Moeder , dat kunt u niet maken. Het is mijn verjaardag vandaag .
Het is jouw eigen schuld ! Jij hebt die vervelende verraadster haar ziel losgelaten je hebt zelfs naar haar ziel gelachen ! Ik kan er toch ook niets aan doen dat ik het vuurtje op mijn tong uit blies.
Een vuurtje op je tong ? Dat gelooft toch niemand ! Zei Johanna arrogant .
Johanna trok Assenproever aan haar mooie , witte , glanzende haren de cel in .
Assenproever spartelde tegen , ze huilde en gilde maar Johanna bleef sterker.
Johanna sloot de deur van de cel en gooide er een brandende lucifer in. Assenproever huilde , gilde en kroop weg van het vuur .
Toen Assenproever het vuur raakte gebeurde er niets. Ze kreeg geen wonden op haar huid ze werd zelfs niet rood .
Met haar tong proefde ze aan het vuur , ze vond dat het fijn aanvoelde . Ze vond dat het proefde als suikerspin. Het vuur smeltte in haar mond.
Johanna keek toe met grote ogen. Ze geloofde het niet. Daarom raakte ze zonder zich te bedenken het vuur aan. Ze slaakte een gil , ze wou haar hand terug trekken maar dat ging niet omdat Assenproever haar hand niet losliet. Laat me los ! Smeekte Johanna. Nee ! Nooit !
Er ontstond een grote vlam op Johanna's hand . Assenproever liet los maar Johanna's hand bleef branden. Ze huilde , krijste en bad .
Het vuur verspreidde zich over heel Johanna's lichaam . Niet veel later lagen de assen van Johanna op de grond .
Assenproever keek huilend toe , ze had spijt. Assenproever had ook zo een goed hart.
En de gevangenen juichten haar toe .
JE LEEST
Assenproever
Historical Fiction'Middeleeuwen-1345' Over het land heerste er een koningin , ze had geen man . In het land vertelden de mensen dat ze die had verbrand en daarna had opgegeten om zo te 'proeven' of hij niets ernstigs gedaan had , want als hij iets ernstigs gedaan zou...
