Home

Bölüm: 2

"Geldin mi çiçeğim?" Kapının açılma sesini duyduğunda seslendi Jisung. Felix bir aydır Changbin'in evinde çalıştığı için alışmışlardı artık. Felix bile alışmıştı o güzel eve ve milletin bokunu temizleyeceğim diye ağlamıyordu artık. Eh ilk günler zor geçmişti tabii. Ev, içinden sürüyle hayvan geçmiş de hepsi de itinayla eşyaların üzerinde tepinmişçesine dağınıktı ilk gün. Hatta Jisung'un dağınıklığına çok kızmıyordu artık Felix. Beterin beteri vardı.

İlk temizlikten sonra evin sahibi hiç uğramadığı için – thanks god – ev bir düzene girmişti bile ve temiz hali gerçekten çok güzeldi. Felix artık alıştığı işini kolayca yapıyor, hatta bazen evde fark etmeden biraz oyalanıyordu. Kitaplar, film ve oyuncak koleksiyonları acayip ilgi çekiciydi.

Ama bu gün Felix'in yüzünde ayrı bir gülümseme vardı. Montunu ve atkısını asıp oturma odasına geçen ve kendini tekli koltuğa atan Felix'in yüzündeki gülümsemeyi çocukluk arkadaşı Jisung de fark etmişti elbette.

"N'oldu bir şey mi oldu bugün yoksa?"

"Nerden çıkardın?"

"Normalde yorgun olduğun için kendini üçlüye atıp uyuklardın direkt Felixcim. Bir şey olmuş gülümsüyorsun şu an." Kaşlarını oynatıp sırıttı Jisung. Felix bacaklarını kendine çekerek oturdu tekli koltukta ve Jisung ye döndü.

"Ev sahibi geldi bugün."

"Oha nasıl biri? Kimmiş? Yakışıklı mı?"

"Adım Seo Changbin dedi ama hiç tanıdık gelmedi." Omuz silkti sarışın. Karşısındaki çocuğun ise gözleri büyümüştü.

"Seo mu Changbin? Yok artık Felix nasıl tanıdık gelmedi ya? Caddede 100 metrede bir reklamları var adamların. Yuh Stray Kids'i tanımamış ya. Bugüne bugün power fm bile Stray Kids çalıyor nasıl tanımadın ya?"

"O ne biçim grup adı be?"

"Ya beni delirtme ruh hastası evde temizlik yaparken şarkılarını açıyorum ya hep."

"Hiç temizlik yapmıyorsun ki şerefsiz."

"Konumuz bu mu şimdi? Koskoca Seo Changbin'i tanıyamamışsın ya tanrım imdat ya."

"Lan ne bileyim onlara mı bakıyorum ben? O kadar ünlüler mi?"

"Dalga mı geçiyorsun çoook acayip ünlüler. Dur bekle." Telefonu eline aldı siyah saçlı çocuk ve arama çubuğuna Stray Kids yazdı. Rastgele bir fotoğrafa tıklayıp Felix'e çevirdi ekranı. Fotoğrafta sırayla Bang Chan, Lee Know, Seungmin, I.N ve Changbin vardı.

"Şerefsiz Hyunjin ya nasıl söylemez Stray Kids ile çalıştığını. En sonda duran çocuk değil mi senin tanıştığın?" Fotoğrafı iyice inceledi ama çocukları tanıyamadı Felix. Biri hariç tabii.

"Aynen o."

"Grubun bestecilerinden. Nerdeyse bütün şarkılarda parmağı var. Vee en hızlı rapper olma rekoru."

"Herrneyse Jisung ünlü olacağını biliyorduk zaten."

"O Kore' deki en hızlı rapper."

"Tamam işte ünlü biri."

"Evet ama Stray Kids bu sadece ünlü değil üpünlü."

"Hay lanet. Aynen üpünlü."

"Dur tamam nasıl karşılaştınız anlat bakalım."

Yine gülümsemeye başladı Felix. "Bak noldu biliyor musun? Benim işim bitmek üzereydi. Zaten çok bir iş yok öyle havalandırdım cart curt çıkmak üzereyim. Bir anda kapı açıldı bu üpünlü çocuk girdi içeri. Ben bahçe kapısının ordaydım görmedi beni çöktü kapının önüne şükür etmeye başladı Tanrı'ya ev toplu olduğu için." İkisini de bir gülme aldı sonra.

Komik çünkü lçjdgjdgçlChangbinggmnöfçb

"Ünlüsün diye rezil olmuyorsun sanıyorlar."

"İşte sonra beni donunu çalan kişi sandısdgjlfdjlşfkgjfl"

Yine bir kahkaha şelalesi.

"Sonra tanıştık falan işte çok bir şey olmadı da o sahne çok komikti."

"Kanka sen tavlarsın bu çocuğu he."

"Lan saçmalama üpünlü çocukmuş."

"Sende güpgüzelsin Felixim."

"Yürü git yemek hazırla Jisung açım."

..................................................................................

Böylece gelip geçti günler. Perşembe gelip çatmıştı. Lee Felix'in ünlü ev sahibisiyle tanışmasının üzerinden 3 gün geçmişti. Aradan geçen zaman boyunca onu düşünmeyi beyninin arka taraflarına ittirse de o büyük gün gelip çatmıştı. Haftada 2 gün temizliğe gitmesi gerekiyordu ve işte bugün o ikinci gündü. Anlaşmaya göre Felix bugün temizliğe gitmeliydi.

Sorun şuydu ki, ev sahibi eve gelmişti. Ne yapacağını bilmeyen bir adet Felix'imiz vardı şimdi. Çocuk müsait midir? Ya evdeyken gelmemi istemiyorsa? Sonuçta özel alanı... İşte bunlar Felix 'in aklına takılan sorulardı.

Ne yapacağını bilemeyerek Hyunjin'e mesaj attı ama bu işleri daha da karıştırdı çünkü Hwang aptal Hyunjin Felix'e çok meşgul olduğunu söyleyerek iletişime geçmesi için Changbin'in numarasını atmıştı. Çok ünlü olan patroncuğuna müsait misiniz diye nasıl sorulurdu ki?

Engin düşünce denizine biraz daldıktan sonra direkt sormaya karar verdi. Eline telefonu aldı ve az önce Seo Changbin olarak kaydettiği numaranın üzerine dokunup onu aradı.

Hesaba katmadığı şey ise Changbin'in bu saatte uykunun kollarında olduğuydu. Telefonunun gürültülü melodisini duyarak uyandı Binnie. Alışkanlıkla açıp kulağına götürdü ve karşı tarafın konuşmasını beklemeden – ve tatil gününde olduğunu unutarak – "Tamam hyung 5 dakikaya geliyorum." Diyiverdi.

Felix çocuğun uyuma ihtimalini düşünmediği için kendine kızdı ama öğle saatleriydi. Kim bu saatlere kadar uyurdu ki? "Şey Changbin ben Felix. Hyunjin hyungun evin için tuttuğu kişi."

Karşı tarafta Felix'in adını duyar duymaz şaşkınlıkla doğrulmuş bir şaşkın vardı. Binnie geçen günlerde evde gördüğü sarışın çocuğun güzelliğini hâlâ hatırlıyordu. O gün boyunca Bang Chan'ın başını şişirmişti. Şimdi ise ondan sabahın köründe telefon almak Changbin'i bir anda şaşkına çevirmişti.

"Oh, Felix. Selam."

"Çok özür dilerim uyandırdım mı?"

"Hayır hayır uyanacaktım zaten ben de. Sorun değil."

"Bir şey sormam gerekiyordu da sana."

"Tabii." Eliyle yüzünü sıvazladı Changbin. Yatakta doğrulmaya çalışıyordu bir yandan da.

"Şey ben normalde pazartesi ve perşembe temizlik için geliyorum da. Yani bugün gelmem gerekiyor ama müsait misin emin olamadım. İstersen başka bir gün gelebilirim veya sen gidene kadar gelme yedebilirim."

"Müsaidim sıkıntı yok sen düzenini bozma." Çocuğun sesi hâlâ uykulu geliyordu.

"Peki yarım saate orda olurum o zaman?"

"Bekliyorum."

Telefon kapandığında içi rahatlamış ve yola çıkmış Felixve evi bok götürdüğü için paçaları tutuşmuş bir adet Changbin vardı.