The story of Thalia Delphine Darkthorne

The sorting

Het is nu eindelijk zo ver, ik mag eindelijk naar Hogwarts. Ik ben 8 april 11 geworden en nu is het de
1ste van september. Mijn ouders zijn zo trots op me nog een pureblood op Hogwarts. Ze hebben
alles voor me gekocht, men boeken spik splinter nieuw, het beste van het beste zoals pap het altijd
zegt. Alles voor zijn kleine prinses dat is hoe hij me noemt. Ik heb een koffer vol nieuwe kleren
meegekregen, we moeten er natuurlijk wel presentabel uit zien, ik ben namelijk de dochter van een
van de oudste pureblood Slytherin families in de magische wereld. Nog nooit is er iemand in een
ander huis geplaatst, pap en mam zijn er dan ook van overtuigt dat ik ook een Slytherin zou worden
en hebben me dus hun oude sjaal en stropdassen gegeven. We staan op het perron 9¾ te wachten
op de trein, pap kijkt me nog aan en zegt: jij bent ons meest kostbare bezit, onze trots. Hij geeft me
een kus op men voorhoofd, de trein is net aankomen rijden. Ik loop naar mijn moeder er rolt een
traan van geluk over haar wangen, Delphine zegt ze, ik hou van je ga ze laten zien wie Thalia
Delphine Darkthorne is. Ze geeft me een knuffel en een kus op men wang, ik ga naar de trein en stap
in, ik ga in een wagon zitten bij mijn neef en zen vrienden. De trein vertrekt en nu begint mijn
avontuur, ik kan natuurlijk al wel wat spreuken maar er is 1 ding waar ik nu al een kei in ben en dat is
verschijselen. Eigenlijk mag dit helemaal niet maar pap heeft connecties zolang ik niet in de
problemen raak word er niks van gezegd. Na enige tijd van reizen komen we aan op Hogwarts, het is
nog mooier dan pap en mam zeiden. We worden gebracht naar de grote hal om gesorteerd te
worden, ik weet allang dat ik in Slytherin kom maar goed het is protocol. McGonagall groet de
leerlingen en verteld over de sorteer ceremonie. Ze pakt de sorteer hoed en begint de namen te
lezen, Ravenclaw, Gryffindor,Slytherin, Hufflepuff elke keer als er iemand is gesorteerd wordt er
hard geklapt en geroepen aan de tafel van dat huis. Dan roept McGonagall de naam Noah Elijah
Carter, een jongen van 11 met magenta haar loopt voorzichtig richting de sorteer hoed, hij ziet er uit
alsof hij niet kan wachten tot hij kan beginnen met leren, een beetje een nerd typetje ik denk bij
mezelf dat is vast een Ravenclaw, dat brilletje en alles het kan niet anders. De sorteer hoed zit even
op zen hoofd en zegt een paar dingetjes en dan roep hij luidkeels: HUFFLEPUFF!!. Ik kijk wat verbaast
maar hij kan zijn geluk niet op hij begint breed te lachenen loopt richting zijn nieuwe huis onze ogen
ontmoeten elkaar even. Dan hoor ik McGonagall roepen: Thalia Delphine Darkthorne. Het wordt
even stil iedereen kent de naam Darkthorne in de magische wereld. Ik loop richting de sorteer hoed
en hoor de Slytherin tafel zachtjes roepen: slang, slang ,slang. Iedere Darkthorne is namelijk een
Slytherin dus ze verwachten me al. Terwijl ik verder loop hoor ik de nieuwe studenten fluisteren dat
is ongetwijfeld en Slytherin. Ik begin te lachen met trots ja ik wordt de nieuwste Slytherin. Ik neem
plaats op de stoel, iedereen staart me aan, McGonagall plaats de hoed op men hoofd. De hoed
begint met te praten : aha een Darkthorne, dat is een makkelijke beslissing, Slytherin toch?. Ja zeg ik
zoals mijn hele familie. Nee nee wacht eens even zegt de sorteer hoed. Ik schrik nog nooit heeft de
sorteer hoed moeite gehad om een Darkthorne te plaatsen, de hele zaal begint nu een beetje te
fluisteren. De hoed gaat verder: jij men kind bent speciaal ik zie een toekomst voor je als een van de
krachtigste heksen van deze tijd, je bent moedig, eerlijk en zit vol vecht lust. Ik hoor zen woorden en
ben bang voor wat hij gaat zeggen, ik wordt misselijk en dan komt mijn ergste nachtmerrie uit. De
hoed roept luidkeels: GRYFFINDOR. De hele zaal valt stil iedereen is in shock de Slytherins kijken
elkaar aan vol ongeloof. Dit kan niet denk ik bij mezelf, ik kan geen Gryffindor zijn dat is onmogelijk.
Ik kijk naar McGonagall zij is ook geschrokken van het antwoord, ik vraag: kan hij niet een keer fout zitten, dit moet een fout zijn ik ben een Slytherin geen Gryffindor. Ze kijkt me aan en zegt in de
liefste stem: sorry maar de sorteer hoed maakt nooit fouten, ga maar naar je tafel. Ik stap van de
stoel en loop richting de tafel van Gryffindor, er loopt een traan over men wangen ik hoor de
Slytherins boeen, zij kunnen het ook niet geloven dat de sorteer hoed me in Gryffindor heeft
geplaats. Ik hoor de hele zaal fluisteren voor mij is er niet geklapt, maar dat wil ik ook echt niet. Ik
neem plaats naast een andere 1e jaars ze schuift snel een stukje op. Ze praat snel met een andere
student: kun je het geloven een Gryffindor haar ouders zullen wel zwaar teleurgesteld zijn, hoor ik
haar zeggen. Ik kijk naar de tafel en probeer men tranen in te houden, ik heb geen idee hoe men
ouders hier op zullen reageren. Ik krijg verder niks meer mee van de ceremonie ik eet een klein
beetje van het banket en verlaat dan de grote hal ik ren naar het wc. Ik weet dat het dames toilet op
de 2e etage altijd verlaten is dit door een geest genaamd myrtle. Ik ren het wc binnen en begin te
huilen en te schreeuwen hoe kan dit mij overkomen ik ben men hele leven geleerd om een Slytherin
te zijn hoe moet ik nu wat anders zijn. Ik weet niet meer wat ik moet doen, nee dat weet ik wel ik
moet naar huis. En dat ging ik dus ook doen, ik focus mezelf en poof, ik sta in de serre waar men
ouders zitten. Prinses wat is er roepen ze, hebben ze je pijn gedaan? Nee stamel ik. Men vader tilt
men hoofd op prinses wat is er aan de hand je kan ons alles vertellen, we houden van je om wie je
bent dit zal nooit veranderen. Deze woorden geven me moed ze zullen niet boos worden, ik neem
een diepe zucht. Mam, pap er is wat gebeurt en ik kan het niet veranderen zeg ik. Ze nemen allebij
een stap naar achteren. De sorteer hoed, begin ik hij heeft me gesorteerd. Men vader kijkt me aan
met een blik die ik nog nooit heb gezien. De sorteer hoed heeft me gesorteerd maar niet in Slytherin
zeg ik, ik kijk naar men ouders ze kijken teleurgesteld, pap breekt de stilte, Thalia zegt hij met iets
kouds in zijn stem waar ben je gesorteert. Hij noemde me Thalia, hij noemt me nooit thalia tenzij ik
in de nesten zit. Ik laat een traan vallen en zeg: pap alsjeblieft niet boos worden ik kon er niks aan
doen ik heb het nog gesmeekt, ik wil dit niet ik hoor daar niet. THALIA! Klinkt het nu luid ik kijk op
naar men vader hij heeft zen staf vast en op mij gericht, ik ben in shock hij doet dat nooit nog nooit
heeft hij zijn staf op mij getrokken. WAAR BEN JE GESORTEERT?! Roept hij nu luid en vol woede. Ik
kijk hem aan en zeg Gryffindor ik ben gesort... voor ik men zin af kon maken hoor ik hem
schreeuwen: CRUSIO. De spreuk raakt me, het voelt alsof ik wordt neergestoken door 1000 messen,
tranen rollen over mijn wangen, ik schreeuw het uit van de pijn. Het lijkt wel alsof hij me niet hoort,
hij stopt niet zijn staf is nog steeds op mijn gericht, ik val op de vloer van de pijn, ik kijk naar men
moeder maar die loopt hoofd schuddend weg, ik schreeuw steeds luider maar hij geeft niet in. Dan
klinkt er opeens luid: jij bent een teleurstelling, je bent een schande voor je familie, een Ravenclaw
hadden we kunnen vergeven, een Hufflepuff misschien ook nog maar dit dit niet geen kind van mij is
een Gryffindor. Nadat hij dit heeft gezegd laat hij zijn staf zakken, ga uit men ogen ik wil je niet zien
of horen ga naar je Gryffindor vrienden, je bent geen kind van mij meer zegt hij voordat hij de kamer
uitloopt. De woorden steken als messen door men hart, men vader, de man die zo trots op me was
vanochtend heeft net gezegd dat ik zen kind niet ben, ik sta op en begin nog harder te huilen. Ik
focus me en poof ik verschijnsel weer op Hogwarts, er komt een hufflepuff aangelopen, een meisje
met golvend bruin haar een wat donkere huid en fel groene ogen, gaat alles goed met je thalia?
vraagt ze, je bloeit helemaal,laat me je helpen. Ze pakt men hand en loopt met me nar het dames
wc, ze verzorgt de verse wond die op mijn wang is ontstaan, waar men bloed eigen vader me heeft
geraakt met de cruciatus vloek. Ze kijkt me aan en zegt dan mijn naam is Ellody la Fay, ik ben een
eerste jaars hufflepuff. Ik knik hallo zeg ik zacht mijn naam is Thalia Delphine Darkthorne maar dat
wist je al neem ik aan. Ze lacht vrolijk, ja je hebt nogal indruk gemaakt op iedereen en niet in de
goede manier zegt ze voorzichtig. Thalia? Mag ik vragen hoe je aan deze wond komt? Vraagt ze. Ik
schud men hoofd als teken dat ik het niet over wil praten. Ze knikt, okay als je er klaar voor bent kan
je altijd bij mij terecht, ik moet wel zeggen dit gaat een lelijk litteken worden. Ik bedank haar en loop
terug de grote hal in waar ik door iedereen wordt aangestaard. Iedereen staat op het is tijd om naar de huiskamers te gaan ik volg de Gryffindors netjes, maar met een zwaar hart. We zijn nu door het
portret van de dikke dame en staan in de huiskamer van Gryffnidor. We worden naar onze kamer
gewezen ik lig met 2 andere op de zaal er zijn niet veel 1e jaars Gryffindor meiden. Ze kijken me aan
en dan verbreekt 1 de stilte, zeg slang roept ze jij kan mooi aan die andere kant gaan liggen we
willen niks met je te maken hebben. Ik bal men hand in een vuist om men woede te controleren, dan
zeg ik o rustig maar met jullie wannabe heksen wil ik niks te maken hebben, stelletje halfbloods. Ze
kijken me aan, wat wil jij dan, jij bent gewoon een slang in leeuwen kleding. Ik trek men staf ze
zetten gelijk een stap naar achteren. Dat dacht ik al roep ik, ik laat men staf zakken en loop naar men
bed. Ik doe een spreuk om mijn kamer af te scheiden van hun. Ik kleed me om morgen is de eerste
dag van de lessen ik kan nu al zien hoe dit gaat, en ik kan je vertellen niet goed.