Finally ~ [l.s.]

Twee

Hij snapte het niet. 
Harry deed altijd zo anders zodra hij naar Eleanor ging of zodra zij bij hem kwam. Hij deed kortaf als hij een SMS van haar kreeg, als hij door haar werd gebeld en zelfs als Louis over haar praatte bij interviews – oké, eigenlijk waren dat ook de enige momenten dat hij over haar praatte. 
Het was overduidelijk dat Harry haar niet mocht, maar Louis snapte niet waarom. Zayn had hem zelfs aangekeken alsof hij compleet achterlijk was toen hij hem een keer vroeg waarom Harry Eleanor niet mocht. 
“Hij is jaloers, duh?”
Maar dat was niet logisch. Serieus, waar zou Harry dan jaloers op moeten zijn? Hij was ongelooflijk knap, had geen moeite met flirten en was vaak de favoriet. Als Harry ook een vriendin wilde, kon hij er gemakkelijk eentje krijgen. Dan kon hij toch niet jaloers zijn op het feit dat Louis wel een vriendin had en hij niet? 
Misschien was hij wel gewoon jaloers op de hoeveelheid tijd die Louis met Eleanor doorbracht. Nou was dat nog niet de helft van de tijd die hij met Harry doorbracht, maar oké. Hij zag El misschien eens in de twee weken en meestal had hij verder niet eens tijd om haar terug te SMS’en of bellen. Ja, als ze vrij waren was hij vaak bij haar – maar dan nog zag hij Harry minstens dubbel zo vaak. 
Of misschien was hij…
Nee. Louis schudde direct zijn hoofd zodra die gedachte in hem opkwam. Harry viel net zo erg op jongens als Brad Pitt – helemaal niet dus. Er was geen enkele mogelijkheid dat hij jaloers was omdat hij zelf met Louis wilde zijn, op dezelfdemanier als hij en Eleanor met elkaar waren. 
En dat was eigenlijk behoorlijk deprimerend. 
Je weet wel, een beste vriend hebben waarop je ongelooflijk verliefd bent en die niet eens weet dat je op jongens valt. Maar – het was beter zo. Louis twijfelde of management wel zo blij zou zijn met twee bandleden die op een andere, intieme manier het bed samen deelden. 
Sterker nog, Louis was soms bang dat hij iets te opvallend werd. Harry voelde zich zo erg op zijn gemak bij hem, dat hij hem vaak aanraakte op manieren die Louis’ hartslag net zo snel liet gaan als een formule één auto op een circuit – laat staan zijn gevoelens. Dat was ook de voornaamste reden dat hij een relatie aanging met Eleanor; alle geruchten over zijn eventuele, andere geaardheid zouden dan worden ontkracht. 
Tot nu toe leek het in ieder geval te werken. 
“Ik heb je gemist,” zei Eleanor, terwijl ze Louis stevig omhelsde. 
En ze was geweldig, echt. Ze was lief, slim en hield van hem om wie hij was. Niet omdat hij beroemd was of omdat hij veel geld had. Nee, ze hield echt van hem. Hij voelde zich dan ook vreselijk toen hij tegen haar loog, recht in haar gezicht. 
“Ik heb jou ook gemist, schatje.”

Toen hij later die avond thuiskwam, was Harry weg. 
Louis had niet echt zin om met de anderen rond te hangen, hij wilde gewoon alleen Harry. Daarom besloot hij om ze niet op te bellen om te vragen waar ze waren en in plaats daarvan naar Harry’s kamer te gaan. Hij liet zich op diens bed vallen, drukte zijn gezicht in diens kussen en snoof de geur van zijn beste vriend op. Het was nog geen minuut later toen hij voelde hoe zijn lichaam bewogen werd en geschrokken keek hij op naar het voeteneinde van Harry’s tweepersoonsbed. Het licht dat hem tegemoet kwam verblindde hem een beetje en automatisch kneep Louis zijn ogen tot spleetjes. Hij kon nog net het silhouet van Harry herkennen doordat zijn krullen verwilderd als een soort halo om zijn hoofd dansten. Louis voelde hoe zijn beide benen de lucht in werden getild. 
“Wat doe je?” vroeg hij aan Harry.
“Je broek uittrekken.”
Louis kon aan de hand van dat antwoord niet peilen in wat voor stemming Harry was en hij kon ook zijn gezicht niet zien doordat het licht schaduwen over hem heen wierp. 
“Waarom?” vroeg hij verward. 
Harry keek even naar hem op. “Het lijkt me niet dat je echt comfortabel slaapt met een broek aan, of wel soms?”
Het was Harry eindelijk gelukt om Louis broek uit te trekken en zachtjes liet hij het kledingstuk op de vloer vallen. Daarna haalde hij zijn eigen riem los en wurmde hij zich uit zijn jeans, waarna hij onder de dekens kroop, terwijl Louis nog steeds bovenop de dekens lag. 
“Ga eens van het dekbed af,” zei Harry en Louis stond op van het bed, waar hij twijfelend bleef staan. Hij wist niet of hij nu naar zijn eigen bed moest gaan of dat Harry wilde dat hij bij hem kwam slapen. 
“Schiet eens op, het wordt koud.” Snel en een beetje verrast kroop Louis naast hem onder de dekens en ze lagen beide op hun rug. Harry’s huid voelde koud aan tegen dat van Louis en de jongen voelde kippenvel op zijn armen ontstaan. 
“Ben je net thuis gekomen?” vroeg hij aan de jongen met de krullen. 
“Ja, een paar minuten geleden. “
“Waar was je geweest, dan?” 
“Bij Niall. Liam en Zayn waren weg.” 
“Oh.”
Ze lagen een tijdje in stilte naast elkaar. 
“Dus, heb je het leuk gehad met Eleanor?” vroeg Harry toen. 
“Eh, ja, het was wel oké,” 
“Mooi,” antwoordde Harry, waarna hij in een vlugge beweging uit het bed stapte. Hij deed het licht uit en kroop weer onder de dekens, liggend op zijn zij met zijn rug naar Louis toewijzend. 
Na een lange stilte- zo lang dat Louis zichzelf ervan had verzekerd dat Harry lag te slapen- fluisterde hij zachtjes: “Ik zou het leuker hebben gehad als ik hier met jou was gebleven, eigenlijk.”
Hij schrok dan ook toen Harry terugfluisterde: “Waarom deed je dat dan niet?”
Louis zuchtte en de jongen met de krullen draaide zich om zodat hij hem aan kon kijken. Hun gezichten lagen zo dicht bij elkaar dat hun neuzen elkaar net niet raakten en Louis kon zien dat de groene ogen nog wijd open waren. 
“Nou?” vroeg Harry. 
“Ze is mijn vriendin, Haz. Ik moest haar wel zien.”
Harry reageerde niet. Ze keken elkaar aan, in stilte, en langzaam raapte Louis de moed bijeen om Harry gewoon zijn brandende vraag te stellen. 
“Waarom mag je haar niet, Harry?” vroeg hij zachtjes. 
“Ik mag haar wel, hoor.” Louis slikte. 
“Maar, waarom doe je dan altijd zo anders voordat ik naar haar toe ga?”
Harry sloot zijn ogen even en slikte. “Dat doet er niet toe.”
Louis streek onbewust een krul uit Harry’s ogen en keek hem aan. 
“Het doet er wel toe. Je bent mijn aller beste vriend en ik vind het maar niks als het zo tussen ons is.”
Harry sloot opnieuw zijn ogen en ademde diep in via zijn neus. Daarna opende hij ze weer en keek hij Louis strak aan. “Vind je haar echt leuk?”
De oudste begon te twijfelen. Hij wilde het hem zo graag vertellen. Nee, hij vond haar niet leuk – niet op die manier, tenminste. Maar als hij dat zou vertellen, moest hij ook vertellen waarom hij dan wel een relatie met haar had. 
Dus hij zei: “Ja, ik vind haar leuk-“
Harry begon zich weer om te draaien. 
“Maar- “ voegde Louis er snel aan toe, Harry bij zijn schouder beetpakkend. 
De jongen wachtte. “Maar wat?”
Louis zuchtte; hoe moest hij het dan in hemelsnaam over zijn lippen krijgen?
“Ik moet je wat vertellen.” Harry bleef wachten. 
“I-ik… verdomme.”
“Wat, Louis?” vroeg Harry een tikkeltje ongeduldig. 
Hij durfde niet. Hij durfde niet. Hij durfde écht niet. 
Maar hij moest.
“Ik ben… ik val – ik val op jongens,” fluisterde hij zachtjes en Harry keek hem alleen maar aan. 
“Zeg alsjeblieft iets,” fluisterde Louis.
“Wat wil je dat ik zeg?”
Louis sloeg zijn ogen neer en voelde een blok beton op zijn borstkas rustten. Tranen prikten achter zijn oogleden en verwoed knipperde hij ze weg, stilletjes op zijn lip bijtend. “Gewoon iets.”
Harry’s kuiltjes begonnen langzaam zichtbaar te worden in het donker en hij draaide zich weer volledig om naar Louis. “Oké,” begon hij, “Gewoon iets.” Harry glimlachte.
Louis glimlachte terug. 
De jongen met de krullen tilde zijn hand op om Louis’ haren uit diens ogen te strijken. “Het boeit me niet dat je gay bent.”
“Echt niet?”
Harry schudde zijn hoofd, nog steeds zijn hand op Louis haar rustend. “Ben je daarom met Eleanor? Zodat mensen er niet achter komen?”
“Ja,” gaf Louis toe. “Ik weet dat het ongelooflijk kloten van me is, maar-“ Harry’s hand gleed van Louis’ haren naar zijn wang en streek er zachtjes met zijn duim overheen. “Dump haar dan.”
“Kan niet.”
“Geef je echt zo veel om wat andere mensen over je denken?”
Louis schudde zijn hoofd. “Het is niet dat ik niet wil dat mensen weten dat ik op jongens val, maar ik wil niet-“
“Wat wil je niet, Louis?” vroeg Harry, terwijl zijn duim van Louis’ wang naar zijn kin ging. De oudste zuchtte, werd betoverd door Harry’s blik, Harry’s aanrakingen, Harry’s stem. 
“Harry,” fluisterde hij. 
“Hm?” De duim oefende druk uit onder Louis’ kin, zodat de jongen gedwongen opkeek. 
“Wat doe je?”
Het antwoord dat hij kreeg waren Harry’s zachte, warme lippen die de zijne heel lichtjes raakten voor een paar seconden. Louis voelde hoe zijn hart naar zijn keel omhoog schoot en zijn maag tienduizend verschillende soorten vuurwerk afstak, terwijl hij zich niet kon verroeren. 
“Ik hou van je,” fluisterde Harry, waarbij zijn lippen zachtjes over de van Louis’ schuurden omdat ze zo dichtbij elkaar lagen. Vervolgens bewoog hij zich weer terug naar zijn eigen helft van het bed, waarna hij Louis nog één keer aankeek voor hij zijn ogen sloot. 
“Dump haar.”