Can't Help Falling Inlove With You

Chapter 14

ATHENA POV

Ang sakit sobrang sakit tumakbo palayo sa taong mahal mo pero wala akong magagawa kailangan ko toh gawin para sakin para sakanya para saming lahat. Alam kong hahanapin niya ko, alam ko yon kaya nga nagpa book ako ng flight papuntang korea para hindi niya ko makita.

"Mommy nabook niyo na po ba ko ng flight?" Kinabukasan matapos ang party Kausap ko ngayon si mommy si daddy may emergency sa hospital kaya kailangan niyang mag madali, kailangan niyang umalis kahit gusto niya pa kong samahan sa problema ko.

"Anak you dont need to do this, tyron loves you and I know you alam mo yon." Alam na nila lahat sinabi ko ng makauwi akong umiiyak at pagod sa kakatakbo Ayaw niya kong lumayo alam kong hindi siya sanay na malayo ako pero kailangan kailangan kong lumayo.

" I need to do this he's one of my strength and also my weakness, I love him mom and it hurts seeing him with someone else but I need to let go I need to sacrifice my feelings for him so he can be free to do anything for his family" sabi ko kay mommy habang umiiyak sinabi ko din sakanya na sasama si ashanti sakin kaya wala siyang dapat ipagalala kagabi hinabol ako ni ash pero sinabi ko sakanya na kaya ko at gusto ko mapag isa kaya hinayaan niya na ko.

"Ok binook na kita ng flight but baby kailangan mo pa maghintay after a month dahil may problema ang visa mo" nung una natakot ako na baka magkita na kami ni tyron non pero inisip ko na hindi na lang ako lalabas para hindi kami magkita lalabas na lang ako pag kukunin ko ang documents ko sa school na kailangan ko sa pagaaral ko sa korea at kasabay non ang una at huli kong pagkanta sa aming paaralan kaya pumayag na ko.

Nang isang linggo na lang bago ang flight namin dito na samin natutulog si ashanti, ngayong araw ay pupunta kami sa school para kunin ang documents namin na kakailanganin sa pagaaral namin sa korea at ito ang una at huling beses naming kakanta ni ashanti sa school kaya pinag handaan ko talaga. Pag pasok pa lang namin pinagtitinginan na kami, may awa sakanilang mga mata at alam ko na dahil yon sa nangyari nung gabing yon, nakaalalay sakin si mommy at ashanti habang naglalakad kami.

"Athena are you okay? Ok kana ba ngayon magiisang buwan kanang hindi pumapasok nagalala kami sayo kahit yung iba kung hindi pumupunta sa room ay nagmemessage sakin" sabi ng president namin sa room mamimiss ko sila ang lahat nang nandito, binigyan ko siya ng pilit na ngiti na mas lalong nagpaalala sakanya.

"Im okay thankyou for everything pres, mamimiss ko kayo, please tell them na ok lang ako pero lilipat na ko ng school." Sabi ko sakanya at ngumiti.
"babalik ka paba sa pagkanta kasi nagaabang ang lahat sa pagkanta mo"sabi niya na parang umaasa sa aking sagot.

Ito na ang huli, pag pasok ko sa korea ay isa na kong third year collage kailangan kong magbagong buhay, malayo sakanilang lahat malayo sa kanya. Pag akyat ko sa stage ay nagsigaw ang lahat, sanay na ko pero hindi ako makaramdam ng saya.

'Woohhhhh gooo athenaaa'
'We miss youuu athenaaaa'
'Simulan mo naa athenaaa'

Hindi ko kasabay si ashanti kaya ako ang mauuna dahil siya ang sunod sakin hindi dapat ako papayag pero ang gaga pumayag. Napatingin ako sa gilid at nakita ko don ang lalaking dahilan kung bat hanggang ngayon ay lumalaban ako para sakanya.

"Pilit nating iniwasan, ganitong mga tanungan
At kahit di sigurado, Tinuloy natin ang ating ugnayan
Ngayo'y naubos na'ng kwentuhan, Nagsimula nang magsisihan
Lahat ay parang lumabo, 'Di alam kung sa'n tutungo
Sabi ko na nga ba, Dapat no'ng una pa lamang
'Di na umasa, Di naniwala
Hindi tayo pwede, Pinagtagpo pero 'di tinadhana
Hindi na posible, Ang mga puso'y huwag nating pahirapan
Suko na sa laban, Hindi tayo pwede Ohh oh oh"

Tahimik sila na parang ramdam din nila ang sakit na aking nararamdaman, tumingin ako kay tyron alam kong vinivideohan niya ko dahil ganon naman talaga sya pag kumakanta ko, nakita ko sa mga mata niya ang sakit at akam kong paiyak na siya, at ganon din ako.

"Kay bigat na ng damdamin, Bakit di pa natin aminin
Dahil sa una pa lamang, Alam nating wala tayong laban
Sabi ko na nga ba, Dapat no'ng una pa lamang
Dina umasa, Di naniwala
Hindi tayo pwede, Pinagtagpo pero 'di tinadhana
Hindi na posibleAng mga puso'y huwag nating pahirapan
Suko na sa laban
Hindi tayo pwede"

Nanginginig na ang boses ko pero pinigilan ko ang sarili ko at inayos ang pagkanta, tatapusin ko lang toh at pwede na kong lumayo at malaya na siya, napatingin ako sakanya at gulat akong napatitig sakanya ng makitang umiiyak siya nakita ko pang napapatingin sakanya ang ibang tao na malapit sakanya.

"Hindi tayo pwede dahil una pa lang
Alam naman nating mayroong hangganan
At kahit ipilit, hanggang dito na lang
Dito na lang
Hindi tayo pwede
Pinagtagpo pero 'di tinadhana
Hindi na posible
Ang mga puso'y huwag nating pahirapan
Suko na sa labpan
Hindi tayo pwede
Hindi tayo pwede"

'Hindi tayo pwede mahal ko dahil kahit ang tadhana ay gusto tayong maghiwalay, kung tayo ang pinagtagpo magkikita tayo muli pag nangari yon sanay maayos na ang lahat mahal ko.'

Tinitigan ko siya habang nagpapalakpakan ang lahat, ang lalaking pinangarap ko noon ako mismo ang magpapalaya ngayon 'tama sila ang pagmamahal ay hindi sa saya lamang minsan kailangan din magsakripisyo ngayon ay naiintindihan ko na ang lahat'

Tumalikod ako ng makitang sunod sunod ang pagtulo ng kanyang luha at hindi ko kaya yon makita, nagsunod sunod ang aking pag luha ng matungo ko ang likod ng stage, napatakip ako ng aking bibig para walang makarinig ng aking pagiyak.

"Hindi mo na ba ko mahal?" Nagulat ako ng biglang may nagsalita sa likod ko at alam kong siya yon hindi ko siya kayang kausapin, baka magbago ang plano. Niligpit ko ang mga gamit ko at tumayo na sa pagkakaupo inayos ko muna ang sarili bago humarap sakanya at nilagpasan siya pero bago pa man ako maka labas ng back stage ay hinila niya na ko payakap sakanya kaya don na tumulo muli ang aking luha.

Nanatili ako ng ilang segundo ay nagpumiglas na ko at tinanggal ang pagkakayakap niya, narinig ko na patapos na si ashanti sa kinakanta niya kaya tumalikod na ulit ako at nagtext kay ashanti na una na ko sa kotse.

"Bakit mo to ginagawa sakin? Lilipat ka ng school bakit? Iiwan mo ko magisa?" Narinig kong tanong niya nagulat ako nang yumakap sya sa tyan ko at hindi ko alam kung bakit may ibang pakiramdam akong naramdaman ng maipit ang tyan ko kaya tinanggal ko yon at napahawak sa tyan habang nakatalikod.

"Aalis ako lilipat ako ng school" yon lang ang sinabi ko at wala nang iba bukod don, "Please dont do this to me baby, pagod na ko at ikaw lang ang lakas ko ikaw lng ang pinanghahawakan ko please baby dont go, dont leave me" sabi niya na umiiyak na mas lalo akong umiyak na umabot na sa pag hikbi.

Hindi ko na kinaya kaya tumakbo na ko hanggang sa makalabas ng gate, pagpasok ko sa kotse doon ako umiyak hanggang sa dumating si ashanti at umuwi na kami...

Hi guyssss hope you like ittt!!! Goodluck sa online class niyo!!!!❤