Pokemon: İhanet Ve İntikam

Pikachu'nun Sırrı

Arkadaşlar Bu kitap derinlemesine bir kitap olacak, her karakterin bir hikayesi her olayın bir yaşanma sebebi olacak. Sorum Arthur ve Eleanor karakterleri hakkında bilgi istiyor musunuz yoksa böyle devam mı etsin?

Pikachu'nun Anlatımı
Yavaşça ormanın içine yürümeye başladım. Etraftaki seslere odaklandım ve sesi ilk duyduğum yöne doğru yürümeye başladım. Birkaç Noibat'in kanat çırpması, bir tane Snorlax horlamasın gibi sesler dışında başka bir ses duymadım. Birkaç dakika yürüdükten sonra artık pes edicektim ama bir koku aldım. Pokepuff kokusu. Gözlerimi sonuna kadar açtım ve kokuya doğru ilerledim.

Kokunun kaynağına çok yaklaşmıştım. Hızla ilerlemeye devam ederken yokluktan uyarı atışı gibi iki ninja yıldızı fırlatıldı. Etrafa baktığımda bir ağacın üstünde bir silueti fark ettim. İlk önce saldırı için yanaklarımda yıldırım biriktirmeye başladım sonra ağacın üstünden önüme atladı. Bir greninja önümde duruyordu.
(Pikachu anlattığı için pokemon konuşmalarını direk türkçesi ile yazıcam)
"Pikachu eski dostum bu sen misin?" dedi Greninja.
"Dur bir dakika, Greninja sensin?" dedim.
Duruşunu saldırı pozisyonundan normal bir hale getirdi. Bana küçük bir sarılma verdi.
Onun omzuna fırladım "Hadi şu tarafa gidelim. Orda kamp kurduk Ash seni gördüğüne çok sevinecek." dedim.
"Şimdi olmaz." dedi. Şaşırdım.
"Neden?" dedim kafamı eğerek.
"Serena'ya sözüm var." dedi.
"Serena neden senin Ash'i görmeni istemesin ki?" dedim merakım artarak.
"Bunu söylememeliyim ama gel Serena'yı görmeye gidelim." dedi.
"Dur bir dakika Serena burda mı? Biliyordum o PokePuff'ları ondan başkası yapamaz." dedim. Gerçekten sevinmiştim. Diğerleri ihanet etsin etmesin Ash'in arkadaşlarından en çok sevdiğim Serena'idi. Greninja hızlı bir şekilde ağaçaların üstünden ilerlerken birkaç dakika ilerledik. Sonunda küçük bir açıklığan vardık. Burası küçük bir cennet gibi gözüküyordu. Yaşamak için herşeye sahipti. Birçok meyveler, nehir, güzel çiçekler ve daha birçok şey. Doğal olmayacak kadar güzeldi.

Nehrin kenarında bir piknik örtüsünün etrafında toplanmış 6 pokemon vardı. En ortada ise Serena duruyordu. Saçları biraz daha uzundu artık omzuna daha yakındı. Kıyafetleri değişmişti ama değişmeyen tek şey Mega Bilekliğe bağlı olan mavi kurdele.

Greninja onlara doğru ilerledi. Ama ben o kadar çok heyecanlanmıştım ki Greninja'nın omzundan atlayıp Hızlı saldırı (Quick Attack) ile ona fırladım.

Serena beni fark etti ve ayağa kalkıp kollarını açtı. "Merhaba Pikachu." dedi mutlu bir şekilde.
Kafamı Serena'nın kucağına gömdüm ve mutlu bir şekilde sarıldım. Oda bana sarıldı. Gerçekten onu özlemiştim. Sarılmayı bırakınca omzuna tırmandım. Etraftaki pokemonları taradım. Delphox, Pancham ve Sylveon bana selam verdi. Diğer pokemonlar ise Bir Altaira, bir Milotic ve bir Kirlia idi. Hepsi beni tanıyormuş gibi direk kendilerini tanıttılar. Sonra birşey hatırladım Ash, Serena'yı arıyordu.

Onu kıyafetinden tutup kampa doğru çekmeye çalıştım. Yüzüne baktım sanki gözyaşı akmaması için savaşıyordu ve birkaç saniye sonra savaşı kaybetti. Gözlerinden yaş akıyordu ama sessizdi sanki kendinden nefret ediyor gibi gözüküyordu.
Sylveon kurdeleleri ile beni Serena'dan aldı ve yanınna koydu.
Sylveon "Şimdi yapamaz Pikachu." dedi hüzünle.
"Ne? Neden? Yapamaz ne demek?" dedim şaşırarak.
"Pikachu benim burda olduğum sen dışında kimse bilmeyecek." dedi Serena göz yaşlarını silerek.
Ben meraklı bir şekilde kafamı eydim.
"Lütfen. Benim için yap." dedi hüzünle.
Yavaşça başımı salladım. Yüzüne zorlama bir gülümseme alarak piknik örtüsünün üstündeki sepetten bana bir PokePuff uzattı. "Bunu özlediğini biliyorum." dedi.
Elindeki PokePuff'u alıp tek lokmada yuttum. Kesinlikle çok güzeldi. Davranışıma ordaki herkes kıkırdadı. Bende küçük bir gülümseme ile herkese baktım. Ash, Serena'nın yerini bildiğimi öğrenseydi çok kızardı. Ne kadar koşarak Ash'i buraya çağırmak istesemde yapmıyacağım. Onu depresif halinden bir tek Serena kurtarabilir bunu biliyorum. Ama Serena'ya söz verdim çünkü Serena Ash'i benden hatta annesinden bile fazla önemsiyor. Buna eminim.