Chapter 14

20 10 13
                                    

"Pagod ka na ba?" we're now at his car and I'm done eating my moist cake.

"Not really, why did you ask?" he looked at me for a second and then turned his eyes again to the road.

"You know how far Mandaluyong from Cynosure Beach right? I mean, bat mo ako pinuntahan doon? At saka alas singko pa ng umaga? You're so unbelievable!"

"I know it sounds crazy but I really missed you. An hour or a day without you is like an eternity of loneliness." looking so serious,he never averted his gaze to the road.

My heart's beating faster and my stomach is clenching. Palagi nalang akong kinikilig dahil sa kaniya. Malala na ito, mukhang nahuhulog na talaga ako sa kaniya. Sana naman hindi lang ito laro-laro.

The car filled with silence for about a minute.

"San mo pala a-" I haven't finished my words because he interrupted.

"Did you miss me too?" malumayang tanong nito sa akin na para bang hinahagod ang aking puso.

I can see loneliness in his eyes right now or talagang nag a-assume lang ako rito.

"I missed you too" I said softly while biting my lower lip.

Hindi ko ipagkakailang namiss ko rin siya. Sa ilang araw lang naming pagsasama'y masyado na rin akong na attached sa kaniya. Mahirap paniwalaan pero mukhang sa ngayon, hulog na hulog na ako.

He chuckled that's why I looked at him with my questioning brows. He also looked at me for a second.

"What?" he's smiling now.

"Ang weird mo" i said. Talagang ang weird niya kasi hindi ko alam kung bat siya nakatawa o kaya'y masaya. Does I made him smile? Happiness na ba niya ako? Kasi kung ako ang tatanungin, oo,siya na ngayon ang happiness ko.

Fast right? Ganiyan talaga basta isang Adriel Cherauno ang iibigin. Ang dali-dali niyang mahalin, samantalang ako, mukhang pinagt-tripan lang nito.

Nakakasawa na rin namang isipin na kung papasok na naman ako sa isang relasyon ay baka maulit na naman ang laging nangyayari sa akin at yun ay ang pananaksil.

"Sa'yo lang naman ako ganito" he winked at me.

Even from his small gestures ay talagang na faflatter ako.

"Aba'y dapat lang na sa akin ka lang!" banat ko rin sa kaniya.

Napansin kong nanigas siya sa kaniyang kinauupuan.

"hoy anyare?" tawag ko sa kaniya.

Lumingon ito sandali sa akin habang nagmumukhang constipated.

Ibinalik na naman nya sa daan ang kaniyang atensyon.

I am still wearing a questioning look. Anong nangyayari sa kaniya?

Napansin kong itinabi niya sa daanan at pinatay ang makina ng kaniyang sasakyan.

Hindi muna ako umimik at hinintay ko lang na siya na mismo ang unang magsalita.

He leaned towards me kaya napaatras naman ako. I was holding the seatbelt tightly.

"Why did you stop the engine? May problema ba?" I looked directly at him.

Lumunok ako at napatingin sa seryosong-seryoso nitong mukha.

Magsasalita na sana ako ngunit hindi ko kayang ibuka ang bibig ko.

"You said that I'm yours, did you mean it?" with his husky voice, he asked me.

Wala na akong masabi kaya tumango na ako. Labis na kaba ang aking nararamdaman ngayon at talagang nakakaintimidate ang mukha niyang napakalapit lamang sa mukha ko.

He looked at my lips at bigla ko na namang naalala ang mainit naming pagsasalo ng halik kanina. I blushed instantly by the thought of it.

Ngayon ay sigurado na ako sa nararamdaman ko para sa kaniya. Alam kong mabilis pa sa alas kwatro ang pangyayaring nagaganap sa pagitan namin ni Adriel ngunit wala na akong pakialam. Susugal ulit ako, mahirap ngunit kakayanin ko para na rin sa aking pansariling kasiyahan. I know that after the glorious moments of my life, there will be chaos that serves as an aftershock.

Isang tunog ng nagv-vibrate na cellphone ang aming narinig kaya nawala ang malagkit naming pagtitinginan.

Reeza is calling...

I saw on his screen the one who's calling him. I wonder who's that Reeza.

Kinuha agad ni Adriel ang phone niya at nilingon ako saglit bago niya sinagot ang tawag.

He cleared his throat first before talking.

"Yes?"

"Baby Adri where are you na?" mahinhin na sambit ng babae sa kabilang linya.

She called him baby? That means they have a relationship and he's here with me. Is he cheating? Bat ganon? Akala ko ba ako lang? May iba pa pala.

Nag-aalinlangang tumingin si Adriel sa akin at tinitigan ko lang siya. Tumikhim ito at inirapan ko lang.

Baby pala ha.

"Stop calling me baby Reeza!" He hissed between the line and I bet he's kinda mad. But why does he's mad?

Buti nalang at nakaloudspeak kaya rinig na rinig ko ang usapan nila.

"Shut up baby Adri! Umuwi ka rito sa bahay kasi hinahanap ka ni Bronze." singhal ni Reeza sa kay Adriel.

Ah nasa bahay ni Adriel, kung ganon ay ang Reezang tumatawag sa kaniya ay kaniyang asawa? Pero ano ba ako para sa kaniya? Kabit?

"What the hell are you doing there? Si Bronze? The fuck ate! It's just 5 in the morning!" nafufrustrate na sambit ni Adriel sabay himas sa kaniyang sintido.

Tama ba ang narinig ko? Tinawag niya si Reeza ng ate? Kung ganon ay mali pala ang mga pinag-iisip ko. Nakakahiya naman.

"Joke sige eto na kasi, 'di na kita tatawaging baby baka ano pa ang isipin ng girlfriend mo beside you. So basically, dad is looking for you and he wants you here in our mansion right at this very hour." Reeza said that made Adriel calm.

He looks so vulnerable in front of me. Maybe his dad is sick? I wonder why his dad is looking for him at isa pa, it's just 3 in the morning. Ang aga aga.

He sighed and took a deep breath. He looked at me and I smiled reassuringly.

"I'll be there ate." and by that he ended their call.

Pinaandar na ulit ni Adriel ang kaniyang sasakyan at nagsimula nang magdrive.

Tatanungin ko sana siya kung bakit siya hinahanap ng dad niya ngunit wala ako sa lugar para gawin iyon. I just stayed in silence and hoping for him to tell me where the hell are we going!?

I think his dad is very important to him.

"I'll bring you with me and you'll going to meet our dad." He looked at me and winked.

"Our?" I asked unbelievably because of what he said.

"Yes babe, our dad."

Sudden Involvement of Love (ON-HOLD)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon