˚⁀➷｡ Zawieszone
Gdzie Jeongguk jest animatorem w jednym z toskańskich hoteli, a Taehyung przyjeżdża tam na wakacje ze swoją rodziną. Po kilku dniach pobytu sam zaciąga swoją małą siostrę do zabaw nad basenem, aby popatrzeć dłużej na przystojnego tan...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
lipiec rok 2018, Suvereto, Włochy
Tym razem (przynajmniej próbował udawać, że tak było) zatrzymał się tam przypadkiem. Usiadł na wolnym leżaku w bezpiecznej odległości, przykrył cienkim ręcznikiem nogi, które powoli zaczęły barwić się na oliwkowy kolor, i obserwował.
Tego poranka wstał z nieznanym mu uczuciem euforii pomieszanej z pewnością siebie i chęcią poznania faceta, który zawrócił mu w głowie podczas drugiego dnia pobytu w Italii. Widział jego miarowe oddechy, które urywały się po paru sekundach. Czuł jego zapach, nawet jeżeli znajdował się od niego przynajmniej dziesięć metrów. Z każdą chwilą czerpał z samego patrzenia coraz więcej bodźców. Wiedział, że gdy zostanie tam jeszcze dłużej, to zacznie odczuwać słony pot tancerza na opuszkach swoich palców. Chciał zaplątać jego poruszające się z każdym krokiem kędziory między swoje palce. Niezmiernie podobała mu się ta forma bliskości, jaką mógł przy nim doświadczyć.
Ruchy animatora były pasjonujące. Wykonywał proste układy dla dzieci, jednak Taehyung dostrzegał w nich coś więcej niż pracę sezonową. Widział miłość. Pragnął być przekonany, że animator z czystym sercem mógł powiedzieć, że jest szczęśliwy. Nie mógł przysiąc na najważniejsze rzeczy w jego życiu. Jednak chciał, aby tak było, wręcz prosił o to, aby jego przypuszczenia się sprawdziły.
Ponownie, to nie było w jego interesie. Zatrzymał się, aby pomyśleć nad tym, jakie znaczenie w jego życiu ma czyjeś szczęście.
Nigdy nie mógł go doświadczyć w stu procentach, dlatego chciał dzielić się resztkami, które mu pozostały, sprawiać, że ludzie dzięki niemu odczują satysfakcję i dowiedzą się o swojej misji na świecie.
Być może chciał być potrzebny lub się ratować, bo przy okazji i jemu uda się doświadczyć tak odległego dla niego uczucia.
༄
— Miło się z tobą rozmawia, Jeongguk. — Kilka minut temu na zegarze wybiła druga w nocy. Siedzieli na murku przy tafli wody, wsłuchując się w szum fal i ostatnich gości w klubie za ich plecami. Było przyjemnie móc przeprowadzić z kimś dyskusję na temat najlepszego napoju, ulubionej pory roku, czy klubach piłkarskich w Lidze Narodów. — Zdecydowanie musimy to kiedyś powtórzyć. — Mężczyzna na jego słowa uniósł lewy kącik ust ku górze, rozpędzając stado motyli w brzuchu turysty.
— Kiedy wyjeżdżasz? — Nie spodziewał się pytania, które w tamtym momencie padło. W jego głowie zaczęło roić się od kolejnych, tworząc teorie o celu jego zadania. — Hm? — Ponaglił go.
— Wystarczająco późno, aby jeszcze kilka razy się z tobą spotkać. — Alkohol pity przed kilkudziesięcioma minutami zaczął uderzać w jego ciało, pozbawiając go wstydu i zażenowania. Nie wypowiedziałby takich słów w innych okolicznościach.
— Pozostaje odpowiedź, czy chcę. — Wbił wzrok w horyzont i zostawił chaos w głowie Taehyunga, który w stresie palcem wskazującym urywał skórki wokół paznokcia najszerszego palca u ręki. — Nie odpowiedziałeś mi należycie na pytanie, więc ja tobie też nie odpowiem. Niby go nie zadałeś, ale widzę po twoich oczach, że chciałeś to zrobić. Nimi najbardziej się zdradzasz. — Otrzepał krótkie spodenki z piasku, wstał i skierował się w stronę centrum miasta.
