Bizim Hikayemiz

Gelip Geçen Günler

***Marie***

Ben Marie!! Önceki bölümde arkadaşım beni anlatmıştı galiba. Herneyse. Bizim bi okul günümüz bazen çok mükemmel bazen çok lanet olası geçebiliyor. Ama çoğunlukla mükemmel geçer çünkü biz bir gurup olarak her ne olursa olsun birbirimizden ayrılmayız. Mesela rutin olarak her gün yemeğe gideriz sshsjsh. Başkaağğğğ öğle tenefüslerinde konuşup dertleşeriz. Sonraaaaağğğğ ders işleriz shsjshsh. Bizim için ders işlemek sıkıntı olmaz çünkü biz çılgın* insanlar olduğumuz için hocalar da gafa dengimiz olduğu için pek sıkıntı olmuyo. İyi günlerimiz genellikle böyle geçer. Sonrağğğğ meselaağğğ (bu arda "ğ" kulanmayı çooğğk severis) kötü günlerimizde ya birbirimizle kavga ederiz ya da sınıftaki başka bi kişiyle. Daha çok gurur meseleleri faln filan shsjshs. Cuma günlerine BAYILIYORUZ, çünkü neredeyse her cuma Jasonların evine gideriz. 18 yaşımıza gelmiş olamamıza rağmen evde hala çocukmuşuz gibi koştururuz. Tedd ile Jason Helen'a çok eziyet etmelerine rağmen (ellerine tükürüp Helen'ın kulağına sürüyorlar) Helen onlara hiç kızmaz, hatta tam tersine güler. Ben ise o sırada koridorda gülmek sürüne sürüne onlara doğru gitmeye çalışırım. O sırada yanıma Tedd gelir ve (çoğunlukla o anki yüz ifadesi aynen "" bu şekillerde olur.) kalmama yardım eder. Sonra dedikodu yapmaya ve onların sevgililerini çekiştirmeye bayılırız. (her ne kadar Tedd ve Jason bundan hoşlanmasada) biz bunları konuşurken onlar bize gayet sinirli bir biçimde karşı çıkarlar. (çoğunlukla yüz ifadeleri "" bunlar gibi olur.) En sonunda uykumuz gelir. Biz Helen ile koltuklarda, onlar ise Jason'ın yatağında rahat rahat yatarlar. (gerçek centilmenlik bu olsa gerek) Ama sonra biz Helen ile gülüşür dururuz ve onlarda bizim gülüşümüzü duyduklarından ınlarda kendilerini tutamayıp gülmeye başlarlar sjshshsh. İşteeeğğğğ bizim günlerimiz böyle geçeğğğğrrrr...