Geen hand vol, maar een land vol!

Hoofdstuk 3

Aaahhh lieve lezertjes!

Ik wil jullie heel erg bedanken!

Ik ben pas een dag begonnen aan dit boek en heb nu al 100 lezers!

Blijf reageren en voten pleasss

Xx Maaike

--------------------------------------------------------------------

POV Jaimy

Rosa pakte mijn arm beet en trok me mee de La Place uit. Ik zag dat Stefan ons nog steeds in de gaten hield en ik zwaaide naar hem. Gelijk zwaaide hij terug.

Die middag heb ik alle shirtjes gezien die in het winkelcentrum te bekennen waren en toen Rosa eindelijk beslist had welke ze zou kopen, besloot ze toch maar om nog 1 keer dat andere shirtje te passen. Toen ze afgerekend had, sleurde ik haar snel mee naar buiten. Het is niet dat ik winkelen niet leuk vind, maar we hadden op onze roadtrip ook al zoveel geshopt.

Vanaf het winkelcentrum was het maar 10 minuutjes lopen naar het internaat. Toch pakten we de bus, want Rosa zei dat ze het niet zou overleven als ze met al die zware tassen 10 minuten over straat moest lopen. Mij hoorde je niet klagen.

Thuis aangekomen ging Rosa meteen naar haar kamer om haar nieuwe kleding op te ruimen. De tasjes met kleding en andere spulletjes gooide ik op de bank en ik plofte ernaast. Uit mijn broekzak pakte ik mijn mobiel. *2 nieuwe berichtjes* stond er op het frontscreen te lezen. Ik ontgrendelde mijn telefoon en opende Whatsapp. Ik voelde mijn wangen kleuren. Wat was ik toch verlegen als het om jongens ging. Een beetje flirten kon ik wel, maar een stapje verder en op de chat was ik echt verschrikkelijk! Ik snap nog steeds niet wanneer iemand sarcastisch is of een complimentje maakt. Doe mij maar gewoon real life. In ieder geval Stefan zijn naam stond bovenaan bij mijn chatgesprekken. Ik opende de chat en las:

'Hee, ik ben om 17:00 uur klaar met werken.'

'Misschien kunnen we dan appen? Als je het leuk vindt :$ Mij lijkt het leuk. x'

Ik glimlachte naar mijn telefoon en voelde mijn wangen nog steeds gloeien. Het is niet zo dat ik meteen smoorverliefd ben, maar ik vond het wel heel leuk dat deze, toch best wel knappe jongen, de moeite nam om met mij te appen. Rosa kwam de woonkamer weer binnengelopen en zag dat ik naar mijn mobiel zat te lachen. Ze trok een wenkbrauw op en zei: 'Onee hè, toch niet die jongen?' Ik keek naar haar op en keek toen weer terug naar de woorden die op mijn beeldscherm stonden. 'Je weet zeker weer niet wat je moet schrijven?' vroeg ze me. Ik knikte, maar keek haar nog steeds niet aan. 'Angsthaas,' riep ze door de kamer en ze probeerde een kip na te doen. Ik probeerde mijn lach te verbergen en keek haar gemaakt boos aan. 'Wil je dat nooit meer doen en inderdaad! Wat moet ik naar hem schrijven? Ik weet het echt niet. Jij bent veel beter in dat soort dingen.'

'Dat weet ik toch,' antwoordde ze me en ze stak haar tong uit. Ze vervolgde haar antwoord: 'Je moet hem negeren en dan vanavond stuur je hem pas een appje. Dan denkt hij dat je 'hard to get' bent en gaat hij extra zijn best doen.' ik stond op het punt om een berichtje naar hem terug te typen, maar voordat ik er erg in had, griste Rosa mijn mobiel uit mijn handen en rende ermee de galerij op. Ik deed snel mijn schoenen aan, pakte mijn jas van de kapstok, zocht zo snel mogelijk mijn tas met mijn sleutels erin, trok de deur achter me dicht en rende zo hard als ik kon achter haar aan.

Ik zag nog net de deuren van de lift dichtgaan en ik denderde de trappen af. Toen ik beneden voor de deuren van de lift stond, gingen ze open. 'HAHAHA, GOT YAA!' riep ik met een duivelse stem door de gang en ik maakte er een kwaadaardige beweging met mijn handen bij. Jammer genoeg voor mij stond daar niet Rosa, maar een jongen met lichtblonde haren, knalblauwe ogen en een klein stoppelbaardje. Als ik niet beter geweten had, had ik dit vast een heel leuke jongen gevonden. Jammer genoeg was de jongen voor mijn neus helemaal niet zo leuk en had hij een vreselijk karakter. Hij keek me aan alsof ik gek was (waar ik hem eerlijk gezegd geen ongelijk in kan geven) en hij liet zijn blik arrogant over me heen glijden. Ik keek arrogant naar hem terug en hij zei: 'Ook hoi Jaimy, wat leuk om jou weer te zien.' Gelukkig was het sarcasme in zijn stem niet te horen *ahum*

--------------------------------------------------------------------

Wie zou dit toch kunnen zijn?

Wat denken jullie?

Let me know in de reacties

En wat vinden jullie trouwens van de lengte van de hoofdstukken?

Pleas let this know as well!

Xx