I'm Inlove With a GHOOOOOOOOOOOOOOOOST? O__O (SLOW UPDATE)

Chapter 5

Nash

America, 2017

I've been in America 3 years already. Something bothering me, the whole house acting so weird even Tito. Ano kayang mayroon dito? Curiosity kills me. 

Ang hirap ding iwanan 'yung mga pamilya ko sa Pilipinas pero ang sayang makitang umuunlad na kami kahit paano, kahit nasa malayo akong lugar, nakahiwalay. Pero thankful pa rin ako kay Tito kahit na ang weird niya kasi kung hindi dahil sa kanya, wala kaming pera na panggawa ng bahay. 

Bihira na ang communication sa amin kasi medyo busy na ang aking mga magulang magpatakbo ng business sa Pilipinas, yeah, ang laki talaga ng tulong.

Boooogshhh

May kumalabog, ano kaya 'yun? Pumunta ako kung saan ang kalabog. Kaso, wala namang nagbago doon, siguro na out of balance lang mga gamit, ayusin ko nga muna.

Do not enter

I have notice that is it the only white door in whole house. Black na kasi 'yung iba, really weird, right? Pero pinasok ko kasi makulit akong bata.

Ang ganda, the whole place makes you really jaw drop. The designs and details are black and white that made the place even more beautiful. Sinimulan ko nang ayusin ang buong paligid. Ang weird, wala naman bumagsak pero ito ang pinanggagalingan ng ingay. Nang biglang sumara ang pinto, anong nangyari?

"What are you doing here?"

Nagulat ako sa nagsalita, hindi ba't walang tao rito? Bakit gano'n? Isang magandang dalaga ang bumungad sa akin. Naka-white siyang dress 3-inches below the knee na parang kagigising niya lang. Hindi ako natakot, malay ko bang bisita lamang ito, tiyaka walang multo rito, ang tanda-tanda niyo na, naniniwala pa rin kayo roon? Tsk.

"I'm fixing because I've heard thump here. By the way, are you visiting my uncle's house? Sorry to say you, he's not there because he is busy for something in somewhere. "

"No, I'm not visiting, this is my room."

Bigla akong kinilabutan, akala ko wala ng tao rito? Ano itong sinasabi ni Tito? Pero pinairal ko ang katapangan ko, walang magagawa kung magiging duwag ka.

"Ah, really? I thought there's no people already here that's what my uncle said."

"Huh? Maybe he forgot me, I'm still here! I'm still alive, healthy and moving! GO AWAY FROM ME!!!!!!!!!"

Her scream made me run so fast, away from her room, the house. 

Bigla akong nagising sa ingay ng alarm clock ko. Pinatay ko na ito, pinagpapawisan ako. Ibig sabihin, panaginip lamang iyon? Sabi na't wala naman talagang multo, hindi ako naniniwala doon.

Tinawagan ko muna ang tito ko sa pamamagitan ng skype. To enlightened me and him up what's happening here.

Hinanap ko ang e-mail at pangalan niya, ayon, nakita ko na.

Calling Tito Ejay Falcon...

"Oh, Nash, napatawag ka."

"Hi Tito, I'm really bothering in what's happening here."

I hear him sighing.