Mijn levensbegin
Het was er donker er heerste een kilte.
Er was geen enkel geluid er heerste een stilte.
Ik voelde het ritme van mijn kloppend hart.
De voelbare schokken maakten me verward.
De tijd verstreek en ik kreeg het benauwd,
maar het bleef er akelig stil en koud.
Waar ik was dat kon ik niet bepalen,
dus bleef ik in die ruimte ronddwalen.
Tot plots een lichtstraal de rust kwam verstoren
en vreemde stemmen verdoofden mijn oren.
Het begon als een vreemde nachtmerrie.
Totdat ik werd vastgehouden door warme handen
die mij een goed gevoel gaven en me omarmden.
Ik opende mijn ogen en ze noemde me Evy!
JE LEEST
Poëzie verdooft de werkelijkheid
PoetryIk ben iemand die gepassioneerd is door gedichten en ik hoop dat jullie door mijn gedichten te lezen dezelfde passie ervaren als ik. Voor mij zijn mijn gedichten meer dan gewoon woorden op papier, ik wil ook echt een boodschap doorgeven. Ik hoop dat...
