EN GUZEL YİLLARİM

2-Okulun Baslangici

Sonunda okul basliyor. Cok garip bir sekilde hic heyecanli degilim. Sanki liseye devam ediyormusum gibi hissediyorum. En ufak bir heyecan, en ufak bir korku hissetmeden gidiyorum okula. Okulun ici disi her yeri insan dolu. Kim yeni basliyor kim ust sinif belli degil. Kimin yanina gidecegimi bilemiyorum tam korkmak uzereyken kayit esnasinda tanistigim o huysuz kiz cikiyor karsima. Oda beni taniyor hemencecik yanima geliyor ve insanlardan sikayet etmeye basliyor. Belli etmemeye calissada oda biraz korkmus sanirim. Beraber bir kamelyaya geciyoruz ve birbirimizi daha yakindan tanimaya calisiyoruz. Yarim saatlik bir konusmadan sonra daha birbirimizin ismini bilmedigimizi farkediyoruz Asliymis ismi. 'Bende Betul.' diyorum. Bana benziyo aslinda biraz disardan biraz kendini begenmis gozukse de aslinda cok samimi icten bir kiz.

Biz oyle oturup sohbet ederken yanimiza iki yakisikli oglan yaklasiyor. İkiside uzun boylu beyaz tenli kahverengi gozlu koyu kahverengi sacli olsa da biri digerinden bir iki santim uzun cok az daha beyaz ve yuzunde umursamaz bir tavir var. Digeri fazlasiyla istekli ve heyecanli gorunuyor. Bizim kamelyaya gelip karsimiza oturuyorlar. Az daha esmer olan konusmaya basliyor:

-Merhaba, ben Hakan arkadasimda Emre. Siz galiba birinci sinifsiniz biz bu sene ucuncu sinif olduk isterseniz size yardimci olabiliriz.

Bunlari ikimize birden soyluyor gibi gorunse de daha cok Asli'ya bakarak konusuyor. Yanindaki arkadasiysa ayni umursamaz ifadesiyle yanimizda oturmaya devam ediyor, hatta arkadasinin soylediklerini komik bulmus gibi bir gulumseme var yuzunde. Yanimizda her ne kadar sessiz otursa da icimden bir ses onun daha capkin oldugunu soyluyor. Bu sirada arkadasi konusmayi baya ilerletmis, Asli'ya asilma asamasina gecmis. Asli birden sinirleniyor, Hakan'a kizmaya basliyor ve onlari yanimizdan kovuyor. Bu yaptigiyla daha cok hosuma gidiyor. Artik kesin olarak onunla arkadas olmaya karar veriyorum. Asli yanimda sinirli sinirli konusmaya devam ediyor en sonunda 'Bak yanindaki cocuga ne kadar efendi hic konusmadi bile' diyor. Tum soylediklerine katilmistim ama bu son soyledine bir turlu katilamiyorum. İc gudulerime cok guvenirim simdiye kadar yanildigi da olmamistir. Simdi de yanilmadigimi dusunuyorum.

Neredeyse bir saattir oturuyoruz ayni yerde daha okula almadilar. Ama yinede sıkılmiyoruz muhabbet etmekten. Derken sarisin bir kiz pat diye gelip oturuyor yanimiza ve sanki yillardir tanisiyormusuz samimiliginde konusmaya basliyor.

-Beklemek cok sıkıcı degil mi. Ozellikle de birinci sinifsaniz. Bu arada sizde birinci sinifsiniz degil mi? Etrafa urkek urkek bakmanizdan anladim. Butun birinci siniflar ayni urkek urkek bakiyor etrafa, bende oyle miyim merak ediyorum. Sizce oyle miyim? Yine siz iyisiniz kendinize bir arkadas bulmussunuz hala yanliz olanlar var. Onlarin durumu...

Ay inanamiyorum! Bende kendimi cok konusur sanirdim. Bu kiz bir dakika susmuyor. Bir insan nasil bu kadar cok konusabilir. Bu kadar sevimli olmasa dayanilacak gibi degil. Herkesten sikayet eden Asli bile bu kizin konusmasindan memnun gibi. Bu arada kizin adi Yaseminmis.

Bir sure sonra butun ogrencileri okula siniflara cagirdilar. Yeni tanismis uc arkadas beraber okula girdik. Ve boylece hayatim boyunca dostum olacak iki muhtesem insanla tanismis oldum.