს, როცა შეგაწუხებს უბრალოდ დამიძახე.
-ის არასოდეს მაწუხებს.
-რა თქმა უნდა, შენ ჩემზე ხარ აცრილი.-ქერას სიტყვები არ გამოხატავს დანანებას, არც წყენას ეს იმიტომ თქვა რომ ასე ფიქრობდა.
...
„აქ სიტუაცია უმართავია, ქალაქიდან გაიყვანე ჩემი ანნა“... ზუსტად ოცდაოთხი წლის, ექვსი თვის და 79 საათის წინ მიიღო მინ იუნგიმ ეს შეტყობინება თქვისი საუკეთესო მეგობრიგან. კიმ სოკ ჯინის ქალიშვილი ანნა მაშინ ორსულიბის მეექვსე თვეში იყო. ყოფილ პოლიტიკოსს ყოველი მხრიდან ემუქრებოდნენ, მასზე თავდასხმა ჩვეულებრივ ამბად იქცა სიცოცხლის უკანასკნელ წლებში, მაგრამ როდესაც მისი სიძე გარდაიცვალა და ისედაც სუსუტი, ხშირად ავადმყოფი ქალიშვილი საცხოვრებლად მასთან დაბრუნდა სოკ ჯინი შიშმა აიტანა.
YOU ARE READING
winter bear
Fanfictionდასრულებულია -ისევ წარსულში იქექები? რა არ გაკმაყოფილებს? არ გყოფნის ის ქონება, რაც ბაბუამ მოგცა?-ჯონგუკი ვერც კი მოხვდა როდის დაიწყო ყვირილი. -ნუ მიყვირი, იმ ნაბიჭვარმა ოჯახი ამომიწყვიტა, ის მაინც უნდა ვიცოდე, ვინაა.
