Prolog

89 11 13
                                    

Pewnego siedmioletnia dziewczynka była uwięziona pod gruzami a jej zielone oczy miały już zalać się łzami. Nagle część gruzów została odrzucona na bok a do środka wtargnęła metalowa ręka. Gdy spojrzała na metalową twarz to zobaczyła, że jedna z optyk jest czerwona a druga niebieska. Robot uśmiechnęła się smutno do czarno włosei. Dziewczynka, gdy zobaczyła swoich rodziców, którzy byli martwi to zaczęła płakać.

- Nie płacz- zaczęła nią uspokajać robot- wiem, że ci jest teraz ciężko, ale zajmę się tobą. Jak masz na imię?

- Emma- powiedziała ocierając łzy

- Zabiorę cię w bezpieczne miejsce

Szli przed siebie opowiadając sobie różne historie z życia, te szczęśliwe jak i te smutne.

______________________________________________

Witam was w drugiej części opowiadania z serii o Transformers. Jak wam się podoba prolog? Dajcie znać w komentarzu ;)

Martwa ale czy na pewno?Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz