Jouw water
Het water komt me aan de lippen,
op mijn tong een zoete smaak
Ik begin te zweven
geen idee van wat ik meemaak
De bodem verdwijnt, zakt onder me weg
Ik heb geen hou vast, zie nergens een uitweg
De lucht wordt langzaam uit mijn longen verdreven,
terwijl dat ik door de stroom wordt verder gedreven
Ik tracht mijn hoofd boven water te houden,
ook al zal ik het niet langer kunnen volhouden
Nog een keer hap ik naar adem,
In de hoop niet te vergaan,
wil niet meer naar de bodem,
wil blijven bestaan
Maar voor ik het besef golft het water al over me heen,
ben omringd door een vloeistof, moederziel alleen
De hemelse geur kan mij niet meer bereiken
Ik word gewichtloos, sta op het punt om te bezwijken
Ik voel dat ik steeds meer en meer naar de bodem zink,
heb stillaan het gevoel dat ik verdrink
Door jou wordt het leven uit mijn lichaam gezogen,
er is geen weg terug, ik verdrink in jouw ogen.
JE LEEST
Poëzie verdooft de werkelijkheid
شِعرIk ben iemand die gepassioneerd is door gedichten en ik hoop dat jullie door mijn gedichten te lezen dezelfde passie ervaren als ik. Voor mij zijn mijn gedichten meer dan gewoon woorden op papier, ik wil ook echt een boodschap doorgeven. Ik hoop dat...
