''Sonum Olur Musun ?''ღ

''Ufaklık''

Kusuruama Bakmayın Arkadaşlar..Geç Geldi Biraz Bu Bölüm..Ama Yazdım Sonunda...

Keyifli Okumalar Canlarım

-''Pardon?''Diyebildim sadece çünkü o ana kadar ondaki mucizevi değişimi farkedememiştim.Yanakları,saçları,kaşı gözü..Aman Allah'ım Damla'ya canım kardeşime ne olmuştu böyle.Ne yapmıştı kendine...

-''Aman Allah'ım! Bi dakika ya noluyoz? napıyonuz? kim ? kimle? nerde? niçin? nasıl?''Saçmaladığımın farkındayım.Ama hayır ya bu kız, şuan karşımda duran Damla olamaz değil mi ?

-''Eylül,Eylül kendine gelir misin lütfen ? sakin ol.''Demesiyle şaşkınlıktan yere düşecek olan ağzımı kapatıp,iri gözlerimi kısarak sakinleşmeye çalıştım.Bu sırada Bora'nın nefesini ensemde hissediyordum.

-''D-damla ?''Soru soran gözlerimi ona yöneltmiştim.

-''Eylül ? Aa ımm şey sen zayıfladığımı,güzelleştiğimi,her zamankinden farklı olarak tarzımı konuşturduğumu ve kendime baktığımı görünce e haliyle şaşırdın tabii''Deyiverdi.

Annem merdivenleri yarılamıştı ki,bizim konuşmalarımıza tanık olan Nevin Abla çığlığı bastı.Ev terliklerine aldırış etmeden,bana bir omuz attı ve hızlıca merdivenlerden aşağı annemin yanına indi.Koluna girip çıkmasına yardım etti.Biz üçümüz birbirimize şaşkın şaşkın bakarken annemi bir hışımda içeri itti.

-''E sizde durmayın kapıda hadi gelin içeri yorgundur şimdi Eylül.Taban teptiler Bodrum'dan buraya kadar.''Dedi ve gülerek içeri girdi.Ortama yine sessizlik hakim olmuştu ki Bora bu uzun sessizliğe son verdi.

-''Ne zaman birbirinize aptal aptal bakmayı bırakacaksınız ?''Ona bir kapa çeneni bakışı attıktan sonra Damla ev terliklerini içeriye doğru fırlattı ve annesine bizde olacağımızı birbirimizi çok özlediğimizi ve sohbet edeceğimizi söyledi.

Şaşırmıştım.Damla'yı en son bıraktığımda 16 yaşında olmasına karşın 86 kiloydu.Üstüne boyu da kısaydı.Bu haline alışabileceğimi pek sanmasamda biricik kardeşim için sevinmeliyim.Her alışverişe çıkışımızda kıyafetlere,eteklere,şortlara,daracık kotlara bakıp iç geçirirdi..Ama şimdi onlardan biri üstünde ve ikili koltukta bacaklarını uzatarak yatıyor.Yani azıcık edep yahu.Evde erkek var.Bora'm var.Zaten merdivenlerden çıkana dek bacaklarına bakıp durdu.Terbiyesiz edepsiz pis gavur.Tamam annneanneme bağladım iyice..Olabildiğince kibar bir ses tonuyla sordum.

-''Ee ne içersiniz ? Çay,kahve,meyve suyu ?''

-''Zahmet etme Eylül'üm.Hiç bir şeye gerek yok.Hem yoldan geldin,yorgunsundur sen geç otur''Dedi.Ahh ne olursa olsun seviyordum Damla'yı.Abim ünüversite için şehir dışına çıktıktan sonra tanışmııştık meleğimle,kardeşimle..Herkesten çok güvenirdim ona,onlara..

-''Aynen aynen ben de kalkayım artık geç oldu''Dedi Bora.Hayır hayır hayır! Katiyen olmaz,olamaz..Aylardır senin hasretinle savaştım ben.Seni görebilmek için gün saydım.O yeşilden öte,maviye kaçan gözlerine kahverengi saçlarına hasret kalmıştım.Hele kokuna..

-''Oturuyoruz işte Bora kal burda hem napıcaksın bu saatte dışarıda ?''Aman Allah'ım ben ben az önce ne yaptım ? Resmen Bora'yı sorguladım ya.Off çok ayıp oldu kahretsin.Ne dicem ben şimdi ?''Pardon Bora'cım.Canım ben öyle demek istemedim.Seni kıskandığım için ağzımdan kaçtı.''Mı diyecektim ?

-''E iyi peki madem ısrar ettiniz kalayım bari.''Dedi.Ve o bembeyaz dişleriyle bana gülümsedi.Ayy Allah'ım koşa koşa sana geliyorum.Beni dinledi.Bana,benim fikrime önem verdiği için kalıyor.Benim için..Çünkü o da bana aşık.Benden hoşlanıyor,beni seviyor..Hissedebiliyorum..