Bölümle ilgili spoi vermek istemesem de bilgilendirmek istedim.Bu bölümle Spider-man: Far From Home'u da bağlayıp diğer bölüm kendi kurguma geçiyorum.
Bu acemi yazarı eleştirmek ve bölümle ilgili düşüncelerinizi paylaşmak için yorumlarınızı eksik etmeyin.
KEYİFLE OKUMANIZI DİLERİM.
▪▪▪ Ertesi gün okula döndüğümde herkes Ghost-spider'ı konuşuyordu. Okulun son günü olmasına mı sevineyim yoksa herkesin dilindeki kahramanın ben olduğuma mı bilemiyordum. Hele ki Flash'tan yeni örümcekle ilgili övgüleri duymak... Flash gıcık herifin tekidir de. Peter, Ned ile konuşarak önümden geçti. Çaktırmadan ne konuştuklarını dinlemeye başladım.Konuları malesef Ghost-spider değildi. Planla ilgili bir şeyden bahsediyorlardı. Bir masaya geçip oturduklarında ben de arkalarına oturdum. Hey hey sonunda Michelle Jones'a itiraf edecekti. Her ne kadar siyah yıldız olayı güzel bir detay olsa da Eyfel mi? Hadi ama Parker klişeleri oynuyorsun. Okul sonu Bay Roger bir Avrupa turu düzenlemişti. Aslında okul gezisiyle çok ilgilenmiyordum. Sadece artık kostümümü aktif ve sorunsuz bir şekilde kullanabildiğim için Parker'a kendimi tanıtmak istiyordum. Ama bunun için sanırım gezi dönüşünü beklemem gerekiyordu. Bunun için sabırsızlanıyordum. Hayatım boyunca Iron-man'in beni fark etmesi gerektiğini düşünerek bir şeylere başlamıştım. Kahraman olacağım. Tony Stark beni fark edecek,hadi ama o dünyayı kurtaran adam. Hem de defalarca. Bir ergeni fark etmesi ütopik bir şeydi benim için. Ama işte Peter Parker'ı onaylamıştı. Spider-man'e bu kadar takıntılı olmamın sebebi buydu. Tüm çalışmalarımı bir kenara bırakıp Spider-man'i taklit etmemin. Tony onu seçmişti. Tamam benim de ilgimi çekmişti ama bu kadar ileri gitmemi, 2 yıldır gözümü üstünden ayırmamı sağlayan sebep buydu. Ve şimdi benim tanışabileceğim bir Tony Stark yoktu. Dünyayı kurtarmıştı. Çünkü o Iron-man'di. Korkuyordum. Peter'ın benim de bir şeyler başarabileceğimi görmesini istiyordum. Taklitçi bir pislik, özenti bir budala olarak değil. Evet korkuyordum ve aşırı heyecanlıydım. O yüzden bu akşam karşısına dikilmek yerine gezinin bitmesini bekleyecektim. Hem hem onun da Mj'e odaklanması gerekiyordu sanırım. Ahh ne kadar süper bir kahraman olsada ahmağın tekiydi. Bir süredir Mj'i izliyor,onun yanında eli ayağına dolaşıyordu.Şu an olduğu gibi, küçük büyükanne kaşıklarından bahsediyorlardı. Thor'un çekici aşkına! ••• Uçakta Bay Roger, Peter'ın parfüm alerjisi hakkında ufak çaplı bir karışıklık çıkarmıştı. Ve Bay Örümcek bir anda kendini Bay Roger'ın yanında otururken bulmuştu. Suratındaki o 'Kahretsin Dostum!' ifadesi tam bir sanat ederiydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bıyık altından gülerek arkalarındaki koltuğa oturdum. Birilerinin planı istediği gibi gitmiyordu sanırsam ki Michelle, Brad Davis ile oturuyordu. Brad git-gelli değildi. Yani her ne kadar bizden 5 yaş küçük olsada git-gelden sonra bizimle aynı yaştaydı.Gerçi biz de 21 değil 16 yaşındaydık. Ve tam olarak sekiz saat kırk dokuz dakika o andan itibaren başlamıştı. Uyudum, çizgi roman okudum, küçük böçekçiğim ve kulaklıklarımla uçaktaki dedikoduları dinledim, Ned ve Betty'nin sevgili olması baya bir garipti aslına bakarsanız, bolca da sıkıldım. Ama gelin görün ki o sekiz saat kırk dokuz dakika ancak bir haftada bitti. Uçaktan indiğimizde yeni doğmuş bebek gibiydim. Yürümeyi bırakın adım atmak bile zordu. Peter, Ned ve Betty'ye şaşırmakla meşgulken ben Bay Roger'ı takip etmeye başladım.Bizi derme çatma bir pansiyona getirdiğinde biraz olsun hayal kırıklığına uğramıştık. Bay Roger, bize bir kaç saat izin verdiğinde çantalarımızı yerleştirip Venedik sokaklarında gezmeye başladık. Bakalım Parker buralarda da örümcekçilik oynayacak mıydı? ••• Bir süre sonra Parker'a olan ilgimi kaybetmiş kendi karakterini barındıran renkli dükkanların arasında kendimi buluvermiştim. O da zaten aptal aşık modundaydı o yüzden bugün pek Spider-man'i görebileceğimi sanmıyordum. Venedik'in sembollerinden biri olan maskelere o kadar dalmıştım ki kükremeye benzer bir sesle kendime geldim. Dükkandan bir hışımla çıktım. İnsanlar panikle kaçışıyorlardı. Ne olduğunu anlamak için çok uğraşmama gerek yoktu. Tam karşımda su cisimleşmiş etrafa saldırıyordu. Bu da neydi şimdi? Uzaylılar? Kontrolden çıkan bilimsel bir deney? Cadılar? Daha fazla oyalanmayıp elime geçen bir maskeyi suratıma yerleştirdim.
