The bucket list

Ik geloof in...

Niemand is zo onschuldig als ze lijken. Je kan geen persoon oordelen op het gezicht, alhoewel dat vaak onbewust gebeurt. Een persoon kan veel geheimen met zich mee dragen waar wij niks van af weten. Op het oog zie je het niet en vaak, ook al ken je ze nog zo goed, zal je er nooit vanaf weten.

--

‘’Je had jezelf moeten zien gisteravond’’ zegt Lotte. Ik kijk haar vragend aan. Zo erg zou het niet zijn geweest.

‘’Valt mee toch?’’ Lotte lacht. ‘’Hier, drink op.’’ Zegt ze en geeft me een glas water en een paracetamol.

‘’Goedemorgen allemaal’’ Ik draai me om en zie een wat lange jongen, met warrig haar een broek laag op zijn heupen hangen, en een verschrikkelijk mooi lichaam voor me staan.

‘’Kun je het zien?’’ vraagt hij lachend

Beschamend draai ik me om en kijk uit het raam. Hij geeft me een kus op mijn wang, ik frons me wenkbrauwen, hoezo dat nou weer. Jason komt langs me zitten. Ik kijk op de klok om te zien hoe laat het is. Vijf uur. Oh.

 ‘’nou dat was me toch eens een goed feestje’’ zegt hij terwijl hij aanschuift en naast me komt zitten.

‘’Charlotte had het helemaal naar haar zin’’ zegt Daniël en hij knipoogt terwijl hij een hap neemt van zijn cornflakes. Lotte geeft hem een zachte klap tegen zijn arm aan en ik rol met mijn ogen.

‘’Drank is niet goed voor me.’’ Klaag ik, de rest lacht.

Drank is serieus niet goed voor me. Ik dacht dat het een hele ervaring zou worden, voor het eerst drank. Maar eigenlijk stelde het niet zo heel erg veel voor. Mijn ouders zelf hebben nog nooit gedronken, zeggen ze dan. Ik weet niet of ik ze geloof, ik bedoel ze zijn toch ook jong geweest. Maar aan de andere kant komen die twee volgens mij echt uit het jaar 1862 dus er is een grote kans dat ze het nog nooit hebben uitgeprobeerd.

Ik kijk naar mijn arm en zie een blauwe plek. Waarschijnlijk van gisteravond. Ik weet nog dat ik op een gegeven moment geforceerd moest gaan dansen op de bar en dat ik erop werd getild samen met Lotte. Het was leuk tot dat ik voor over viel. Iemand heeft me opgevangen maar ik stootte mijn arm tegen een paaltje aan. Beetje jammer.

‘’We moeten vaker met zijn vieren uit gaan.’’ Zegt Lotte ineens. De rest stemt in. Iets wat slaperig kijk ik ze aan. En dan naar de klok, half 6.

‘’Volgende week dan maar he?’’ zeg ik moe terwijl ik opsta.

‘’Wat ga je doen?’’

‘’Naar huis.’’

Mijn spullen laat ik achter voor wat ze zijn. Ik trek mijn schoenen aan en mijn jas. Mijn haar doe ik in een rommelige knot. Ik wrijf de laatste restjes mascara onder mijn ogen vandaan.

‘’Lotte het was gezellig’’ zeg ik terwijl ik haar een knuffel geef.

‘’Doeg!’’ zeg ik tegen de jongens en draai me om en loop richting de voordeur.

Het is aardig weer buiten. Niet te warm en niet te koud. Ook voor dit tijdstip is het best wel aangenaam om even een ‘avond’ wandelingetje te maken. Ik kijk op mijn mobiel en merk dat ik 9 gemiste oproepen heb van mijn ouders.

Shit!

Ik neem wat grotere passen en loop iets vlugger dan normaal. Ik bots bijna tegen een lantaarnpaal aan omdat ik er met mijn gedachten nou even niet bij ben. Ik ben moe en heb nog steeds koppijn. Ik stink naar sigaretten en kots maar het ergste is toch wel het feit dat Jason de hele tijd opmerkelijk met me aan het flirten was. Er is zoveel gebeurd in de afgelopen avond uren.