Soğuk bir kış gecesi Bilal sıcacık evinin camından dışarıya bakarken, karşı evin camında görünen bir yeşil göz gözlerine takıldı. Hemen içeri girdi. Ama o gözler hiç bir zaman gözlerinin önünden gitmedi. Nereye baksa o gözleri görüyordu. Galiba Bilal o gözlere aşık olmuştu. Ertesi sabah, okula gittiğinde yine o gözlerle karşılaştı. Feyza ise Bilal'i hiç takmıyordu. Arkadaşları Bilal'in Feyzaya olan bakışlarını görünce Feyza'ya sen bu çocuğu tavlayamazsın. Dediler.
Feyza ise "tavlarım" arkadaşları "Peki o zaman iddiaya girelim biz tavlayamazsın diyoruz sen tavlarım diyorsun başla Feyza" Okuldan dönünce yine camdan baktı. Ve Bilal'i gördü. Bilal de onu. Bilal o gözleri aklından çıkarmıyordu. Ama Bilal dindar bir insandı. Feyza ise şımarık, zengin ve dini bir şey yapmayan bir insandı. Bilal olmaz böyle günah diyip o gözleri unutmaya çalıştı fakat nafile. Feyza dadısından Bilal'i buraya çağıracak bahane bul lütfen dedi. Dadısı da Bilal'i bir bahaneyle evine çağırdı. Feyza Bilal'e Dindar gözükmek için uzun bir elbise, ve başörtü takıp namaz kıldı. Bilal Feyza'yı öyle görünce çok şaşırdı ve de sevindi. Bilal Feyzaların evinden gittikten sonra yürüyüş yapmaya karar verdi. Feyza Bilal'i dışarıda görünce o da dışarı çıktı. Bilal'in yanına gitti ve konuşmaya başladı:
-Naber Bilal
-iyi senden Feyza
-iyi
-sana birsey sorcam. Sen namaz mi kılıyorsun?
Feyza Bilal'in gözüne girmek için
-evet. Bu hayat çok sıkıcı. Ben dıştan öyle gözükmüyorum ama kılıyorum. Dedi.
Sonra herkes evlerine gitti. Feyza Bilal'i gerçekten sevmeye başlamıştı. Aradan bir kaç hafta geçti ve bunlar iyice samimi olmuşlardı. Feyza evinde bir parti düzenledi. Herkes geldi Bilal de dahil. Feyza'yla Bilal konuşurken arkadaşları Feyza'ya aferin Feyza Bilal'i tavlayabilmişsin dediler. Bunu duyan Bilal sinirlendi ve partiden gitti. Feyza ne kadar da peşinden koşsa onu geri getiremedi. Feyza çok üzgündü. Inanmak istemiyordu. Arkadaşlarına çok kızmıştı. Bilal'i aylar, yıllar boyunca aradı ama bulamadı. Ve Bilal'den vazgeçti...
