Berns:"hoy!ano?hindi ka pa tapos sa call mo? Anong petsa na!lunch na!nglogout nako!!!"
Parang irate na customer si berns ng sigawan ako.
Lunch na pala. Lutang nanaman ako!
Ako:(mute muna si customer)"eto na! Eto na!! (Unmute) it was nice talking to you. Have a great day!"
Sabay out na.
Berns:"bakit ka ba laging lutang?jusko fren pwede ba?wag mong masyadong aburiduhin yang utak mo sa jowa mo!"
Ako:"eh pano naman fren. Umayaw nanaman siya sa trabaho.!mahirap daw. Sakin nanaman siya aasa! Hindi ko naman maiwanan kasi mahal ko."
Berns:"tanga."
Ako:"wow! Ang hard. Salamat ah!kaibigan talaga kita"
Berns:" kasi naman! You and me against the wprld na nga ang peg niyo dahil dyan sa jowa mo na walang pangarap eh ayan ka parin ang martir ang peg!ay hindi pala. Head of the relationship ang peg! Wala na bang iba? Tyagang tiyaga ka na dyan te!"
Ako:"magbabago din yun. Naniniwala ako."
Yan. Yan si Kristine dati.
Boyfriend ko si Dave. Mag 3 years na kami. Mabait naman siya. Swimmer pa sideline sideline sa pagco2ach. Ayaw na niya magaral kaya hindi niya na natapos ang college niya.
Ako naman? Taga salo lagi sa kanya. Yun kasi ang definition ng girlfriend sakin. Dati. Dapat lagi kang andyan sa boyfriend mo. Yung kahit wala ng matira sayo. Maibigay lang lahat sa kanya.
Ganito ang araw araw naming pagkikita;
Dave:" beb?pwede 200 bigay mo sakin?kulang kasi yun bnbgay mo ngayon."
Ako:" sige sige."
Dave:" Iloveyou."
Ako:" Iloveyou too."
Oh bago kayo magreact lahat.
Alam ko naman na mahal niya ako. Ang hindi ko lang talaga matanggap sa sarili ko na tamad talaga siya. Tamad. Walang pangarap. Kaso, mahal ko eh. Kaya never mind na lang. Kaya naman ng sweldo ko suportahan siya.
Ok. Sige ngayon sabihin niyo na. Sabay sabay. Tanga nga ako.
