New Member / Stray kids

3

2019

" Annecim, seni sürekli göremeyecek olsamda elimden geldiğince aramaya çalışacağım tamam."

" Sorun değil kızım sen hedeflerine işine odaklan o zaman elbet zamanımız olur."

" Len kereta gel buraya."

Köşede durmuş dolu gözlerle bana bakan kardeşimi çağırmıştım yanıma, biz birbirimiz fazla bağlıyız...

" Gitmesen olmaz mı noona? Ben sensiz ne yapıcam. Sıkılırım ben."

" Sıksık ararım seni ablacım, belki arada sürprizler bile yaparım."

" Ama arada geliceksin demi eve."

" Tabikide şapşal, gelmez olur muyum."

" Seni çok seviyorum noona. Ayrıca ablam olduğun içinde gurur duyuyorum bende senin gibi olucam istikrarlı bir şekilde çalışıcam ve en iyi yayıncı olucam."

" İlk fanın benim kereta, bilirsin."

" E-"

Çalan kapı ile konuşmamız kesilmişti. Şirketten gelmiş olmaları lazım.

Bavullarla birlikte kapıya ilerlemiştik. Kapıyı açınca, kapıdaki şoför bavulları almış yavaş yavaş binadan aşağı iniyordu.

Son kez annem ve babama sarılmış sonra  kardeşime sarılmıştım kerata nasılda ağlıyor sanki temelli gidiyorum.

" Bana bak ben gittikten sonra ağlarsan seni aramam ona göre anneme sorucam bak kerata, anlaştık."

"Anlaştık." demişti burnunu çekerken.

Onlardan ayrılmış benimle inmelerine gerek olmadığını söyleyip çıkmıştım binadan. Arabaya binmiş camdan bakan annemlere el sallamıştım. Ah salak kafam camdaki filmlerden görünür mü.
Araba haraket edince içimden dua ettim umarım ki bu temiz bir başlangıç için bana sunulun bir lütufdur...

☆

Arabanın durması ile toparlandım, aslında evime fazlada uzak değildi hafta sonları yada tatillerde işime gelirdi.

Arabanın kapısı açıldığında inmiş binaya bakmıştım. Dışarıdan görsem demem burada idoller yaşıyor. Bavulumu getiren şoför'e teşekkür etmiş binaya girmiştim. Binaya girdiğim gibi buranın bir otel girişine benzediğini fark ettim. Diğer binalar gibi mervidenler çıkmıyor önünüze rezidans benzeri bir havası vardı dışarıdan asla içerisi görünmüyordu aynalı camlar yüzünden.

Köşede oturan bir adam vardı beni görünce gülümseyerek yanına geliyordu.

" Selam miyeon, ben stray kids'in menajeri Kim Dan. Artık benim yetkim altındasın. "

" Tanıştığıma memnun oldum menajer-nim." demiş hemen ardından eğilimiştim.

"Hadi artık eve çıkalım. Bavullarını alayım ben."

Eğilip önümdeki bavulları almıştı bende yardım edeyim dememe kalmadan hepsini almıştı. (HOAY MAŞALLAH)

Asansöre binmiş 8. Kata basmıştı. Asansörün durması ile koridorun en sonunda solda kalan kapıya ilerlemiştik.
Menajer-nim bana dönmüş omuzlarından tutmuş eğilerek konuşmuştu.

" Miyeon, benden buaraya kadar. İçeride egerki bir sorun çıkar yada yaşarsan bana haber ver. En yakın zamanda kişisel bir menajerin olur zaten ama yinede bişey olursa bana söylemekten asla çekinme. 7/24 yazabilirsin veya arayabilirsin. Biliyorsun ki benim hayatım bu, hayatımı bu grubu korumak için adadım. Artık sende bu gruptan olduğundan her küçücük sorunu bile benle paylaşabilirsin. Şimdi güçlü ol en önemlisi mutlu ol olur mu."