Unexpected Love

UL: Beggining (Cara)

Di ko talaga gusto mag-aral sa pilipinas eh, kung wala lang nangyare sa Business namin dito sa New Zealand eh. Gusto ko na kase tapusin 'tong 4th year college ko sa NZ. Kaso nga nagka problema. Sana kase inisip muna ni Dad yung kalagayan ko. Puro siya business. Sana buhay parin si Mommy hanggang ngayon para naiintindihan niya ako. Walang umiintindi sakin kung 'di katulong. Wala naman kase akong kapatid.

My mom passed away nung pinanganak niya ako. I was named Keithlyn Cara Bailey kase ang pangalan ni mommy, Keilina (kelina) galing dun yung Keithlyn ko. Cara naman kase Carl ang pangalan ni Daddy.

Ayoko sa pilipinas kase natatakot akong ma-bully ulit.

"Keira, nasabi mo na ba kay Zyden na uuwi na tayo sa pilipinas?" Tanong ni dad sakin.

"Not yet, dad. Di ko pa po siya ma-reach through facebook eh." Sagot ko kay Dad.

Keira ang tawag sakin kase KEIthlyn and caRA. Ang dami kong nicknames.. Keith,Ara,Lyn,Ca at kung ano-ano pa basta lang mapaikli ang pangalan ko. Pero dito sa NZ ang tawag sakin KYLIE. Kase pinag scramble yung keithlyn ko. Pero sa Pilipinas i'm sure Cara ang tawag sakin.

Zyden.. Ang full name niya ay
Zyden Kim Ramirez. Si zyden, siya yung kaibigan ko sa Pilipinas. Naging magkaibigan kame kase pinag tatanggol niya 'ko sa lahat ng nang bubully sakin. Nung una ayoko talaga kay Zyden kase parating tumutulo yung sipon niya. Kadiri. Pero naging magkaibigan din kame ng matagal kase sobrang protective niya at kameng dalawa lang ang magkaibigan. Okay lang sakanya kung awayin pa siya, mapagtanggol lang ako.

Sana pag-uwi ko, kilala parin ako ni Zyden. Sana wala na siyang tampo sakin. Ano na kayang itsura niya ngayon? Tumutulo parin kaya sipon niya? Yuck!

I'll surely miss Candy and Julia. Sila kase yung bestfriends ko sa School ko dito sa NZ.

"Dad, pupunta po dito sila Julia." Sabi ko kay dad

"Okay, sandali lang dapat. You should fix your things for our tomorrow's flight." Sagot ni dad at nag nod lang ako sakanya

After a few minutes dumating na sila Candy.

"CANDY!! JULIA!!" Sigaw ko at lumabas ng bahay pero nakakagulat ng makita kong kasama nila si Bryan, ang pinaka pogi sa School nami at team captain ng Basketball.

"Kylie! We'll surey miss you so so so so so so so so so much!!!!!!" Bati sakin ni Julia na pure American.

"Hey Kylie, ahm.. I'll miss you." Nahihiyang sabi ni Bryan

"Kyls, i'll miss you. Yang mga kalokohan natin. Sana makapunta na din ako sa pinas" sabi ni Candy na Filipino din na nakatira dito sa NZ.

"Keira, time to say goodbye to your friends." Sabi ni dad at mukhang malungkot para sakin.

"Guys! I better keep going! I have to fix my things." I said and my tears started to fall.

"Stop crying" sabi nila Candy at Julia at nag group hug kame.

"Here, we'll miss you! Don't forget to stay in touch. And don't forget us!" Sabi ni Candy at inabot ang Paper bag na may picture frame at nandun kameng tatlo na magkaka-akbay at naka Cheer Leading uniform. Mamimiss ko mag Cheer Lead lalo na ako ang paminsan na nagtuturo kase Team Captain ako. Mamimiss ko mag Cheer para sa Basketball team.

"Babasahin mo lang yang letter sa loob pag nasa eroplano kana. Take Care" Candy whispered at my ear.

Nag paalam na sila at inabot sakin ni Bryan ang isang regalo. Ano kaya yun? Bubuksan ko nalang din pag nasa eroplano na.

-------------------------------------------
End of Chapter! 💗 10 and above views and may new chapter ulit.
Thanks for reading xx 😚
Wag niyong kalimutan ang mga characters:)