The bucket list

Verjaardag? Verandering!

''In de gloria! In de gloria! Hieperdepiep hoera!'' er word geklapt en ik kijk ongemakkelijk rond. Verjaardagen zijn zo ongemakkelijk...

''Je mag een wens doen'' zegt mijn moeder ineens iets te vrolijk. Ik glimlach en kijk naar mijn hele mooie slagroom taart. Elk jaar het zelfde, het enige wat veranderd zijn het aantal kaarsjes. Wat dit jaar al achttien is.

Ik neem een grote hap lucht, sluit mijn ogen en probeer ze alle achttien uit te krijgen. ''aaah'' hoor ik en als ik mijn ogen open zie ik dat ik er een heb gemist. Shit! zeventien kaarsjes uit, een nog aan. Hij zal me nooit leuk vinden. Ik haal mijn schouders op en blaas het achttiende kaarsje uit.

''Gefeliciteerd!'' zegt Ilse en ze geeft me een knuffel. ''Dank je wel'' zeg ik en ik glimlach. Iedereen bemachtigd een stukje taart. Ik daar in tegen pak mijn telefoon en ga op de bank zitten.

''zeg moet jij geen stuk taart?'' roept mijn moeder. Ik schud mijn hoofd. Niet zoveel zin in slagroom taart.., alweer.

De dag, mijn dag verloopt soepel., er was de hele dag inloop van familie. Gelukkig is het nu gestopt en zit alleen nog mijn tante op de bank. Als ik naar de klok kijk zie ik dat het negen uur is en vind ik dat ik naar boven mag gaan. Hele leuke verjaardag.

''Ga je nu al naar boven? Het is pas negen uur'' ik rol met mijn ogen als ik dat hoor.

''Ik ga even douchen ben zo weer terug.'' Zeg ik snel en loop gauw de gang op naar de trap.

Al achttien jaar lang krijg ik een slagroom taart. Al zestien jaar lang mag ik mijn verjaardag niet vieren voor vrienden om de een of andere reden. Het enige wat verbeterd is, is dat ik eindelijk een smartphone heb gekregen. Ook al weet ik nog niet helemaal hoe het werkt, mam en pap vonden dat ik er oud genoeg voor was. Misschien heb ik er een half jaar voor moeten smeken maar nu kan ook ik met trots zeggen dat ik een iPhone heb.

Ik krijg een berichtje binnen van lotte.

Hee hoe was je dag?

C: saai zoals gewoonlijk haha.

L: morgen word het gezellig J beloofd!

C: ik heb er zin in !!

ik stop mijn telefoon, of beter gezegd mijn iPhone weer weg. Ik krijg weer een berichtje van Lotte. Maar ik reageer lekker niet. Zie je ik kan dit wel. Ik lig op mijn bed en kijk naar het plafond. Een zwart plafond met glitters zouden nu best wel een mooi effect geven. Maar nee.., mocht niet.

Wat heb ik eigenlijk in mijn leven gedaan? Ik bedoel ik ben al achttien jaar en heb tot nu toe...

Precies helemaal niks gedaan. Ik ben waarschijnlijk het enige meisje op deze hele wereld die nog nooit naar een concert of festival is geweest. Die haar rijbewijs voor haar aller eerste smartphone had. Ik bedoel kindjes van vijf lopen rond met een telefoon met touchscreen en alles en ik moest het doen met een klaptelefoon en beltegoed wat ik voor 'noodgevallen' moest gebruiken.

Oké ja ik had allang een telefoon voor mezelf kunnen kopen. Aangezien mijn zakgeld niet weinig is. Maar dan had ik het stiekem moeten doen en zo ben ik niet. Ik ben achttien jaar lang gehoorzaam geweest aan mijn ouders. Hun hebben mij het leven gegeven wat ik een prachtig geschenk vind en ik ben er heel erg blij om dat ik met beide voeten op de wereld kan staan. Een ongehoorzaam irritant kind ervoor inruil terug geven zou ik hun niet aan kunnen doen. Ik heb zelden ruzie met ze en bezorg ze hebben eigenlijk ook niet zo heel veel last van me.

Ze zijn best wel ouderwets, en gaan niet echt met de tijd mee. Wat ik zelf heel erg irritant vind. Ik ben blij dat ik qua kledingstijl wel met de tijd mee mag gaan en niet in een rok hoef te lopen dat uit de jaren zeventig komt of zo. Eigenlijk is mijn leven dankzij mijn ouders best wel saai. Hun willen toch ook wel het beste voor hun kind? En ik wil alles uit mijn leven halen.., mocht ik honderd worden dan heb ik nog maar tweeëntachtig jaar om dit te doen. Ik heb achttien lange jaren verspild aan niks doen. En gezellig met mijn ouders ons rustige zorgeloze leventje te leiden. Ik ben waarschijnlijk ook de enige die nog nooit heeft gezoend jezus. Het leven is zwaar.